Vanaf medio 11 september verschijnt hier het realtime reisverslag van de China reis

Verslag dag 1 en 2 Rondreis China September 2015 Donderdag 10-9 en Vrijdag 11-9-2015

Goedgemutst en vol energie kwamen de eerste gasten hun koffers alvast brengen alvorens de Munckhof bus op het eerste ophaaladres de gasten kwam ophalen. Nadat ook de gasten in Venlo ingestapt waren kon het avontuur echt gaan beginnen. Na een voorspoedige rit en een supersnelle check in op het vliegveld van Düsseldorf stond de grote A380 vogel met de gouden letters Emirates erop al op ons te wachten voor vertrek. Omdat Paul ruim van tevoren gereserveerd had waren de plaatsen voor in het toestel waar je de motoren bijna niet hoort. Precies op tijd werd vertrokken. Met een prima verzorging onderweg met maaltijd, drankjes en een lekker ijsje net voor de landing kwamen we net voor middernacht in Dubai aan. Hier konden de beentjes gestrekt worden, en voor wie het wilde ging Paul met de liefhebbers met de trein maar de andere terminal om dit spiegelpaleis ook te laten zien. Daarna kon iedereen op zijn gemak rondkijken en zich vergapen aan het vele moois wat er te koop was. Een fles cognac van bijna € 3000,00 was bijvoorbeeld zo’n koopje!

Al ruim voor de vertrektijd begin het inchecken van de vlucht naar Shanghai. Ook deze keer weer met een A380 waarvan deze maatschappij er inmiddels al 60 in gebruik heeft. Ook deze keer weer plaatsen voorin het toestel met lekkere ruime stoelen. Vanwege de nachtelijke drukte op een vliegveld waar men een capaciteit heeft van 120 miljoen! Passagiers per jaar duurde het wel even alvorens we de lucht in konden. Echter dat leverde uiteindelijk geen vertraging op bij aankomst. Ook hier weer een keurige verzorging tijdens de korte nachtelijke uren omdat we vooruit in de tijd vlogen. Met een tijdverschil van 6 uren landden we op vrijdagmiddag om 15.30 uur op het vliegveld van Shanghai. Voordat we echten konden docken hadden we volgens mij het hele enorme vliegveld al helemaal taxiënd aan onze raampjes voorbij zien komen! En ongeduldig als de Chinezen zijn stonden ze al ruim voor stilstand van het vliegtuig in het gangpad te wachten om uit te stappen.

De immigratie verliep supersnel in tegenstelling tot de koffers. Die van onze groep kwamen als een van de laatsten van de band rollen. Blijkbaar waren deze dus als eerste in het enorme toestel geladen in Dubai. De familie Jagers stond ons al samen met de gids Tjien op te wachten bij de uitgang; zij waren al enkele dagen eerder aangekomen om wat langer van deze wereldmetropool met maar liefst 25 miljoen inwoners te kunnen genieten. Nadat we de koffers in de bus hadden geladen liepen we terug het stationsgebouw in voor een rit met de Maglev magneetzweeftrein. Helaas reed hij vanmiddag “slechts” 301 kilometer per uur. Zijn top ligt nl. op 450 km. per uur. Na 8 minuten stopten we in Pudong; het super moderne zakencentrum van Shanghai wat pas 30 jaar oud is. Vanwege het spitsuur en ook nog op vrijdag was het erg druk toen we met de bus het zakencentrum inreden.
Uiteindelijk kwamen we bij de Jingmao toren aan toen de schemer inviel. Vanaf de 88 verdieping heb je een fabelachtig uitzicht op de stad. Op een gast na die last had van hoogtevrees ging iedereen met de lift naar de 88e verdieping met een snelheid van 7 meter per seconde! Boven werd men beloond met een prachtig uitzicht over de stad die zich van de mooiste kant liet zien door de vele lichtshows die op vele gebouwe3n aanwezig zijn. Vanaf 19.00 uur startte ook de lichtshow op de televisietoren; een markant punt in het centrum. Nadat iedereen weer naar beneden gevallen was reden we door een nog steeds druk centrum naar onze eetlocatie van deze avond. Speciaal voor ons had met de keuken op dit voor Chinezen late tijdstip (20.15 uur) nog opengelaten. De eerste echte Chinese maaltijd met louter verse producten mocht iedereen heel goed smaken.

Nog even wat kleine inkopen gedaan bij een 24-uurs winkel en daarna rechtstreeks naar het hotel. Alhoewel. Door de vele eenrichtingswegen kwamen we uiteindelijk via een omweg bij ons hotel voor de komende 2 nachten aan. Onze gids had ervoor gezorgd dat hij de pasjes voor de toegang tot de kamers al bij zich had zodat iedereen meteen zijn kamer kon gaan opzoeken in dit mooie 4* hotel recht tegenover een van de grote treinstations van Shanghai. Voor de meesten was de dag lang genoeg geweest. Echter een hele groep nam nog een afzakkertjes in de hotelbar waar zelfs Heineken op de menukaart stond. Morgen weer een normaal dagritme want we vertrekken om 9.00 uur voor onze ontdekkingstocht door deze prachtige stad.

 

Verslag dag 3 rondreis China zaterdag 12 September

Nadat iedereen zijn eerste nacht in een Chinees bed had doorgebracht; “de een wat langer dan de ander” konden we met een kleine vertraging met het dagprogramma beginnen. Tjien had een goede keuze gemaakt om ons gisteren een bezoek aan de toren te adviseren want het regende deze ochtend en het was bewolkt.
Onze eerste stop was deze ochtend bij de beroemde Jade Boedha tempel. We waren als op zo vele plekken niet de enigen die dezelfde plannen hadden. September is de reismaand bij uitstek vanwege de aangename temperaturen. Het walmde flink toen we het complex betraden. Via de drie grotere hallen werden we op de hoogte gebracht van de geschiedenis van de Chinese Boedha en de rituelen eromheen. Er werd volop geofferd. Niet allen met lotuskaarsen , maar ook met wierookstokjes in diverse kleuren die elk een betekenis hebben, maar ook met geld. Hiervan leven de monniken en wordt het complex onderhouden en uitgebreid. Er waren vele buitenlandse reisgroepen zodat we veel verschillende talen konden horen.
Na dit bezoek reden we met de bus naar onze volgende halte; Een bezoek aan een Zijde museum. Hier werden we door een Duits sprekende gids rondgeleid. Regelmatig kon Paul de uitleg overnemen omdat hij dit verhaal al een aantal keren tijdens andere reizen gehoord had. Dit kwam goed uit want de gids sprak soms met een moeilijke Duitse tongval. Na deze boeiende rondleiding was er de gelegenheid om ook zijde eindproducten te kopen. Inmiddels was het al weer 12 uur en werden we naar een restaurant dicht bij de Bund; de oeverpromenade van Shanghai gebracht.
Een smakelijke Chinese maaltijd werd supersnel geserveerd zodat we binnen een half uur al weer op pad waren. Er volgde een voettocht naar de Bund zelf. Hier hadden we een prachtig zicht op de Huang Pu rivier die in open verbinding staat met de zee. Tevens hadden we een prachtig blik op Pudong waar we gisteren een van de wolkenkrabbers in waren geweest. Het blijft een prachtig gezicht de skyline van Shanghai.
Nadat de nodige gasten hun eerste Yuans hadden gepind reden we met de bus naar het andere einde van Nanjing road; DE winkelstraat van China met zijn 5 kilometer lengte de grootste in het land. Hier kon men kiezen tussen een bezoek met Paul aan het museum van de geschiedenis van China in een machtig gebouw ondergebracht of een wandeling naar Nanjing road via een ondergrondse shopping mall. Dat we niet de enige museumbezoekers waren bleek wel aan de lange rij die aan beide ingangen te zien was. Gelukkig verliep het entree ritueel vrij snel Zodat wij als een van de op dat moment al 8000 bezoekers op een dag ook een kijkje konden nemen op een van de 4 verdiepingen waar tal van zaken te zien waren.

Rond 15.30 reden we met de bus weer naar een volgende bekende plek nl een in oude stijl opgetrokken gebied waar zich de Yu tuinen bevinden. Ook hier was het een drukte van jawelste want je kon er letterlijk over de koppen lopen. Het reishuis vlaggetje bood ook hier weer uitkomst want daardoor was goed te volgen welke zigzag route we moesten lopen om bij de beroemde zigzag brug te komen. Ook hier een drukte van jawelste zodat we ons echt door het gepeupel heen moesten wurmen om bij de ingang van de tuinen te komen. Eenmaal binnen de poorten van deze tuin die 20 jaar bouwtijd nodig heeft gehad omdat de geldbuidel soms leeg was en gebouwd destijds door een gegoede familie kregen we op verschillende plekken de nodige uitleg. Destijds waren de vrouwen niet zo belangrijk wat betreft rangorde. Dat was o.a. te zien aan gescheiden wandelpaden waarbij die van de vrouwen smaller waren dan die van de mannen. Dat dit tegenwoordig echt wel anders is maakten we later op de dag nog mee. Nadat we dit grote tuinencomplex met prachtige plekjes om foto’s te maken verlaten hadden kregen we vrije tijd om dit hectische stukje Shanghai zelf te ontdekken. De meeste gasten strandden echter bij een van de 2 Starbucks filialen.

Hierna was het inmiddels weer etenstijd. Tjien had voor de groep een restaurant gereserveerd op korte afstand van de Yu tuinen. Bij binnenkomst werd het eten al meteen op tafel gezet om wederom efficiënt te dineren. Op het moment dat iedereen zijn bordje leeg had ontstond er een woordenwisseling tussen 2 Chinese vrouwen die dusdanig luid werd dat het hele restaurant wat zeker voor Nederlandse begrippen niet klein te noemen is kon meegenieten. Het ging steeds harder en feller waardoor sommigen dachten dat dit de show was die ons nog te wachten stond deze avond. Gelukkig was dat niet het geval. De reden van deze tweestrijd was het feit dat de dame in kwestie ander eten geserveerd had gekregen dan besteld. Ze had dit echter al gedeeltelijk opgegeten en wilde de rekening niet betalen! Nog nooit zoiets meegemaakt. In China blijkbaar heel normaal.

Nadat we ons een weg hadden gebaand door de drukte kwamen we weer bij de bus die ons naar de andere kant van het centrum bracht voor het hoogtepunt van deze dag; een bezoek aan ERA ofwel het Chinese circus. Vooraf werd niet verteld wat ons te wachten stond. Dat werd iedereen duidelijk toen de show die al bijna 10 jaar onafgebroken elke dag van het jaar gegeven wordt, te bieden had. Van begin tot einde enkel hoogtepunten. Dat deze show hoog aangeschreven staat bleek wel uit het feit dat de duizenden stoelen allen bezet waren. Op het einde van het programma reden maar liefst 8 motorrijders in een metalen bol rond. Ongelofelijk dat zoiets mogelijk is. Alle artiesten werden dan ook met een enorm applaus bedankt voor hun prestaties. Moe maar heel voldaan reden we in korte tijd weer terug naar ons hotel waar een groot gedeelte van de gasten nog een afzakkertje nam alvorens het Chinese matras weer op te zoeken. Morgen gaan we verkassen naar een andere Chinese stad die ons ook weer het e.e.a. te bieden heeft.

Verslag zondag 13 September 2015

Met een heerlijk zonnetje en mooi open weer namen we afscheid van de wereldstad met zijn 25 miljoen inwoners. Dat dat niet zomaar gebeurd was is ook niet zo verwonderlijk als men weet dan Shanghai een oppervlakte heft van 120 bij 100 kilometer! Dus na vertrek reden we nog lange tijd door het centrum en het buitengebied. We zagen o.a. het Olympisch stadion, een van de nieuwe moderne treinstations, een moderne brug waar je met een lift naar boven kunt, een pretpark met een enorm reuzenrad wat inmiddels al verouderd is; sinds kort beschikt deze stad ook over een Disneyland nabij het nieuwe vliegveld in Pudong. Onze gids vertelde ook dat deze stad elk jaar een complee3t nieuwe plattegrond moet maken omdat er nog zoveel bijgebouwd wordt. Dat was ook te zien aan de vele bouwkranen die bij de enorme nieuwbouwcomplexen. De meeste bestaande woontorens en hele nieuwe woon en industriegebieden zijn niet ouder dan 15 jaar. Doordat de stad ruimte nodig heeft zijn de boeren gedwongen hun grond af te staan. Hiervoor zijn ze natuurlijk wel flink gecompenseerd en kunnen daardoor op hun lauweren rusten. Ook zagen we ver buiten het centrum een compleet universiteitsdorp. In het begin kostte 1m2 meter woonoppervlak 3000 Yuan. Momenteel het 10 dubbele! Onderweg moest er even een noodstop gemaakt worden omdat een van de gasten een beetje ongemak had. Dit loste zich gelukkig gedurende de dag weer op.

