Namibië & Zuid-Afrika – doorlopend reisverslag

ReishuisReisverslagen

Dag 1 Woensdag 2 Oktober

Iedereen stond al op tijd ter wachten bij de opstapplaatsen voor de transfer naar het vliegveld van Dusseldorf. Helaas was de grote A380 vogel te laat vertrokken, waardoor het vertrek uiteindelijk 1 uur later was dan gepland. Geen probleem want daardoor was de wachttijd in Dubai ook meteen een stuk minder.

Dag 2 Donderdag 3 Oktober

Het tweede traject met de triple 7 vertrok mooi op tijd zodat deze vogel zijn pootjes precies op schema aan de grond zette in Kaapstad. De afhandeling na aankomst verliep echter op zijn Afrikaans. Bijna 2 uur later konden Paul, Shaun en chauffeur Derrick de gasten welkom heten bij de uitgang. Nadat de tassen in de truck geladen waren reden we in korte tijd naar Kaapstad met onderweg al de nodige informatie over wat er te zien was met o.a. De geschiedenis van het ontstaan van de townships waar bijna 2 miljoen mensen in erbarmelijke omstandigheden wonen met minimale voorzieningen. Al snel passeerden we het ziekenhuis waar in de zestiger jaren de eerste open hartoperatie heeft plaatsgevonden en zagen we ook de Tafelberg op deze prachtige zonnige dag onze ogen passeren. Om toch een beeld te krijgen van de activiteiten in deze stad ooit door de Nederlanders gesticht met de bouw van het Fort de goede Hoop werd een bezoek gebracht aan The Waterfront. In voormalige loodsen aan de haven bevindt zich nu een groot winkelcentrum. Ook zijn er dagelijks straatartiesten te vinden die hun kunsten vertonen op allerlei manieren. Hierna op korte afstand naar het Easystay hotel midden in het centrum gelegen aan de Strand straat. Even lekker bijkomen van de reis. Daarna gingen we op loopafstand naar Marco’s; een echt traditioneel Zuid-Afrikaans restaurant met de bediening traditioneel gekleed en live muziek.  Vanavond op tijd onder de wol want morgen gaat het grote avontuur van start.

Verslag dag 3 Vrijdag 4 Oktober

Na een zeer geslaagd diner gisterenavond waarbij een aantal gasten en zelfs onze gids Shaun nog meegedanst hebben met de 2 Afrikaanse danseressen van de band ging iedereen op tijd naar bed. Met het ontbijt achter de kiezen reden we de stad uit om allereerst te stoppen bij een prachtige uitzichtsplek op de Tafelberg en Kaapstad zelf direct aan een hagelwit strand. De eerste voetjes gingen al de zee in! Niet veel verder op kon de lunch voor vandaag ingekocht worden terwijl Shaun, Paul en de chauffeur de grote inkopen deden voor de komende dagen als we Namibië binnen gereden zijn. Onderweg naar onze volgende stop zagen we o.a. struisvogels, flamingo’s, zebra’s en ander groter wild. Een volgende stop was bij een prachtig watergebied waar plateau’s op het water gemaakt waren waar de lunch genuttigd werd. De temperatuur was inmiddels flink opgelopen. Ter plaatse was een vrouwtje bezig gedroogde vis schoon te maken. 1000 stuks maakte ze schoon per dag! Onze laatste stop was de “alcoholslot” bij een van de vele wijnkelders in het gebied. In een relaxte sfeer konden we 5 verschillende wijnen proeven met deskundige uitleg erbij. Hier geen opdringerige verkoop waardoor er vele doosjes wijn mee de truck in gingen na afloop om te nuttigen bij een van de komende diners die vanuit de truck geserveerd gaan worden. Via de Pienierskloof; een hoge bergpas met prachtige vergezichten over het dal vol met citrusvruchten, tarwe en druivenrassen, staken we over het Citrusdal in. De geur van Jasmijn hing overal want de sinaasappelbomen stonden volop in bloei! Aangekomen bij Marcus’ kraal voor onze overnachting kwamen we midden in een sinaasappelparadijs terecht met de bloeiende bomen recht voor onze luxe chalets met airco en een zwembad. Het diner is deze avond in het restaurant van het complex.

Dag 4 Zaterdag 5 Oktober

Met een heerlijke Jasmijngeur op de achtergrond van de bloeiende sinaasappelbomen was er vandaag een vroeg ontbijt omdat we een lange trip van bijna 700 kilometer voor de boeg hadden. We reden door een fraai landschap met o.a. bloeiende Mango bomen en natuurlijk uitgestrekte velden vol met sinaasappelbomen. Een industrie die de laatste jaren enorm gegroeid is. In eerste instantie reden we langs Olifantsrivier Shaun vertelde er een mooi verhaal over dat de weg waarover wij reden oorspronkelijk door olifanten bewandeld werd, en ook dat het vanaf vandaag soms Bushi Bushi zal zijn bij een toiletstop. Het eerste traject verliep lekker snel zodat we op het moment dat we de lunchstop hadden. Bij Springbok moest er gestopt worden om nog wat noodzakelijke inkopen te doen voor het diner en de volgende dag. Het landschap veranderde snel en een nieuwe wereld opende zich voor onze ogen. Wat is de natuur toch prachtig en vooral hier nog echt ongerept. De route die we reden was voorzien van goed asfalt en is DE aanvoerroute voor verse waren vanuit Zuid-Afrika naar Namibië. Hier geen rijtijdenbesluit met als gevolg dat er op deze “route 66” regelmatig chauffeurs in slaap vallen met alle gevolgen van dien. Na nog een stop bij Springbok naderden we uiteindelijk de grensovergang Vioolsdrift met een natuurlijke grens gevormd door de Oranjerivier die in Lesotho ontspringt in de Drakensbergen en ruim 2200 kilometer lang is. De formaliteiten bij de grens verliepen echt op zijn Afrikaans. Bij Zuid=Afrika had de dame het te druk met telefoneren! Daarna met alle paspoorten naar de politie om het eventuele criminele verleden te controleren. Bij de grensovergang naar Namibië”e moest eerst de temperatuur gemeten worden voor de Monkeypocs. Ook hier weer uitgebreide controle van de paspoorten waardoor we uiteindelijk tegen 19.00 uur pas aankwamen bij onze lodge voor de komende nacht direct gelegen aan de Oranjerivier. Nog geen uur later was het diner dat vanuit de truck geserveerd werd al klaar. In het donker ging iedereen op zoek naar zijn Cabana.

Dag