Na een rit van bijna 2 uur kwamen we aan in Wuzhen; een echt traditioneel waterdorp waar de oorspronkelijke bewoners nog steeds aanwezig zijn. Door de Chinezen wordt deze plek ook wel het Chinese Venetië genoemd. Dat er meer mensen deze bijzonder plekje aantrekkelijk vonden bleek wel uit de grote massa bussen die bij de ingang van het dorp geparkeerd stonden. Een drukte van jewelste dus. Echter de Chinezen zijn ingesteld op grote toestroom dus de entree verliep heel soepeltjes. Door de grote hoeveelheid groepen met een gids die een megafoon bij zich hadden was het een lawaai van jewelste waarbij elke gids zijn best deed om met hard schreeuwen boven de groep uit te komen. Wij hadden ingetogen zoals Hollanders zijn niet zo’n schreeuwding meegenomen. Nadat Tjien ons uitleg had gegeven over dit woongebied liepen we gezamenlijk een gedeelte van de route. We bezochten o.a. een beddenmuseum wat erg interessant was om te zien. Daarna konden we ook de klederdracht door de tijden heen zien en een tafereel van een Chinese bruiloft waarbij een huwelijksmakelaar met een lange tong man en vrouw in vroeger tijden bij elkaar bracht. De grote verrassing voor de jonge echtelieden waarvan zij ook nog maagd moest zijn kwam pas in de echtelijke sponde tevoorschijn. De bruidegom kreeg het gezicht van zijn vrouw pas voor de eerste keer te zien als ze in bed lagen. Hier vond dan de ontmaagding plaats en de volgende dag pas het feest! Maar goed dat de tijden ook hier veranderd zijn. Tegenwoordig door de 1 kind politiek weer een ander probleem want er zijn nu miljoenen vrouwen te weinig voor de vele mannen. Alleen al in Shanghai is er een vrouwenoverschot van 200.000. Op de volgende stop tijdens onze wandeling raakten we uiteindelijk een van onze gasten kwijt die de hand van zijn vrouw niet goed vastgehouden had. Er was geen paniek, maar het duurde ruim een half uur voordat er telefonisch contact was met de verstekeling die ondertussen al maar vast verder gelopen was. Nadat we de wandeltour hadden afgerond was het tijd voor een lunchmoment. Met zijn allen het enige bakkerijwinkeltje binnen om iets lekkers uit te zoeken. Als je geen Chinees spreekt of kunt lezen natuurlijk wel erg lastig. Maar met onze professionele gids erbij was dat probleem zo verholpen. Omdat we de enige buitenlandse groep waren trokken we regelmatig de aandacht van de Chinezen zelf. Er werden heimelijk foto’s en filmpjes van ons gemaakt. Ook werd er regelmatig gevraagd om op de foto te mogen. Een van de mannen; Herman Peeters was regelmatig het doelwit met zijn mooie bloemenkransje op zijn hoofd. Dit blijkt een nieuwe trend te zijn in China.

Hierna liepen aan de andere waterkant weer terug naar de ingang. Na een korte harmoniepauze reden we met de bus verder richting Hangzhou. Ondanks dat het zondag was, werd er overal volop gewerkt en was er veel verkeer onderweg. Hangzhou is een geliefde weekendstek voor veel mensen uit de grote stad Shanghai. Per jaar verwelkomt deze stad met een oppervlakte zo groot als heel Oostenrijk met zijn 8 miljoen inwoners zo’n 40 miljoen toeristen per jaar! Vanwege de prachtige groene omgeving en het aanwezige Westmeer een ware magneet. Hier brachten we een bezoek aan het grootste Boeddha tempelcomplex van China. Ook hier waren we weer niet de enigen natuurlijk. Inmiddels waren er vele die trek hadden in een beker Starbucks koffie. Afgesproken werd deze te halen in combinatie met een bezoek aan de harmonie. Een gedeelte van de groep stond al een hele tijd te wachten toen Nellie van Rhee terugkwam met de boodschap dat er een hele groep rustig op het terras zijn koffie aan het consumeren was. Paul er als een speer heen met de mededeling dat het een coffee to go was en niet een coffee to sit! Nadat iedereen weer verzameld was gingen we samen met ons gids het enorme complex binnen. Op de meest bijzondere plekken werd gestopt voor een korte uitleg en konden de nodige foto’s gemaakt worden. Ook hier werden we weer regelmatig geplaagd door groepen met schreeuwende gidsen die voorbij kwamen. Binnen in het tempelcomplex waar ook weer volop geofferd werd met bloemen, kaarsen en geld kregen we wederom een uitleg over de geschiedenis van dit geloof en het ontstaan van het complex in de 10e eeuw. Hierna kon iedereen op zijn eigen tempo de 6 verschillende hallen die tegen de berg aangebouwd waren, bezoeken. De meesten besloten dit bezoek met een kijkje in een hal waar 4 volgelingen samen met 500 leerlingen geheel in brons gegoten met elk een ander karakter en uitdossing opgesteld stonden. Elke persoon zag er geheel anders uit en was met een bepaalde activiteit uitgedost. Inmiddels was het al na vijven en tijd voor het avondeten. Dit was ook weer heel goed verzorgd en in een razend tempo op tafel gezet. De Nederlandse Chinees heeft toch echt een andere smaakbeleving! Na een rit door de stadse drukte kwamen we aan bij ons hotel midden in het centrum. Nadat de kamerkaarten uitgedeeld waren kon ieder op zijn eigen manier de rest van de avond invullen.

 

Verslag maandag 14 September

Zoals eigenlijk voorspeld begon deze dag aanvankelijk droog. Iedereen was weer verrast door de luxe van dit hotel en ook de manier waarop het ontbijt geserveerd werd. EN er was heerlijke koffie. Elk kopje met vers gemalen bonen mmmmm. Nadat we door de ochtendspits de stad uitgereden waren reden we gedeeltelijk langs de oever van het Westmeer wat deze naam te danken heeft aan het feit dat het ten westen van de stad ligt. Oorspronkelijk was het een baai van de zigzag rivier die door Hangzhou loopt, maar werd uiteindelijk met een dam van 3 kilometer gemaakt van de slib uit deze rivier omgevormd door een meer van maximaal 2 meter diepte. De drie kleine pagodes die staan op de diepste plek in het meer zijn ook terug te vinden op het 1 Yuan biljet. Er heerste een grote verkeerschaos in dit prachtige groene parkrijke gebied met o.a een botanische tuin en een van de ziekenhuizen van deze hoofdstad van de provincie.

Rood is groen en groen is ook groen bij de verkeerslichten bij de Chinezen met een grote chaos tot gevolg. Uiteindelijk werd het rustiger en kwamen de eerste theeplantages in beeld waar de drakenbronthee; de lekkerste en duurste thee verbouwd wordt. Deze wordt slechts enkele maanden per jaar geoogst en bestaat uit de piepkleine scheutjes die uiteindelijk een theeblad moeten worden. De eerste oogst van dit jaar werd bij opbod voor € 1500,- per 500 gram verkocht! Nadat we diverse theedorpjes die in het weekend echt overlopen worden door toeristen gepasseerd waren, stopten we bij het startpunt van onze wandelroute. Volgens onze gids was het eerste gedeelte voor iedereen wel te doen, maar het 2e gedeelte zou te zwaar zijn. Degenen die dat niet wilden konden dan teruglopen naar de beginplek. Aan het begin van de route stond een bord met alle bloemensoorten die hier gedurende het hele jaar voorkwamen. Herkenbare maar ook veel onherkenbare bloemensoorten waren er afgebeeld verdeeld over de seizoenen dat ze bloeiden. Enfin we liepen door een mooi bamboebos waar we al meteen een aantal bloeiende bloemen konden fotograferen totdat we bij de eerste treden aankwamen. Aanvankelijk begon iedereen met volle moed aan deze beklimming. Na verloop van tijd echter sloeg bij enkelen de vermoeidheid toe, maar opgeven was geen optie! Welgeteld 1400! Treden waren er nodig om bij de tempel aan te komen die boven op de berg stond. Er leek geen einde te komen aan deze klim. Elke keer dat je dacht dat je er was ging het nog hoger de bergen op. Het gevolg was een ware uitputtingsslag. Het grootste gedeelte van de groep kwam uiteindelijk boven aan bij het complex. Tijd voor een versnapering. Echter de achterhoede liet nog een hele tijd op zich wachten dus een aantal mannen liepen ze tegemoet. Uiteindelijk kwamen de dappere dames ook boven aan en werden met een applaus en de erewacht gevormd door Herman hartelijk ontvangen.
Inmiddels was het beginnen te regenen en de meesten waren zonder paraplu vertrokken dus inmiddels lekker nat geregend. Gelukkig was het niet koud. Na nogmaals duidelijk te hebben gevraagd aan onze gids wat het 2e gedeelte van de wandeling inhield, was er enig wantrouwen gewekt. We besloten toch maar om gezamenlijk de 2e etappe te nemen. Achteraf bleek dat dit geen verkeerde keuze was, want ten opzichte van de klim naar boven viel dit reuze mee. Ook het uitzicht zou minder mooi zijn. Het tegendeel was waar, want we hadden mooie vergezichten op de vele theeplantages en de dorpjes onder ons. Na enkele fotostops kwamen we uiteindelijk aan bij een bushalte waar onze bus ons weer oppikte.

Inmiddels was ons tijdschema aardig in de war geraakt want het was inmiddels al 1.30 uur. Eigenlijk zouden we nog een theeproeverij doen alvorens te gaan lunchen maar deze werd in overleg verschoven naar een ander moment in onze reis. Het was al 14.30 voordat we konden aanschuiven voor onze welverdiende lunch; wederom in een prachtig hotel/restaurant direct aan het Westmeer. Met weer andere smakelijke gerechten werden onze buikjes gevuld en konden we het programma voortzetten. Al wandelend door een fraai aangelegd park waar we uiteindelijk ook de kaneelboom te zien kregen; de bloesem van deze boom is de stadsbloem van Hangzhou zoals elke grote stad in China zijn eigen bloem heeft kwamen we aan bij de aanlegsteiger van onze boot. In geheel in Chinese stijl gebouwde boot bracht ons in 30 minuten met de nodige uitleg over het ontstaan van dit meer naar de overkant. September en Oktober zijn vanwege de aangename temperaturen echte reismaanden voor de Chinezen, dus we waren vandaag ook weer niet de enigen met dit idee. Al wandelend kwamen we naar de plek waar al sinds 2007 dagelijks in de avonduren de schitterende Impressions of Westlake opgevoerd wordt met o.a. 300 figuranten. Overdag kan er gewoon gewandeld worden door dit gebied dat ’s avond omgetoverd wordt in een grote showcase. Tijdens een lekkere Starbucks koffie (nu wel zittend) werd overlegd wie er deze show wilde bezoeken. Vanwege de regen die al de hele dag viel was er bij sommigen wel enige twijfel. Met de mededeling dat bij regen iedereen bij de entree een regencape kreeg uitgereikt besloot iedereen mee te gaan. Nog even opfrissen bij het hotel en daarna weer terug naar deze plek aan het meer.

De weergoden waren ons goed gezind, want net voordat de show begon werden de hemelse sluizen gesloten. Wat men hier te zien kreeg is niet met woorden te omschrijven. Een groot spektakel in de nachtelijke uren met een enorm decor op de achtergrond gevormd door de rand van het Westmeer. O.a. al lopend over het water werd er een enorme show met talrijke elementen opgevoerd die zijn weerga niet kent. Zoiets is alleen mogelijk in China gemaakt door de regisseur van de openingshow van de Olympische spelen in 2008. Met ohs en ahs kwam men na afloop van de tribunes af nog nagenietend van wat men gezien had. Inmiddels waren er al weer knorrende maagjes dus kon iedereen na terugkeer bij het hotel in de directe omgeving nog een lekkere broodje bij de Subway of een kippetje bij de KFC gaan scoren. Morgen wordt nog een onderdeel van het programma van vandaag gedaan nl. een bezoek aan het oude stadscentrum met zijn beroemde traditionele apotheek en een prachtige 6 verdiepingen hoge pagode die het hoogste punt vormt van deze groenste stad van China.

NIEUWE FOTO’S OP FACEBOOK WWW.FACEBOOK.COM/REISHUIS OF KLIK HIER

Verslag dinsdag 15 September

Helaas moesten we deze ochtend alweer de koffers voor de deur zetten omdat we het groene Hangzhou gaan verlaten. Helaas bleef de regen ons nog even achtervolgen want tijdens het bezoek aan het hoogste punt van deze stad; De Keizerlijke pagode bleef het helaas nog regenen. Echter het uitzicht nadat we de 6 verdiepingen per lift of een aantal zelfs per trap bedwongen hadden werden we beloond met een prachtig uitzicht. De ochtendnevel met daartussen op sommige plekken een kleine Pagode in het groen verscholen leverde mooie plaatjes op. Hier kon je pas echt goed zien wat een moderne skyline deze 8 miljoen inwoners tellende stad heeft. Iedereen wonend in een gebouw tot 5 verdieping moet helaas de trap nemen, daarboven worden er pas liften ingebouwd. Verder wordt er pas gesproken van hoogbouw als er meer dan 30 verdiepingen in het gebouw zitten! Ook konden we van hier uit zien waar we de avond tevoren de show hadden gezien.

Hierna brachten we een bezoek aan het oude centrum van de stad waar tevens een van de oudste apotheken van China gevestigd is en nog steeds volop in bedrijf. Nadat we een uitleg hadden gehad van Tjien kregen we vrije tijd om zelf rond te kijken. Omdat we hierna een rit van 3 uur voor de boeg hadden werden we in de gelegenheid gesteld een broodje te kopen voor onderweg. Hiervoor werd de lokale Subway overvallen.
Naarmate we het buitengebied van de stad naderden klaarde het weer ook op en begon het wegdek droog te worden. In deze omgeving konden we goed zien wat de regering voor de toekomst van plan is. Enorme nieuwbouwcomplexen on 10.000den burgers te huisvesten waren in aanbouw. De grote trek naar de stad houdt nog steeds niet op! We reden door een prachtig bergachtig landschap door vele moderne tunnels. Ook kregen we steeds meer platteland te zien waar de lokale keuterboertjes bezig waren het land te bewerken. Vanwege de kleinschaligheid wordt ook hier met buffels gewerkt om het land te ploegen. Ook de typische bouwstijl in deze streek viel meteen op want behalve dat de huizen allemaal wit afgestukadoort waren aan de buitenkant stonden ze niet tegen elkaar om brandveiligheidsredenen. Wat zijn deze Chinese mensen toch slim! Toen we via de tolpoort de autosnelweg verlieten merkten we al meteen dat we in een andere wereld terecht kwamen. Geen druk verkeer in de stad en veel mensen te voet of met brommer of fiets. Veel van de brommers hadden trouwens een grappige papaplu eroverheen gebouwd die beschermde tegen zon, regen en koude. Onze lokale gids vertelde dat dit een van de weinige plekken in China was waar dit was toegestaan vanwege de slechte verkeersveiligheid.

Enfin nadat we de gids gevonden hadden nam deze ons mee voor een wandeling door een echt authentiek stukje China. Dit is het beeld wat wij in Nederland van China hebben. Het bestaat dus nog echt. Omdat de ingeruimde tijd te kort was, werd door Paul een verlenging aangevraagd zodat het avondeten tot een later tijdstip uitgesteld werd. Dit gaf ons de kans voor o.a. het bijwonen van een traditionele theeproeverij. Na afloop natuurlijk de poging tot verkoop, maar de thee werd wel erg prijzig aangeboden. Nee dus!!!. Hierna liepen we op ons gemak door de prachtige oude straat waar tal van proeverijen van lokale lekkernijen mogelijk waren. Echter niet onze smaak met al die vreemde ingrediënten. De overgang van het oude naar het nieuwe centrum was meteen duidelijk door de aanwezigheid van een Mac. Hier kwamen we niet voor dus mooi via een andere route die langs de rivier liep.
Onderweg kwamen we ogen tekort want hier zagen we het echte dagelijkse Chinese leven met tal van pure straatverkopers, kleine thuisbakkerijtjes, kapsalon uit de vorige eeuw, vele sex shops waar volgens sommigen de winkeldochters uit Nederland verkocht werden, en tal van lokale nijverheidswinkels. Op een van deze plekken werd zelfs de winkel gebruikt als eetplek voor de hele familie! Wat is China toch heel anders dan ons Nederland. Uiteindelijk aangekomen bij ons sfeervolle restaurant met open keuken konden we genieten van private dining. Weer een andere keur van gerechten; we zijn per slot van rekening in een andere provincie aanbeland met een pittigere smaakbehoefte. Omdat we morgen wederom een mooie wandeling gaan maken; dit keer op een hoogte van 1800 meter werd iedereen aanbevolen te zorgen voor een lunchpakket. Na aankomst bij een wederom zeer fraai 4* hotel dat tevens prachtig uitgedost was met een lichtshow op beide torengevels ging nagenoeg iedereen even een bezoek brengen aan de zojuist gepasseerde supermarkt. Bij terugkomst kon iedereen zijn kamerkaartje in ontvangst nemen en werd er al meteen afgesproken voor een gezamenlijk biertje. Morgen staat ons weer een mooie sportieve dag te wachten.

 

Verslag woensdag 16 September

Omdat we echt in de binnenlanden van China verblijven is het ontbijt de komende 2 ochtenden ook echt Chinees met een warme maaltijd waar de Hollanders geen pap van lusten. Geen nood. Nadat Jieng gisteren met de dame van de receptie had gesproken was er gezorgd voor wit brood, boter en jam. Dit hoort dus echt niet bij een Chinees ontbijt thuis. Samen met een gebakken eitje of gekookt, vers fruit of jus en een lekkere kop koffie of echte Chinese thee was het absoluut niet verkeerd om de dag mee te beginnen.

Al op tijd meldde onze lokale gids zich om met ons op pad te gaan naar de Yellow Mountains. Het weer zag er heel voorspoedig uit en tijdens onze rit van ongeveer een 1 uur naar de locatie waar ons programma zou beginnen begon de zon zelfs uitbundig te schijnen. Maar we waren voorbereid op het onvoorspelbare weertype in deze omgeving. Nadat onze gids Jesse onderweg al het e.e.a. verteld had over dit gebied dat in de top 10 staat van de Unesco wereld erfgoedlijst en ze enkele Chinese liederen met zuivere stem ten gehore had gebracht kwamen we aan bij een zgn. overstapstation. Hier bleken we niet de enigen te zijn die interesse hadden in een wandeltocht. Via een aantal loopbruggen kwamen we aan de andere kant van de weg waar een groot aantal blauwe bussen klaar stond om naar boven te brengen naar het beginpunt van de kabelbaan. Ook hier weer met Chinese discipline. Via een gangensysteem kwamen we in de busterminal waar we op onze beurt moesten wachten om in een van de bussen te stappen. We telden aan de nummering erop wel meer dan 100 van deze 40-persoons bussen die af en aan bleven rijden.
Hierna volgde een rit van zo’n 30 minuten naar het basisstation van de 8-persoons gondels in een tijdsbestek van 6 jaar gebouwd door Dopplemayr uit Oostenrijk. Ook hier eerst weer een flinke wandeling en wederom een controlesysteem om de gondels te mogen betreden. Personeel genoeg in China! Alleen blijkbaar niet genoeg om de publieke toiletten te reinigen. We hadden ze nog nergens zo vuil gezien als hier. Enfin na een laatste harmoniestop konden we uiteindelijk naar boven. Echter het was heel mistig ofwel bewolkt zodat we erg weinig van het granieten landschap met daartussenin allerlei soorten bomen en struiken groeiend in diverse vormen konden zien. Na een rit van zo’n 20 minuten kwamen we aan bij het eindpunt van de gondel op zo’n 1600 meter. De poncho’s en papaplu’s konden tevoorschijn gehaald worden want het regende hier! Onze gids vertelde al dat je elke dag 20% kans had op goed zich in deze mysterieuze see of clouds omgeving. We gingen op pad met al meteen een flink aantal treden wat een aantal van ons meteen herinnerde aan de dag van eergisteren. Het moet gezegd worden; er is met man en macht jaren gebouwd om dit wandelparadijs hoog in de bergen zonder enige mechanische hulpmiddelen te bouwen. Prachtig aangelegde wandelpaden tegen berghellingen aangebouwd met het lokale graniet. Dat moet een helse klus zijn geweest met gevaar voor eigen leven. Via verschillende routes kon je naar diverse peaks lopen met onderweg regelmatig mooie uitzichtpunten waar je met enige fantasie in de prachtig gevormde bomen en steenformaties allerlei mensen en dieren kon zien. Af en toe trokken de regenwolken op en had je een beter zicht. Wij hadden echter weinig geluk deze dag want het bleef goed dicht zitten.
Nadat we hadden besloten om de achtergeblevenen die niet al die trappen konden lopen weer zouden gaan opzoeken begon het weer opeens te veranderen. Het was inmiddels opgehouden te regenen en er brak waarachtig regelmatig een zonnetje door. Op het laatste gedeelte van onze toch bijzonder aparte wandeling kregen we waarachtig regelmatig mooie uitzichten in het vizier en konden er vele mooie plaatjes geschoten worden. Ook troffen we onderweg een Chinees echtpaar met een kindje van 4 maanden. En publiek werd de luier verwijderd en de benen van het manneke gespreid. Met een aanmoedigend psss, psss werd hij gestimuleerd om in de open lucht te plassen. Nadat vader het plassertje een paar keer aangeraakt had begon de baby waarachtig te plassen. Dit leverde enkele bijzondere foto’s op. Wat een manier om een baby zindelijk te maken. En blijkbaar werkte het wel!
Nadat de laatste honderden meters met regelmatig mooie fotomomenten waren afgelegd kwamen we bij de rest van de groep terug om vervolgens aan de afdaling te beginnen. Wat een bijzonder mooi stukje China hebben we vandaag mogen zien. Onder aangekomen scheen de zon weer uitbundig en was het zo warm dat de jassen weer uit konden. Via het zelfde ritueel maar dan omgekeerd werden we weer naar onze eigen bus gebracht. Een aantal gasten besloten om zicht eens lekker te laten masseren na al deze inspanning. De rest werd teruggebracht naar het hotel.
Nadat iedereen zijn boodschapjes had gedaan voor morgen reden we naar ons restaurant van vanavond direct gelegen aan de rivier die door Tunxi stroomt. Ook vanavond weer een andere variatie aan schotels dan gisteren. De rest van de avond was iedereen vrij. De gids gaf nog een leuke tip om naar het dansen op het plein dichtbij het hotel te gaan kijken. Al snel vormde zich weer een hele groep die nog samen op stap gingen. Morgen weer op tijd uit de veren want we gaan verkassen naar Nanjing.

Verslag donderdag 17 September

Dat Nederlanders soms geen tafelmanieren hebben weten we, maar de chinezen maken er helemaal een puinhoop van. Eten is voor hun een noodzakelijk kwaad. Dat bleek deze ochtend weer in het restaurant. Het eten wordt naar binnen geschoven als met een bulldozer. Wat er langs valt heeft pech gehad en belandt op de grond of toevallig nog op de tafel. Ze laten doorgaans een spoor van vraatzucht achter als ze klaar zijn. Ook het tempo zit er goed in. Gisterenavond kwamen wij eerder aan bij het restaurant dan een groep Chinezen. Zij waren allang weer vertrokken terwijl wij nog heerlijk zaten te eten! Ook dat is China echt beleven vooral als je in de binnenlanden zit waar weinig buitenlanders komen. Ons hotel in Tunxi was daar echt een voorbeeld van. Nadat wij op de Hollandse manier het ontbijt genuttigd hadden vertrokken we naar onze nieuwe bestemming van vandaag; Nanjing. Een tocht die uiteindelijk bijna 5 uur zou gaan duren inclusief enkele Harmonie stops onderweg. De verkeersdrukte in deze stad viel erg mee in de ochtend omdat de levensstandaard hier niet erg hoog is, dus weinig auto’s op de straat. We passeerden de plek waar de meesten gisterenavond een kijkje waren gaan nemen langs de waterkant op een plein waar volop gedanst werd. Men waagde zelf om mee te doen met de Chinese dansers wat bewondering opleverde. Al snel kwamen we op een vrij nieuwe tolweg die er in topconditie bij lag. In China worden de tolwegen meestal ook op palen gebouwd zodat de dagelijkse werkzaamheden op de begane grond ongestoord kunnen plaatsvinden. Deze route zat daarnaast vol met moderne tunnels kort maar soms ook wel 4 kilometer lang door de bergen geboord. Door het zonnige weer waren er veel landbouwers aan de slag en zagen we veel dagelijkse taferelen aan ons voorbij trekken. Er werd o.a. volop rijst geoogst met een kleine dorsmachine omdat er te weinig handjes zijn om dit slecht betaalde werk te doen. De jeugd gaat liever in de stad werken! Ook verbaasden we ons vandaag weer over de grote hoeveelheid nieuwbouw die er nog steeds volop gepleegd word zodra je maar in de buurt komt van een beetje stad. De lokale burgemeester die voor 5 jaren gekozen wordt ziet het als een prestige zoveel mogelijk torenflats neer te zetten. Duizenden en nog eens duizenden gezinnen kunnen hier in de toekomst gaan wonen. Echter er zijn nu al voorbeelden genoeg van complete spooksteden die leeg staan omdat het plan van de (lokale) regering niet werkt om tevens industrie aan te trekken. Onze eerste toiletstop was bij een enorme parkeerplaats langs de nieuwe autosnelweg die er geheel verlaten uitzag. We konden zelfs niet zien of er wel een toiletvoorziening (open) was. Uiteindelijk bleek het om een 5* toiletvoorziening te gaan die superschoon en bijna ongebruikt was. Er was een tankstation gebouwd echter de pompen zaten nog allemaal in het karton ingepakt. Wie zal deze investering ooit gaan terugbetalen. Naarmate de reis vorderde zagen we steeds meer en steeds grotere rijstvelden. Sommigen nog volop in de groei en een deel al geoogst. Drie keer per jaar kan er in deze streek rijst geplant en geoogst worden. Nog meer grotere stedelijke gebieden passeerden onze ogen en weer met enorme nieuwbouwprojecten. Echt onbegrijpelijk! Even na half twee kwam de stad Nanjing met zijn ruim 6 miljoen inwoners in beeld. Een heel ander plaatje als Tunxi. Moderne hoogbouw op de achtergrond in een stad die vroeger de hoofdstad is geweest van China. De stadsmuur is nog gedeeltelijk aanwezig, maar de oude verboden stad is verplaats naar Peking. Om de kwaliteit van deze 7 tot 13 meter brede en op sommige plaatsen tot 24 meter hoge stadsmuur te waarborgen zijn alle gebruikte bakstenen van deze massieve muur voorzien van een inscriptie van de makers uit de hele provincie. Bij slecht geleverde kwaliteit volgde destijds onthoofding! We stopten bij een mooi gedeelte van deze enorme vestingmuur en beklommen deze samen met onze gids. Hier kregen we enige uitleg over de geschiedenis en hadden we tevens een prachtig uitzicht over de omgeving en het in de stad gelegen grote meer met een prachtig park eromheen. We kregen 3 uur de tijd om op eigen gelegenheid de omgeving te verkennen waar ook gretig gebruik van werd gemaakt in heerlijke weersomstandigheden. Hierdoor ontdekte men ook de achterbuurtjes die in de nabijheid gelegen waren en de dagelijkse sportieve activiteiten van de Pensionados zoals fitness en samen dansen als tijdverdrijf. Door de avondspits reden we naar ons restaurant wat weer een andere rijsttafel opleverde als gisteren. Elke streek heeft zijn eigen gerechten die deze keer in een fraaie ambiance werden opgediend met mooi glimmend bestek dat blijkbaar nog nooit eerder gebruikt was. Omdat we morgen een treinrit voor de boeg hebben moest iedereen weer zorgen voor zijn eigen lunchpakketje. Dus werden de plaatselijk bakker en supermarkt weer even onveilig gemaakt. Met de Chinese Tom Tom in de bus reden we naar het Parkview hotel dat op een heuvel gelegen is aan de rand van het centrum. Hier mogen we met speciale toestemming van de restaurantmanager wel iets meenemen van het ontbijtbuffet als we dat willen! Morgen een keertje wat vroeger (6.30 uur) uit de veren want de rit naar het treinstation kan wat langer duren vanwege de gebruikelijke ochtendspits.

Verslag vrijdag 18 September

Met een aangename buitentemperatuur wat gebruikelijk is voor deze tijd van het jaar konden we een oversteek maken van onze hoteltoren naar een ander gebouw voor het ontbijt. Ook in dit hotel had een creatieveling zich weer kunnen uitleven bij de receptie van dit hotel getuige de bijzondere architectuur. Het ontbijt was deze keer weer meer internationaal georiënteerd met deze keer zelfs enkele buitenlandse kazen op het uitgebreide buffet.

Omdat we de stad in de ochtendspits moesten doorkruisen om bij het treinstation aan te komen vond onze lokale gids het verstandiger op tijd te verstrekken. Er was inderdaad flink wat verkeer onderweg en soms kwamen we maar stapvoets vooruit. In de verte zagen we onderweg o.a. een nieuwe 7 verdiepingen hoge pagode in aanbouw. Na enige tijd kwam het nieuwe stationsgebouw van Nanjing in zicht. Door heel het land zijn nieuwe spoorlijnen gebouwd waarvan de meesten geheel op palen. Dit slechts enkele jaren geleden geopende station kwam heel imposant over met zijn reusachtige afmetingen. We waren deze ochtend niet de enigen die gingen treinen. Via een slangensysteem kwamen we bij de controle waar we ons treinkaartje samen met ons paspoort moesten laten zien. Daarna het koffer door de scan voordat je het gebouw binnen mochten. Aan de binnenkant met maar liefst 8 lange roltrappen naast elkaar leek het alsof we op een groot vliegveld terechtgekomen waren. Alleen nu moesten we in de vertrekhal wachten op de trein! Het station telde maar liefst 24 sporen waarvan de moderne treinen vertrokken. Slechts 10 minuten voor vertrek mocht je het perron betreden. Na enig passen en meten waar we de koffers kwijt konden had iedereen zijn genummerde plaats gevonden. Een comfortabel treinrit volgde met een gemiddelde snelheid van 200 kilometer per uur.

Tjien en Paul hadden voor koffie en thee gezorgd die enkele keren uitgedeeld werd. Op Chinese treinen is het gebruikelijk dat je in elke wagon kokend water kunt tappen. Ook zijn er 2 soorten toiletten aanwezig. Regelmatig kwam er een juffrouw langs om het afval op te halen. Wij zaten 1e klas, maar verderop in de trein was ook de zgn. veeklasse waren de minder bedeelde Chinezen zaten. Enkelen van ons gingen er een kijkje nemen maar kwamen met opgetrokken neus terug! Onderweg zagen we diverse soorten landschappen aan ons voorbij trekken. Van prachtig begroeide heuvels tot oneindig veel rijstvelden. Ook bij de diverse stopplaatsen weer enorm veel bouwprojecten. Wie moet hier toch allemaal gaan wonen? Alsof ze een enorme baby boom verwachten. Het landschap veranderde en op het laatste stuk van onze route zagen we ontelbare citrus plantages. Achteraf bleek dat dit de grootste streek in heel China is waar mandarijnen groeien.

Tegen 15.45 uur in de namiddag kwamen we op onze nieuwe bestemming Yichang aan van waar onze riviercruise zou vertrekken. De weergoden waren ons deze dag weer niet gunstig gestemd want de regen kwam met bakken uit de hemel gevallen. In deze streek in midden China is het in de zomer zeer warm met een extreem hoge vochtigheidsgraad. Daarom wordt hier heel kruidig/pittig gegeten om opgezwollen ledematen tegen te gaan. De vrouwen in deze streek zijn de mooiste van het hele land. Dat komt ook door de constante hoge luchtvochtigheid. Helaas moesten we ons weer laten natregenen toen we naar onze nieuwe bus liepen. Het hemelwater kwamen met bakken omlaag. De geplande wandeling langs de oever van de Yangtze kon helaas niet door gaan. In de plaats daarvan werd een bezoek gebracht aan een reusachtige shopping mall eveneens gelegen aan de oever van deze immense rivier. Door de avondspits die hier ongekend druk is baanden we ons een weg naar het restaurant. Volgens Tjien zou dit ons zeer goed bevallen. Ondanks de enkele duizenden! Zitplaatsen was dit tot nu toe het beste diner wat we gedurende deze reis genuttigd hebben volgens iedereen. Je kon zien dat alles met liefde en smaak bereid was. De meeste schalen gingen dan ook leeg terug naar de keuken. Een compliment was zeker op zijn plaats.

Omdat wij zuinige Hollanders niet overal de hoofdprijs willen betalen werd besloten om wat drank in te kopen bij de naburige supermarkt om mee te nemen op het cruiseschip. De winkel deed goede zaken want wij waren niet de enigen met dat idee. In korte tijd kwamen we bij ons schip de Victoria aan. We verbaasden ons aan de buitenkant al over het formaat. Binnen viel meteen de sfeervolle inrichting op. De plek waar we de komende 3 nachten gaan verblijven. Doordat ons eigenlijke veel kleinere schip gecharterd was door een ander gezelschap hadden wij een gratis upgrade gekregen naar een luxer schip. Een mooie meevaller dus. Na het inschepen en het in gebruik nemen van de ook ruimere kamers dan op het origineel geboekte schip kregen we in de ballroom een uitleg over de handel en wandel op dit schip in zowel de Engelse alsook de Chinese taal. De uiterst vriendelijke vrouwelijke cruise director Marion bleek oorspronkelijk uit de buurt van Krefeld te komen wat je ook aan haar aangebrande Engels kon horen. Na deze uitleg nam een gedeelte van de groep nog een slaapmutsje alvorens de cabine; allen met een balkon; op te zoeken voor een welverdiende nachtrust.

Verslag Zaterdag 19 September

Het wekkertje liep deze ochtend al vroeg af, want zoals gewend in China is alles strak geregisseerd. Het begon met een muziekje op de achtergrond in onze cabine. Echter voor sommigen was dat niet voldoende dus toch maar de eigen wekker gezet. Omdat er elke dag een vast programma is, is het ontbijt van 7.00 tot 8.00 uur. Heel verrassend was het te zien dat nadat het schip een groot gedeelte van de nacht niet gevaren had, er bij het openen van de gordijnen een wisselend landschap voorbij trok. Zonder het te merken waren we gaan varen! Een rijke keuze uit diverse warme en koude spullen meer gericht op de internationale toerist stond ons op te wachten bij het betreden van het restaurant op de 2e verdieping. En een lekkere kop koffie of thee aan tafel geserveerd. We hebben de komende dagen 3 tafels apart gereserveerd voor Reishuis ter beschikking. Terwijl de meesten van een vrije ochtend genoten ging Tjien samen met Peter en Paul meedoen met de optionele tour; Tribe of the three Gorges. Ofwel de bevolking van de drie kloven. We waren niet de enigen die deze volgens Riverguide Marion niet gemist moest worden. Met een lokale gids; een zeer vriendelijk meisje Lisa gingen we al lopend over een prachtig aangelegd wandelpad langs de oever van de Yangtse richting een zijdal. Onderweg waren er al enkele mooie fotomomenten, maar het mooiste moest nog komen. Bij de ingang van het zijdal lagen een aantal oude vissersschepen. Hier liepe we via een smalle kloof het dal in waar we echt de ene na de andere foto konden maken van deze bijzondere omgeving. Het geheel werd omlijst met jongens en meisjes die her en der in kleurrijke kledij op markante plekken opgesteld stonden op het water of langs de kant. Diet is het China zoals wij het willen zien. Watervallen, watermolens, apen, eenden, je kon blijven fotograferen. Het weer was ideaal om deze plek te bezoeken met zijn weelderige begroeiing. De gids had niet gelogen over de hoge genietfactor van deze optionele excursie. Aan het einde van de bijna 3 uur durende wandeling was er nog een show waar men liet zien hoe een huwelijk in deze bevolkingsminderheid tot stand wordt gebracht. Onze gids vertelde dat ze ondanks de schitterende plek toch graag inde toekomst naar de grote stad wilde verhuizen omdat het leven hier op het platteland veel te saai was. Heel begrijpelijk in onze ogen hoe idyllisch deze toeristentrekpleister ook is. Aan het einde van deze tour werden we met een ferry weer teruggebracht naar onze Victoria Anna. Nadat iedereen weer aan boord was begon het schip weer te varen en kregen we van de ander Cruismanager Andy te horen wat we op dit moment allemaal aan onze ogen voorbij zagen komen. Omdat hier zoveel moois te zien is wordt er aan het begin van deze cruise ‘s nachts niet gevaren om niets te hoeven missen. Inmiddels was het na twaalven en stond de lunch incl. frisdrank voor ons klaar. Iedereen was vol lof over de kwaliteit ervan. Dit beloofd nog wat voor de komende dagen. Even na enen werden we op dek 2 verwacht voor een van de hoogtepunten van deze cruise; een bezoek aan de 3 klovendam. Met wederom een lokale gids werden we met een bus naar de plek gebracht waar dit project gebouwd is. Het unieke is dat dit niet alleen een stuwdam is voor het opwekken van elektriciteit, maar er ook een grote hoeveelheid boten dagelijks een hoogteverschil van 100 meter verdeeld over 5 sluizen in ruim 3 ½ uur kunnen overbruggen. Het gebruik ervan is gratis, maar men dient zich wel vooraf aan te melden. Met 32 turbines is het de grootste waterkrachtcentrale van de hele wereld. De bouw ervan heeft 17 jaar geduurd en was in eerste instantie bedoeld om de bewoners in dit gebied te beschermen tegen overstromingen waarbij in het verleden 1 miljoen mensen het leven hebben moeten laten. Vanwege de bouw heeft men 1,3 miljoen mensen moeten verhuizen naar hoger gelegen gebieden. 55% van de investering van 300 biljoen Dollar is besteed aan de bouw. Het resterende bedrag aan de verhuizing van de bewoners. Aangekomen bij de dam moesten we eerst door de security met scan. Daarna kregen we de mogelijkheid op verschillende plekken het gehele project te bezichtigen. Omdat we inde bus deel uit maakten van een gemengd gezelschap mocht Paul voordurende de in het Engels gebrachte informatie meteen door de busmicrofoon vertalen in het Nederlands. Er volgden nog een heleboel feiten over het immense project zodat men enig idee kreeg van de omvang ervan. Later op de dag zouden wij met ons cruisschip ook de klim naar boven gaan maken om zodoende onze ruim 600 kilometer durende tocht te kunnen vervolgen. Deze manoeuvre wordt overdag uitgevoerd omdat het centimeterwerk is om de schepen in de sluizen te varen. Na op de diverse plekken gestopt te zijn om foto’s te kunnen maken werden we weer netjes naar ons cruisschip teruggebracht per bus. De koopgoot waar we verplicht doorheen moesten om weer terug te komen bij het schip hanteerde opeens andere prijzen als op de heenweg! Een laatste kans voor de lokale mensen om deze dag nog wat te kunnen slijten.

IVM. slecht internet en wifi verbinding aan boord is contact leggen wat moeilijker de komende dagen. Sms is wel beter bereikbaar met het thuisfront.

Nieuwe foto’s op facebook www.facebook.com/reishuis

Verslag zondag 20 September

Met 2 jarigen in ons gezelschap vandaag begonnen we onze 2e dag op ons luxe 5* cruisschip de Victoria Anna. Gisterenavond hebben we nog kunnen genieten van een mooie minderhedenshow waarbij niet alleen gedanst werd maar ook de kleding van de vele minderheden in dit deel van China getoond werden door een gedeelte van de bemanning. Voorafgaand was er enige commotie over onze showbijdrage van morgenavond. Op het hele schip bleek in eerste instantie geen enkele cd speler aanwezig. Via de mobile telefoon van een van onze gasten werden de benodigde liedjes opgezocht om zodoende te kunnen afspelen. De tekst van de roeie roezen van Taai Taai werd zelfs door Paul overgeschreven en gekopieerd. Uiteindelijk bleek dat ze wel 3 cd spelers aan boord hadden maar nooit gebruikten! Dat we hier goed verzorgd worden blijkt wel uit het feit dat er op elke 2 gasten 1 personeelslid is aan boord.

Natuurlijk moesten de Nederlanders de bar als laatsten weer sluiten gisterenavond. Na het ontbijt konden we deze ochtend meteen overstappen op een rondvaartboot met 3 verdiepingen waarmee we een tocht van 60 kilometer gingen maken op een van de zijrivieren van de Yangtze. Nadat we gisterenavond even na elf uur de 5 sluizen waren gepasseerd konden we hier pas echt zien hoe machtig groot deze rivier is. De hoofdrivier heeft hier een diepte van maar liefst 175 meter. Even later na de oversteek van de hoofdrivier gingen we via 3 kloven in prachtig bergachtig gebied binnen. De plek waar ons schip lag afgemeerd was ooit onder in het dal bewoond. De bewoners hebben destijds een schadevergoeding gekregen en inmiddels is er een stad van 500.000 inwoners ontstaan met de naam Wushan. Ook elders in dit gebied zijn nieuwe dorpen ontstaan die nog pas 15 jaar oud zijn! De grootste stad met 32 inwoners; Chongqing zullen we aan het einde van onze3 cruise bereiken. Ook deze stad is nog erg jong. Ondanks de omvang beschikt deze niet over een metrosysteem! Onze lokale gids vertelde veel over de omgeving waar we doorheen voeren. Vroeger was het maar een smal riviertje van nog geen meter diep waar de boten door blote mannen werden voortgetrokken. Foto’s uit 2004 lieten zien hoe toeristen destijds deze zijrivier opgetrokken werden! Onderweg moesten we regelmatig onze fantasie gebruiken als ze vertelde dat er bepaalde contouren van dieren in de bergen te zien waren! Voor sommigen reikte deze fantasie helaas niet zo ver. Op enkele plaatsen waren in rotsspleten doodskisten opgehangen. Ook was er een grote grotingang waar zwaluwen hun nesten gemaakt hadden. Regelmatig zagen we klein aapjes op de oever rondspringen, dus er werd volop gefotografeerd en gefilmd op deze eerste zonnige dag sinds langere tijd. Nadat we door 3 verschillende kloven gevaren waren kwamen we aan in Shennong aan het einde van de 3e kloof. Ooit stond het water hier dus 1 meter hoog. Tegenwoordig 60 meter! Men was is hier nog steeds bezig de nieuwe infrastructuur te bouwen want we zagen arbeiders bezig met het bouwen van reusachtige peilers voor een nieuwe hangbrug.
Aangekomen in Shennong mochten we uitstappen en werden we welkom geheten door souvenir verkoopsters van het dorp zelf. Hier gingen we een prachtige voorstelling bijwonen met kleurrijke kleding die door de dansers en zangers gedragen werd. Paul stond een hele tijd met een lokaal babytje van 4 maanden op de arm wat vele fotomomenten opleverde (ook voor de andere reizigers van het gezelschap). Bij aankomst kreeg iedereen een gezondheidssteen uit dit gebied als cadeautje aangereikt. Met een lach op ons gezicht want de zon was inmiddels nog uitbundiger gaan schijn, stapten we weer aan boord van de rondvaartboot terug naar ons schip. Onderweg gaven de gidsen heel spontaan nog enkele zang optredens. Onze gids Tjieng die op aandringen van Paul ook een lied ten gehore bracht kon op de nodige bijval rekenen. Even voor 11.30 uur konden we weer overstappen op ons eigen schip. Met een hot towel werden we verwelkomt en konden we meteen aanschuiven voor de lunch.

De namiddag was ter vrije besteding. De lunch was extra vroeg gepland omdat we daarna op het zonnedek konden genieten van de 2e kloof waar we doorheen voeren met uitleg van onze cruise guide Andy. In 2 talen vertelde hij telkens wat er onderweg te zien was. Nadat dit interessante stuk vaarweg achter de rug was ging hij binnen verder met een lezing over het ontstaan van de Yangtze. Inmiddels was het tijd voor koffie of thee. Daarna werd omgeroepen dat we de laatste kloof zouden binnen varen met een lengte van slechts 5 kilometer. Hier was het water het meest gestegen sinds de aanleg van de stuwdam. Door de droge tijd kon je goed zien hoe ver het waterpeil gezakt was. Met een snelheid van bijna 20 kilometer per uur voeren we stroomopwaarts. Wat betreft de Chinezen moet je vaak je eigen fantasie gebruiken als je de bergen bekijkt. Zo moesten we ons op een gegeven moment een piramide voorstellen wat voor ons er echt niet zo uitzag. Ook passeerden we het smalste gedeelte van deze kloof dat op een 10 Yuan biljet te zien is. Een belangrijke plek in China dus. Rond 17.00 uur werd er afgemeerd naast een Chinese cruiseboot die van ons het predicaat -3* kreeg. Het zag er zowel van buiten als van binnen niet uit. Hier ging een aantal gasten aan wal voor een optionele excursie. Wij hadden inmiddels al besloten wat we als groep morgen gingen doen tijdens een speciale reishuis briefing. Daarna volgde nog een korte repetitie voor het optreden van vanavond. Het zonnetje scheen vandaag zo uitbundig dat menigeen een kleurtje had opgelopen.

Om 19.00 uur werd er weer omgeroepen dat het diner time was. Onze jarigen hadden tot nu toe nog niet veel gemerkt van hun verjaardag. Maar daar kwam nu verandering in! Allereerst kregen de jarigen joppen en hun partners allebei een knipperende strik op hun hoofd gezet gevolgd door het verjaardagslied. De andere aanwezigen keken wel op van ons tumult. Er werden zowaar door hun foto’s gemaakt van ons gebeuren. Aan het einde van de maaltijd werden de jarigen namens Reishuis nogmaals in het zonnetje gezet, want Paul had 2 heerlijke taarten aan boord laten bakken met zelfs de namen van Marlies en Peter erop geschreven met daarnaast twee egeltjes. Hierdoor kon iedereen delen in de feestvreugde. Na de wederom heerlijke maaltijd was het tijd voor het avondprogramma. Het was een crew cabaret waarbij de gasten ook uitgenodigd waren om hun inbreng te leveren. De crew members hadden verschillende shows die ze lieten zien met een variatie tussen dans muziek en magie met kleurrijke kleding. Na de papagaaien show waren wij als eerste buitenboord act aan de beurt. De Hollanders lieten zich niet onbetuigd. We hadden geluk met het aanwezige publiek in de zaal wat gelukkig uit overwegend Engelstaligen bestond. Allereerst was Paul aan de beurt die samen met Harrie en Anita op het podium kwam en het publiek uitnodigde om samen een zittende dans in te studeren op het liedje van Lollypop. Dit lukte wonderbaarlijk goed en we hadden sneller de lachers op onze hand. Zelfs de aanwezige Chinezen deden enthousiast mee. Daarna kwam de uitleg over onze 2e bijdrage. Carnaval blijkt in China een onbekend fenomeen te zijn en ook in vele andere landen. Op het liedje van Roed zien de Roeze van de Rambo’s werd ingezet met geschunkel door de hele groep op het podium. Al schaatsend ging men daarna de zaal in om ook de andere gasten uit te nodigen om mee te doen. Ook dit lukte wonderwel heel goed. Tijdens het zaalgebeuren dansen Yvonne en Paul op het podium samen de Wals. Al snel kwamen er enkele gasten uit het publiek die dat voorbeeld volgden. Ons optreden bleek wel succesvol want er volgde een mooi applaus. Daarna volgden nog meer act en optredens van andere gasten met kermit de kikker en zang en dans. Natuurlijk niet van het Nederlandse niveau. Een beetje chauvinisme is zeker op zijn plaats. De avond werd beëindigt door alle aanwezigen uit te nodigen voor een gezamenlijke dans. De directie was verrast door de grote opkomst voor deze finale en dankte iedereen daarvoor. Ook deze dag is weer bijzonder aangenaam verlopen. Morgen volgt nog een volle dag en nacht op dit mooie schip.

 

 

Verslag maandag 21 September

De dagen vliegen voorbij hier. Ondanks het vroege opstaan is er niemand die daar iets over zegt. Deze laatste dag op onze boot vertrekken we na een wederom heerlijk ontbijt met elke dag weer afwisseling op het buffet om even na 8 uur voor de door ons gekozen excursie. We hoeven hiervoor niet ver te gaan want samen met 2 andere cruiseschepen liggen we aangemeerd bij een forensenstadje wat overdag alleen bewoond wordt door de vrouwen met hun kinderen. Via een aantal pontons lopen we richting de wal waar we terechtkomen op een lange helling die vol staat met marktkraampjes. Bijna iedereen is bij de zelfde groothandel geweest want ze verkopen bijna allemaal hetzelfde! Hierna lopen we door wat blijkbaar de hoofdstraat is wederom weer volgestouwd met winkeltjes want hier komen elke dag vele toeristen een bezoekje brengen! Nadat we deze “verplichte “route hebben gelopen met of zonder draagstoel komen we aan bij de ingang van het pagodecomplex. Door de stijging van de Yangtze is er een grote muur van wel 30 meter hoog omheen gebouwd om het complex te beschermen. Dat dit gebied niet erg rijk is blijkt wel als we op diverse plekken de vrouwen hun kleding zien wassen in de niet bepaald zuivere immense rivier. Via een lange hangbrug die flink wiebelt door de grote massa mensen die er tegelijkertijd overheen loopt komen we aan op het eiland. Ook hier weer stapvoets omdat we niet de enigen zijn. Een mooie witte reliëfmuur met talloze afbeeldingen moet meteen vastgelegd worden op de foto. Al snel komt de 10 verdiepingen tellende pagode (wellicht de grootste die wij tijdens deze reis zullen zien) in beeld. Een aantal van onze gasten maakt van de gelegenheid gebruik om deze immense pagode te beklimmen. Geen gemakkelijke opgave. Niet alleen vanwege de grote hoeveelheid trappen, Maar ook vanwege de drukte en de grote afstand tussen 2 treden. De gebroeders Jenniskens lukt het om het hoogste punt te bereiken wat geen gemakkelijke klus was. Nadat iedereen zich op het afgesproken tijdstip weer verzameld had bij de ingang liepen wij via een andere route dan de rest van de massa die weer via de lange koopgoot terugging naar de diverse schepen. Dit op aanraden van onze eigen gids Tjien terug via de stadsmuur. Hier kregen we nog uitleg over 3 loyaliteitsheren uit het verleden die hier opgesteld stonden. Hier zagen we tenminste wat andere dan alle kraampjes. Om 10 uur waren we weer terug op het schip dat even later weer verder zou varen naar Shengdu. Aan boord was er een workshop Chinees leren in 1 uur. De meeste van onze gasten maakten hier gebruik van. Achteraf bleek 1 uur toch tekort om deze moeilijke taal; althans voor ons te leren. Anderen begaven zich op het zonnedek om de tocht van onze Victoria Anna te volgen. Na de lunch was er wederom een workshop op dek 5. Dit keer was er een parelexpert die uitleg gaf over deze sieraden. Achteraf viel de expertise ervan een beetje tegen. Voor de Amerikanen in het gezelschap was het natuurlijk wel oh en ah toen er een gekweekte oester geopend werd. De rest van de middag was vrij en kon iedereen een beetje luieren op zijn bed, balkon of op het dek. Natuurlijk was ook het landschap buiten tijdens de vaartocht te bewonderen. Na de laatste stop gingen we aan het laatste gedeelte van onze vaarroute beginnen richting Chongqing; de grootste stad van China met zijn 32 miljoen inwoners ontstaan door het Yangtze damproject. De laatste avondmaaltijd was het zgn. captains diner. Het personeel was speciaal gekleed voor deze avond en de tafels feestelijk ingedekt. Het diner werd geopend met een toast van de kapitein en de 2 cruise directors. Daarna kwam het bedienend personeel meteen weer op stoom om aan de lopende band maar liefst 18 verschillende gerechten te serveren. Voordat het nagerecht geserveerd werd kwamen de beide cruise directors weer naar voren en bedankten het 110 medewerkers tellende personeel voor hun inzet. Van elke afdeling werden er enkelen voorgesteld. Daarna werden de jarigen tijdens deze cruise nog in het zonnetje gezet en verrast met een cadeautje. Tenslotte werd de zaal donker gemaakt en kwam er voor elke tafel een heerlijk taart tevoorschijn met een kaarsje erop. Deze mocht iedereen heel goed smaken. Natuurlijk waren het weer de Chinezen die als eersten het restaurant verlieten nadat het bordje leeg was. Maar dit waren wij inmiddels al gewend. Ter afsluiting van deze cruise werd iedereen uitgenodigd zich als keizer of keizerin te laten omtoveren voor een leuke foto shoot op het 5e dek. Helaas komt aan deze 4 cruise dagen weer een einde want morgen na de stad bezocht te hebben vliegen we in de avond naar weer een nieuwe verrassing op deze reis; Xían

 

Verslag dinsdag 22 September

Vandaag mochten we een kwartier langer “uitslapen”want op deze vertrekdag vanaf het schip begon het ontbijt pas om 7.15 uur. De koffers aan de deur zodat de kruiers aan de slag konden met hun bamboestokken met daaraan hangend 2 koffers die naar de wal gesjouwd moesten worden over een lange afstand met veel trappen naar de kade. Er was enige commotie bij de familie Peeters want nadat ze hun kamerkaart ingeleverd hadden kwam een van de dames van de receptie met de mededeling dat ze een dienblad van de kamer misten. Dit was dus echt niet meegenomen maar het moest uiteindelijk wel vergoed worden! Met een serenade van een fanfare werden we uitgeleide gedaan. Langs de hele route naar de wal via diverse pontons in een wel erg snel stromende Yangtze kwamen we aan de wal.

We hadden pech want het begon inmiddels weer lekker te regenen. De temperatuur was echter aangenaam. Met een lokale bus reden we allereerst een stuk door deze grootste stad ter wereld met een oppervlakte van 80.405 vierkante kilometer. Ofwel 470 kilometer van oost naar west en 450 kilometer van noord naar zuid. Omdat de bodem van hard gesteente is vindt het openbaar vervoer grotendeels boven de grond plaats middels een soort monorailsysteem van maar liefst 202 kilometer lengte verdeeld over 5 lijnen. Dit systeem is pas in gebruik sinds 2004. Behalve de Yangtze stroomt ook de Jialing wat dubbel geluk betekent door deze stad. De naam van deze rivier komt uit de tijd dat een toenmalige prins na 2 maanden al keizer van de stad werd. Je ziet hier diverse bruggen met onder een monorail en daarboven een dubbel autoweg. Deze stad wordt naast bruggen stad ook wel bakovenstad genoemd omdat in de zomermaanden de temperatuur veel dag rond of boven de 40 graden uitkomt! Oorspronkelijk was deze stad niet zo goot, maar omdat men er een economisch centrum van wilde maken is dit pas na 1997 echt gaan groeien tot het huidige formaat. De groei is er nog lang niet uit want overal in deze immense stad waarvan de omvang niet te bevatten is, zie je overal nog hoogbouw boven 30 verdiepingen in aanbouw. Omdat de stad tegen een berghelling aan ligt zie je nagenoeg geen fietsen in deze stad. Verder is het hier van oktober tot april bijna elke dag mistig vanwege de hoge luchtvochtigheid. Men zegt dat door deze luchtvochtigheid hier de mooiste vrouwen wonen met een zacht huidje. Om inwendig een beetje af te koelen wordt hier heel pittig gegeten. Nadat we ons een weg hadden gebaand door een stad waar altijd verkeerschaos heerst kwamen we aan bij de dierentuin. Hier liepen we in neerplenzende regen via een mooie laan naar de verblijven van de Pandaberen. We hadden geluk want door de aangename temperatuur waren deze dieren die alleen maar eten en slapen en per dag meer dan 20 kilo bamboestengels eten deze ochtend erg actief. Er konden dus vele leuke foto’s gemaakt worden.
Hierna vervolgende we onze tour richting het stadsmuseum waar van alles te zien is over het damproject. Tegenover dit immense gebouw ligt een kopie van de hemelstempel van Peking maar dan in extra groot formaat. Nergens zo’n lekker cappucino als hier. Terug in de bus reden we naar DE winkelstraat van deze stad met louter de grote merken op de immense gevels. Je voelt je hier wel erg klein! Inmiddels hadden we wel trek en werd er op de 7e verdieping van een hotel genoten van een heerlijke Chinese lunch. Na afloop kregen we vrije tijd om deze winkelstraat op eigen gelegenheid te verkennen. Inmiddels was het droog geworden en probeerde het zonnetje ook zijn best te doen. Door de verkeersdrukte reden we met de nodige vertraging naar het hoogste punt van de stad. Hier lag een mooi aangelegd park met als hoogste punt een Pagode. Tijdens de wandeling kwamen we o.a. langs een kunstenaar die middels prachtige schilderijtjes een woord naar wens vormde. Even verderop kwamen we bij een theehuis waar we een complete theeceremonie konden bijwonen. Het hele ritueel werd op professionele wijze aan ons getoond en we mochten diverse theesoorten proeven en daarnaast werden en gesuikerde olijven op basis van groene thee en honing met koekjes geserveerd. Terug in de bus reden we door de spits kilometers lang door een woud van hoogbouw waar maar geen einde aan leek te komen richting vliegveld. Hier stopten we bij een keizerlijk ingericht restaurant voor ons avondmaal. Na afloop moesten er nog enige foto’s gemaakt worden van het “gouden” interieur met plaats voor wel heel veel eters. Inmiddels begon het te schemeren en zagen we op het grote plein tegenover het restaurant de lokale mensen zich verzamelen om de avond daar gezamenlijk door te brengen. In hun kleine benauwde appartementen is weinig plaats voor enige beweging. Niet ver van het restaurant lag het internationale vliegveld van Chongqing. Hier kregen we onze koffers terug die vanmorgen bij het schip opgehaald waren.

Het inchecken verliep aanvankelijk voorspoedig maar bij de familie Geertjens bleek bij het doorgeven van de gegevens in China een verkeerd pasnummer doorgegeven. Na een kleine vertraging mochten zij echter ook mee. Dat het systeem van bagagecontrole heel anders werkt dan bij ons bleek toen we door de paspoortcontrole gingen. Als eerste werd Herman eruit gepikt. Men had tijdens het scannen van zijn koffers iets verdachts ontdekt wat niet mee mocht. Hij werd door de security afgevoerd en moest mee naar zijn ingecheckte koffer. Hier bleek nog een batterij in een apparaat te zitten wat in China niet in de kofferbagage vervoerd mag worden. Niet alleen hij maar ook enkele dames van de groep werden bij de controle door de security meegenomen omdat achteraf bleek dat er bij sommigen nog een aansteker in het koffer zat en een bus met scheerschuim! Wat een commotie om niets. Maar men bleef ondanks dit onverwachte voorval heel vriendelijk naar de gasten. Al vrij snel na alle controles konden we instappen voor onze vlucht naar X’ian deze avond.

Verslag woensdag 23 September

Na aankomst in X’ian bleek uiteindelijk dat we 1 koffer misten van onze groep nl. dat van Jan van Rhee. Bij het aangifte doen bleek al snel waarom. Jan had 2 powerbanks in zijn koffer laten zitten wat dus niet toegestaan was. Daarom was het koffer er bij de security eruit gehaald. Echter ze waren vergeten hem erbij te halen om deze eruit te halen en als handbagage mee te nemen. Zijn koffers stond dus nog in onze vorige stad! Deze ochtend zou Tjien alles in het werk stellen om het koffer alsnog naar X’ian te krijgen. Met veel moeite lukte het zodat we bij terugkomst in het hotel het koffer weer terug hadden. Enfin.

Na een rijkelijk ontbijt met o.a. plakjes kaas en vele andere lekkernijen vertrokken we met onze gids Mei Li om 9.00 uur voor de dagtocht door deze wellicht sfeervolste stad van China met zijn 8,5 miljoen inwoners. Met zijn stadmuur van 14 kilometer die helemaal compleet intact is en een centrum wat door het stadsbestuur met zorg onderhouden wordt ademt het een prettige sfeer uit. Dit ondanks de enorme groei die het buiten de stadmuren meemaakt. Als je deze omgeving meetelt komt het aantal ruim boven de 10 miljoen uit. Daarnaast telt de stad zo’n 32 universiteiten waarvan de grootste bijna 80.000 studenten telt. Er wonen dan ook bijna 2 miljoen studenten in deze metropool die vroeger de hoofdstad was van het Chinese rijk. Hier begon ook de zijdenroute wat deze omgeving die zeer vruchtbaar is, veel economische voorspoed heeft gebracht. Sinds 2007 beschikt deze stad pas over de 1e metrolijn die 14 meter onder de grond gebouwd moet worden van wegen de Lössgrond die hier voor de vruchtbaarheid zorgt. Het aanleggen van 1 kilometer metrolijn kost ruim 4 miljoen Euro! De eerste lijn telt ruim 30 kilometer. Net als in alle andere steden die we tot nu toe gezien hebben heerst hier ook een enorme bouwwoede waarvan wij ons maar blijven afvragen wie hier toch allemaal moet gaan wonen.

Met een constant fileprobleem reden wij de stad uit en kwamen na zo’n 1 ½ uur rijden bij onze eerste bezoekplek aan; het terracotta leger. Al kilometer ervoor begonnen de ontelbare kraampjes met granaatappels waarvan de oogst net begonnen was. Deze vrucht is maanden houdbaar en heel gezond. Ook de Kaki groeit hier volop en was oogstrijp. Vanwege de goede connecties van onze gids hoefden wij niet via de 2,5 kilometer wandelroute via een koopgoot naar de ingang, maar mochten we dichtbij uitstappen. De eerste indrukken van dit imposante complex met ruim 8 miljoen bezoekers per jaar werden meteen geuit. Na een uitleg door de gids bij de eerste pit kregen men vrije tijd om het park te bekijken bij de vele opgravingen en vondsten. De lunch die wederom heel goed verzorgd was, genoten we op het museumcomplex zelf waar trouwens nog steeds nieuwe opgravingen gedaan worden.

Om 13.30 uur vertrokken we weer richting stad. Tijd voor een middagdutje in de bus. Onze volgende bezoekplek was een jadefabriek waar we uitleg kregen over de soorten jade en de vindplekken ervan. Nooit geweten dat er zoveel soorten en kleuren zijn. Voor sommigen een aankoop voor de ander een lekker bakkie koffie. Daarna reden we het oude centrum binnen via een van de prachtige stadspoorten met wachttoren erop richting de Moslimwijk. Zo’n 80.000 Moslims wonen in deze stad destijds hier naartoe gekomen via de bekende zijden route. Hier begon een nieuw feestje want men keek de ogen uit op de handelswaar die hier allemaal aangeboden werd. Het was een gezellige drukte in de winkelstraatjes waar een bijzondere sfeer hing. Hier bezochten we de Moslim Moskee. Na wat vrije tijd om wat impuls aankopen te kunnen doen reden we terug naar ons hotel.

Hier stond ons een nieuwe verrassing te wachten. Mei Li had hat voorstel gedaan een pastamenu te genieten. Het is een soort ravioli in de meest kunstzinnige vormen waardoor men weet wat de inhoud zou kunnen zijn. Dit werd in een speciale setting geserveerd zoals wij deze in Europa echt niet kennen. Echt iedereen was aangenaam verrast door de smaak van de talloze soorten die beurtelings op de tafel kwamen. Inclusief was een lokaal drankje met een alcoholpercentage van maar liefst 56 % bedoeld voor een goede spijsvertering na afloop. Het slotstuk was een op een speciale manier geserveerde soep die ontstoken werd en een mooi vlammenspel opleverde toen de lichten gedoofd werden. Het aantal pastaschelpjes in je kommetje gaf aan hoeveel geluk je in je leven zou aantreffen. Weer zo’n mooi bijgeloof. Net zoals de kleur rood die je in China veel tegen komt en geluk afroept.

Na dit bijzondere diner reden we met de bus voor een lichttour naar het centrum. Nadat we talrijke gebouwen in een speciale setting gepasseerd waren stopten we in het centrum van de oude stad waar een heel relaxte sfeer hing. Allereerst een bezoek aan een gloednieuw winkelcentrum met een led plafond van zeker 200 honderd meter lang waar de prachtigste beelden te zien waren. Een ligstoel zou gemakkelijk geweest zijn hier. Daarna liepen we het plein op en zagen overal mensen dansend bezig op verschillende muziekstijlen. Na een korte rit in de bus kwamen we aan de andere kant van het plein aan waar een dagelijks terugkerende fonteinen show te zien was; De grootste van heel Azië. In 2006 gebouwd voor bijna 4 miljoen Euro! Dagelijks trekt deze 20 minuten durende show duizenden bezoekers het hele jaar door! De sfeervolle verlichting en aankleding met de Wilde gans pagode op de achtergrond gaf iedereen een heel speciaal gevoel. Onze tocht ging verder naar de klokkentoren die het centrum van de oude stad vormt. Daarna naar een van de uitgangen waar nog een fotostop gemaakt werd. Inmiddels was het alweer na tienen toen we terugreden naar ons hotel na een enerverende dag met heel veel nieuwe indrukken van het nog steeds zeer boeiende China wat we al vanaf dag 1 na aankomst in Shanghai ervaren.

ZIE VOOR FOTOS ONZE FACEBOOK PAGINA WWW.FACEBOOK.COM/REISHUIS OF KLIK HIER

Verslag donderdag 24 September

De wekker liep deze ochtend op tijd af want we moesten door het centrum van de stad naar de andere kant van X’ian om bij het grootste treinstation van China te geraken. Nadat de koffers in de bus waren geladen en de kamers gecontroleerd want er zou weer eens een dienblad ontbreken, reden we door een dagelijkse verkeersdrukte de stad in. We verwonderden ons over het feit dat we nog geen ongeluk hadden gezien. De woorden waren nog niet gesproken of we zagen een aanrijding met gelukkig alleen blikschade. Bij een ongeluk in China tussen een auto of bus en een voetganger, fietser of brommer heeft de bestuurder van een voertuigen met metalen bumper altijd schuld! Na vele stoplichten en langzaam aan rijden kwamen we uiteindelijk aan de andere kant van de stad. Waar voor enkele jaren nog bouwland was werden u volop nieuwe woontorens gebouwd. We blijven ons verbazen. Mooi op tijd kwamen we aan bij het enorme stationsgebouw wat meer weg had van een vliegveld! Het was erg prettig dat we de koffers zelf niet hoefden te verslepen want het was een heel eind lopen naar de ingang. Na het gebruikelijke scannen van de koffers konden we al snel genoeg het perron op want onze trein had als vertrekpunt X ian. Met behulp van onze gids Jian had iedereen in korte tijd zijn plekje gevonden. Met onderweg meerdere stops reden we met een gemiddelde snelheid van zo’n 250 kilometer per uur in een kleine 2 uur door een sterk agrarisch landschap naar onze nieuwe bestemming Pingyao.

Daar aangekomen werden we opgewacht door onze lokale gids op een groot maar verlaten station! Waar waren we terecht gekomen? Dit keer geen bus maar MPV’s die ons naar de stad brachten. Met een druk gekakel tussen de chauffeurs vond iedereen zijn plekje in een van de auto’s en reden we in volle vaart naar het centrum van deze historische plaats. Het leek alsof we in een andere eeuw terecht kwamen. Het centrum was afgesloten voor groot verkeer omdat er geen ruimte voor was. Het centrum was omgeven door een stadsmuur met 72 wachttorens wat overeenkwam met het aantal volgelingen van de heerser in die tijd. De verrassing was compleet toen we aankwamen bij ons hotel wat helemaal in oud Chinese stijl uitgevoerd was. Het heeft hiervoor ook een internationale 5* rating gekregen. We waren al blij verrast met onze vorige bestemming maar dit was weer een hele andere ervaring. Allereerst werd er een heerlijke lokale lunch geserveerd. Nadat iedereen zijn koffers op de kamer had gezet gingen we met de benenwagen op verkenning door de stad. Allereerst kwamen we in het voormalige onderkomen van de burgmeester terecht. Het grote complex diende tevens gemeentehuis, gevangenis, rechtszaal en politiebureau. Er was een foto expositie te zien met het verleden, heden en toekomst van China. We verbaasden ons over de omvang ervan. Ook de foltertechnieken en ruimtes waar het e.e.a. plaatsvond waren bijzonder om te zien. Een burgemeester werd gekozen voor 3 jaar en was maar 1 maand per jaar thuis bij zijn vrouw en kinderen. In die tijd mocht een man er meerdere vrouwen op na houden. Een vrouw omgekeerd echter niet. De martelwerktuigen om haar daarvoor te straffen waren verschrikkelijk om te zien. Ook de andere martelwerktuigen zoals bijv. pennen die onder de nagels gestoken werden. Wat een ellende was het hier vroeger. Ook tegenwoordig bestaat de doodstraf nog steeds met gemiddeld 1 of 2 personen per jaar die ter dood veroordeeld worden. Uiteindelijk si het leven de afgelopen jaren wel beter geworden in China. Het bezoek aan dit complex werd afgesloten met een live voorstelling van een rechtszitting.

Hierna liepen we weer verder door deze eeuwen oude stad waar de zon uitbundig scheen. Met zijn 4 hoofdstraten, 8 zijstraten en 72 steegjes een overzichtelijk geheel. Even verderop beklommen we de stadsmuur en de zuid toren die er bovenop stond. Hier kregen we een mooi uitzicht over deze compacte stad. Inmiddels waren we wel toe aan een koffiebreak. Via een van de winkelstraatjes kwamen we bij ons koffieadres waar we deze avond tevens een keer niet-Chinees zouden eten; Pizza. Daarna kon iedereen op eigen gelegenheid de stad verkennen of mee teruglopen naar het hotel.

Om 19.00 uur reed een deel van de groep met elektrische karretjes naar het restaurant terwijl de rest het middels een korte wandeling deed. In een super gezellig restaurant met de naam Sakura bestelden de meesten een heerlijke pizza of burger die al vrij snel geserveerd werd. Tot onze verbazing werden we na de maaltijd getrakteerd op live muziek! Het begon met een saxofonist waarbij een lied van Andre Hazes en de titelsong van Titanic voorbij kwam. Al snekl gingen de handen de lucht in en werden we het middelpunt van de belangstelling voor de passerende voorbijgangers. Meer Oldies zoals Guus Meeuwis Village People Elvis Crespo en Boney M en de Macarena passeerden de revue het werd er niet rustiger door. Steeds meer voorbijgangers stopten voor het maken van een foto of het meedoen in de polonaise over de winkelstraat! Een vrolijke boel want klaarblijkelijk vonden de Chinezen dit wel erg leuk. Tenslotte bracht een jonge dame een paar prachtige Ballads met haar zuivere stem ten gehore. Net op het moment dat we wilden vertrekken barsten de discodreunen weer los en werd er op de straat weer verder gedanst. Mia wilde met Paul de cha cha dansen wat ook lukte. Inmiddels waren er ouders met kleine kinderen toegestroomd en die riepen Cha cha cha. Dus Paul aan de slag met de kids die eerste twijfelden maar daarna uitbundig mee dansten met hem. Aan alles komt een eind. Ook helaas aan deze dag. Dus via de kortste route naar het hotel terug en het bed in want morgenvroeg voor de laatste keer een vroege wake up call omdat we om 8.30 uur al met de trein vertrekken naar onze laatste bestemming van deze reis door China; Beijing.

Verslag vrijdag 25 September

Omdat onze trein richting Peking al om 8.40 uur vertrok liep het wekkertje al op tijd af. Zoals Pingyao een stadje terug in de tijd was, zo leek het er bij het ontbijt ook zo uit te zien. Ondanks dat men wist dat er zoveel gasten aan het ontbijt deelnamen was men er niet echt op voorbereid. Het brood was nog bevroren. Of ze hadden gedacht dat de Nederlanders ook echte rijstpikkers waren! Enfin we stonden op tijd klaar voor vertrek, maar de auto’s die ons weg moesten brengen waren er nog niet. Opeens stormde de straat vol en in no time waren de koffers ingeladen en reden we richting treinstation. Rijden was wellicht niet het juiste woord. Er waren chauffeurs bij die zich als echte kamikaze chauffeurs gedroegen. Een wedstrijdje wie het eerst op het station was! Op het station zat het tempo bij de medewerkers er nog niet echt in, maar we waren in elk geval op tijd voor vertrek. Door een samenloop van omstandigheden werden we in de trein verdeeld over 2 treinstellen zodat we niet allemaal bij elkaar zaten. Maar dat mocht de pret niet drukken. Paul die inmiddels gewend was een koffierondje te doen kon een gedeelte van de groep niet bereiken. Tegen 13.00 uur kwamen we aan op wat vroeger het grootste treinstation van Azië was. Inmiddels al lang ingehaald door andere plaatsen. Maar hier geen ruimte meer voor verdere uitbreiding. Met 16 sporen toch niet echt klein te noemen. Een drukte van jewelste in elk geval. Samen met onze nieuwe gids Li liepen we naar de bus met onze koffers. Door de verkeersdrukte van de stad reden we naar ons lunchadres. Onderweg gaf hij ons al enige informatie over deze stad van 20 miljoen tezamen met de gastarbeiders uit het binnenland die niet geregistreerd staan een aantal miljoenen meer. Ook vertelde hij over de vijf windrichtingen met de daarbij behorende kleuren. Aangekomen bij het restaurant konden we meteen aanschuiven. Vergezeld van een gekoeld biertje of een frisdrank konden we genieten van een verrukkelijke maaltijd die volgens een van de gasten in de top 3 van deze reis hoorde. Omdat iedereen gebruik wilde maken van de optionele Riksjatour werd besloten deze aansluitend aan de maaltijd te laten plaatsvinden. Met z’n tweetjes bij elkaar in elke Riksja maakten we allereerst een tour door een echte originele Hutong. Dit is een woonbuurt van de lokale inwoners van deze stad. In het verleden zijn er veel van deze Hutongs afgebroken. Maar nu heeft men gemerkt dat dit echt cultureel erfgoed is geworden. We zagen het dagelijkse leven aan ons voorbij trekken terwijl we door de smalle straatjes fietsten. Na enige tijd werd een stop gemaakt bij een traditionele woning waar een oude mevrouw van 85 jaar woonde. Zij was destijds ook in deze wijk geboren. Haar 2 kinderen wonen tegenwoordig in een van de torenflats in de buitenwijk. Hier kregen we een kop thee aangeboden en de gids vertelde over het dagelijkse leven in een Hutong. Ook konden er vragen gesteld worden. De omstandigheden zijn niet erg modern te noemen maar voor deze mensen is het een dagelijks ritueel. Hierna liepen we een stukje verder en bezochten we een traditionele marktstraat waar van alles verhandeld werd. Eenvoudig maar goed genoeg om van en mee te leven. Zelfs de kapster had haar praktijk gewoon op straat gevestigd! Vers vlees werd gewoon in de open lucht verhandeld. De gewoonste zaak van de wereld hier. Een stukje verderop was een antiek straat waar je vroeger nog echt antiek kon kopen. Tegenwoordig is dat echter helaas vaak nep. Voor de 2e keer stapten we op onze Riksja en reden we naar de rand van het oude centrum . Hier gingen we te voet verder door de oudste winkelstraat van Peking. Omdat ons hotel ook midden in het centrum ligt heel dichtbij het plein van de hemelse vrede en de verboden stad, hoefden we niet ver te lopen en kwamen we bij ons hotel aan. Hier stond de bus al op ons te wachten en konden we de koffers eruit halen en meteen inchecken in dit hotel met zijn grote badkamers. De meesten wilden toch wel samen ergens iets gaan eten, dus werd afgesproken om 19.00 om samen het centrum in te lopen. Enkelen wilden een speciale maaltijd nuttigen de rest had genoeg aan iets kleins. De rest van de avond was zelf in te vullen.

Verslag Zaterdag 26 September

Bij een eerste bezoek aan Peking zijn er een aantal bezienswaardigheden die je zeker niet mag missen. Daarom begint de dag deze zaterdag ook op tijd. Na een min of meer internationaal ontbijt met dit keer wel erg veel chinezen in het restaurant vanwege een congres vertrokken we om 8 uur samen met onze gidsen Li en Tjien op weg naar het plein van de hemelse vrede. Dat we niet de enigen waren op dit vroege tijdstip bleek al vrij snel toe we uitstapten. Omdat er voor deze reis al veel vooraf geregeld is, hoefden we niet door de veiligheidscontrole in de onderdoorgang om het plein op te mogen. Weer een voorkeursbehandeling zoals al wel vaker op deze reis.
We troffen het want 1 oktober is het jaarlijkse grote feest dus het grootste plein ter wereld was rijkelijk met bloemen versierd. Ooit een grote vaas gezien vol met bloemen. Dan dit formaat zeker nog nooit. Ook was er op 2 plaatsen met groen en heel veel bloeiende planten een gedeelte van de chinese muur nagebouwd. Alles moet hier in het heel groot. Op het immense plein aangekomen kregen we uitleg hoe het er vroeger allemaal uitgezien had en aan toe ging en wat er allemaal veranderd was. Het parlementsgebouw eveneens immens van omvang was in een recordtijd van slechts 10 maanden gebouwd! Ook het er tegenover liggende museum van gelijke omvang was in diezelfde recordtijd neergezet. Wat een ruimte! Hier kregen we ruim de tijd om foto’s te maken samen met de vele andere duizenden op een plein dat wel 1 miljoen mensen kan herbergen. We kijken uit op de verboden stad waar ook tegenwoordig 10 jaarlijks de militaire parades gehouden worden. Onlangs was het feest geweest van het 70 jarig bestaan van de Volksrepubliek. Bij uitzondering was er toen ook een militaire parade te bewonderen.

Via een andere onderdoorgang kwamen we bij de ingang van de verboden stad. Deze is niet zomaar te bereiken. De totempalen die voor de verboden stad staan waren vroeger een soort wegwijzers voor mensen die onderweg waren door China. Die bij de verboden stad hadden een iets andere betekenis. Nl. het verzoek aan de keizer om terug te komen. Nadat de eerste horde was genomen kwamen we op een plein met veel bomen langs de laan naar de hoofdingang van het paleis zelf. Ook hier weer de nodige uitleg. De belangrijkste gebouwen met 9 figuren ( het belangrijkste cijfer voor de chinezen)op de dakrand treft je alleen in de verboden stad met zijn 9.999,5 kamers aan. Het rijk der voornaamsten konden we betreden middels een vooraf aangeschaft entreebewijs waar tegenwoordig een limiet wat betreft het aantal bezoekers per dag op zit. Eenmaal binnen ook hier weer de nodige tekst en uitleg over wat we allemaal zagen. Uiteindelijk kwamen we bij het verblijf van de keizer en zijn “vriendinnen” die ook op het complex woonden en dit nooit mochten verlaten, waarvan hij er elke dag een ander uit kon zoeken. Wat had hij het toch slecht. Het verhaal betreffende de laatste heerser had een vervelend einde toen een 3 jarig kind de heerschappij kreeg toegewezen. Het laatste gedeelte van het complex met een enorme slotgracht eromheen met de hand uitgegraven was de tuin aan de achterkant.

Na deze boeiende wandeling reden we met de bus naar het zomerpaleis; het buitenverblijf van destijds. Hier genoten we allereerst van een heerlijke lunch. Daarna kregen we enige uitleg en konden we het park met zijn marmeren schip op eigen gelegenheid gaan ontdekken. Het weer met zijn 25 graden en volop zon aan de blauwe hemel was er perfect voor. Onze laatste stop voor deze dag was het beroemde Silkstreet. Onderweg hiernaartoe was van alles te zien. We konden het rustig in ons opnemen want de weg er naartoe was een langzaam rijdende file. We konden al een glimp opvangen van het Olympisch gebied wat we later nog gaan bezoeken en zagen veel gebouwen met een bijzondere vorm. Het gebouw van de Chinese staatstelevisie sprong er helemaal uit met zijn bijzondere architectuur van de hand van onze Nederlander Rem Koolhaas. De fototoestellen maakten overuren vandaag!

Even later kwamen we aan bij silkstreet; een enorm winkelcentrum met 7 verdiepingen met op elke verdieping een andere collectie. Tassen schoenen kleding sieraden etc etc. Van alles was er te kopen maar allemaal fake merken. Hier werden we 2 uur lang losgelaten om vervolgens ook hier de avondmaaltijd te nuttigen. De reis terug naar ons hotel deden we deze keer met de Peking metro. Ook een leuke ervaring vooral als je ook nog 2 keer over moet stappen in bomvolle metro treinstellen. Heel luxe stapten we uit bij een metrostation dat op slechts enkele tientallen meters van ons hotel verwijderd was. Morgen volgt een van de hoogtepunten van deze reis; een bezoek aan de beroemde Chinese muur.

Verslag zondag 27 September

Zoals voorspelt begon de dag met een strak blauwe hemel en een heerlijk zonnetje. Vandaag is de start van het volle maan feest. Bij ons vergelijkbaar met kerstavond. We hadden vandaag ook nog een jarige in ons midden die uiteindelijk ook zou weten dat hij in China zijn 60e verjaardag zou vieren! De bus werd vooraf versierd met ballonnen en een slinger met 60 jaar erop. Toen we net begonnen waren aan de rit werd er in diverse talen o.a. in het Chinees happy birthday gezongen. Omdat het zondag was viel de verkeersdrukte uitgaand enorm mee. Onderweg naar een gedeelte van de meer dan 5000 km lange Chinese muur vertelde Li over de geschiedenis van zijn land en dat er nog veel te hervormen viel. Na bijna 1 ½ uur rijden kwamen we bij de muur aan op een plek waar hij gedeeltelijk dubbel doopt om de stad Peking destijds te beschermen tegen de Mongoolse aanvallers. Men had de keuze uit een traject wat minder stijl was of een superzwaar heel stijl traject. Iedereen koos voor de eerste versie. Boven op de muur aangekomen werden er 2 feiten gevierd. Allereerst dat we de muur bedwongen hadden met 2 flessen rode Sekt en ten tweede met een luxe chocolade taart voor de jarige jop. De ons omringende Chinezen stonden weer met verbaasde ogen te kijken naar dit schouwspel. Hierna kon iedereen laten zien hoe fit hij was. Het was een perfecte dag om de muur te beklimmen want het was heel open weer en er waaide een lekker briesje. Even na twaalven was iedereen weer beneden en konden we ons programma vervolgen. Niet veel later stopten we bij een enorm complex wat een staatsrestaurant was met een grote winkel erbij. Het bijzondere van deze plek was de claissone fabriek die er tevens gevestigd was. Hier kon men zien hoe kunstig en arbeidsintensief het is om deze kunstwerken in allerlei vormen te maken. Na onze lunch reden we terug richting het centrum. Hier was het helaas weer enorm druk dus het duurde even alvorens we bij een medisch instituut aankwamen waar we na de “barre”wandeling verrast werden met een heerlijke voetmassage voor de hele groep. Een Duits sprekende mevrouw kwam iets vertellen over de Chinese geneeskunst. Daarna werden voeten gereinigd in een houten kuip met kruiden erin met aansluitend een heerlijke welverdiende massage. Tijdens de massage kwamen er enkele Chinese artsen bij iedereen langs om te vertellen wat volgens hun de eventuele lichamelijke klachten waren en hoe deze te behandelen. Nadat iedereen klaar was stond er nog een verrassing te wachten. Als extra gingen we de zgn. kolenberg achter de verboden stad bezoeken. Deze is gebouwd met het zand dat uit de vijver kwamen die gegraven is rond de verboden stad die hier net achter ligt. We kwamen binnen in een prachtig aangelegde omgeving en hoorden op de achtergrond diverse koren zingen. Dit is een van de favoriete hobby’s van de oudere Chinezen die dit elke dag beoefenen in een van de parken in de stad. Vanwege de start van het volle maan feest was het bovenop de berg enorm druk. Iedereen wilde bij zonsondergang de opkomende maan zien wat het feest zou inluiden. Er hing een enorm gezellige sfeer en vanwege het heldere weer hadden we een schitterende uitzicht over de stad. Vele foto’s werden gemaakt. Om de zonsondergang te kunnen zien en de opkomst van de maan besloten we deze gebeurtenis af te wachten. In de duisternis reden we met onze bus weer terug naar het hotel waar iedereen deze laatste avond in China op eigen gelegenheid kon doorbrengen.

Verslag maandag 28 en dinsdag 29 September

Omdat we een lange dag inclusief terugreis voor de boeg hebben kon iedereen deze ochtend zijn eigen startmoment bepalen. Het ontbijt werd tot 9.30 uur geserveerd dus zagen weeën aantal langneuzen na 9.00 uur nog in de ontbijtzaal verschijnen. De laatste aankopen werden gedaan of men ging nog even flaneren door de grote winkelstraat net om de hoek van het hotel. Om 1.00 uur zat iedereen in de bus en werden we door Li; onze lokale gids naar de hemelstempel begeleid. We kwamen binnen via de zijingang waardoor we een van de belangrijkste plekken van dit enorme complex ook konden zien. Het marmeren plateau waar men dacht vroeger contact te kunnen maken om te bidden voor een goede oogst werd ook deze dag druk bezocht. Men dacht vroeger dat de aarde plat was! Daarna liepen we door naar een 2e ingang waar een gebouw stond waar een echomuur omheen gebouwd was. Helaas is deze sinds enkele jaren niet meer te gebruiken omdat er toeristen waren die hun naam in de muur gegraveerd achterlieten. Uiteindelijk kwamen we via een 3e ingang bij de eigenlijke hemelstempel aan. Een prachtig rond gebouw dat zonder enige spijker in elkaar gezet is. Overal was er voldoende tijd om foto’s te maken van deze toch we bijzondere bouwwerken. Op de eerste plek bij het marmeren plateau was het cijfer 9 belangrijk. Bij de hemelstempel het cijfer 4. Via de zgn. corridor waar de locals zich elke dag bezig houden met het maken van muziek maken, zingen, dansen en een kaartje leggen was het gezellig druk. Aan de andere kant van het complex stond de bus weer op ons te wachten. Ondanks dat het midden op de dag was hield het verkeer geen rekening met ons. Het duurde dus even voor dat we bij de 4e ring waren aan de andere kant van de stad waar we het Olympisch gebied gingen bezoeken. In het echt zie je pas hoe enorm het vogelnest en de cube waar het zwemgedeelte werd gehouden zijn. Ook de andere gebouwen zoals dat in de vorm van een grote fakkel konden we nu eens in het echt zien. Ook hier weer enorm veel Chinezen op de been voor wie dit een echt Landmark geworden is. Inmiddels was het al weer later in de middag toen we terug reden naar het centrum dicht bij de verboden stad waar we stopten bij een prachtig meer in een sfeervolle omgeving. Hier stond het laatste hoogtepunt van deze afwisselende reis op ons te wachten; een heus Peking eend diner. Deze worden speciaal gefokt in de omgeving van Peking en staan dan ook in vele restaurants als specialiteit op het menu. We liepen allereerst een stukje langs de oever van dit meer wat prachtig aangekleed was met vele bloemen en planten. Ook hier bleken we weer niet de enigen te zijn die hetzelfde idee hadden. Het restaurant zal helemaal vol en reserveren is dan ook zeker aanbevolen. Nadat er diverse voorgerechten geserveerd waren en een aantal warme gerechten kwam de Peking eend op tafel. Op diverse plekken konden foto’s gemaakt worden van het aansnijden van deze delicatesse. Een van de medewerksters kwam laten zien hou je dit moest klaarmaken aan tafel. Allereerst een soort dun pannenkoekje. Daarop 2 stukjes eend waarvan 1 gedoopt in zoete sojasaus. Daarna een reepje komkommer en daarna 2 reepjes prei. Dit op een speciale manier dichtvouwen alsof het een mini loempia is en daarna smullen maar. Ook dit was weer een smakelijke verassing voor iedereen. Time to say goodbye. Onderweg naar het vliegveld nam onze vaste gids Tjien al zingend afscheid van ons terwijl Li onze Peking gids dat al had gedaan bij het verlaten van het restaurant. Toen we daar naar buiten liepen was de wereld in een keer veranderd in een groot lichtspel aan het water. Aangekomen bij de luchthaven van Peking werden we ook weer overvallen door de enorme vertrekhal waarbij Schiphol in het niet valt. Een medewerkster van Emirates kwam ons uit de lange rij halen en we mochten naar een speciale groepsbalie waar we de enigen waren om in te checken. Tot onze verassing kreeg iedereen naast zijn instapkaart ook nog een voucher voor een maaltijd tijdens de tussenstop in Dubai aangeboden. Men houdt graag van controleren in China dus het duurde wel e3rg lang voordat we door allerlei onduidelijke controleposten heen waren. Maar; we mochten allemaal het land weer verlaten. Ook het eerste deel van onze terugvlucht was weer met de A380 met zitplaatsen voorin het toestel waar het lekker rustig was. De meesten konden toch een hazenslaapje doen op deze 8 uur durende vlucht naar Dubai. Precies volgens schema kwamen we daar aan. Even na 7 uur werden we opgehaald door een lokale gids die ons in een 4 ½ uur durende rit het ware Dubai liet zien. Behalve een aantal belangrijke plekken maakten we ook een oversteek met een traditionele boottaxi over de Kreek. Hier zagen we veel oude houten handelsschepen. Natuurlijk werden er diverse fotostops gemaakt zoals bij het enige 7* hotel waar de goedkoopste overnachting € 2500,- kost. Ook de hoogste toren ter wereld konden we van heel dichtbij bewonderen. De grootste shopping mall ter wereld met 1600 winkels lag er pal naast. Hier zagen we o.a. een enorm aquarium en de grootste snoepwinkel ter wereld. Alles moet hier in superlatieven gedaan en gemaakt worden. Het ene gebouw nog meer bijzonder dan het andere. Ook dit moet je gewoon geien hebben om het te snappen. Heel Dubai is trouwens nog steeds een grote bouwput. Even na twaalven waren we weer terug op het vliegveld waar we na een korte controle weer in de vertrekhal waren. De maaltijd vouchers konden verzilverd worden en toen was het wachten op onze vlucht naar Düsseldorf. Niet veel later dan de geplande tijd taxieden we naar de startbaan.

Hiermee komt een einde aan ons reisavontuur naar het land van het midden wat bij iedereen toch een hele grote indruk achtergelaten heeft. We waren een hele hechte en super gezellige groep die heeft kunnen genieten van wat dit bijzondere Aziatische land te bieden heeft. Iedereen hartelijk dank voor de vele gezellige momenten die wij samen hebben mogen beleven de afgelopen 3 weken.

 

Voor de foto’s kijkt u op Facebook of klik hier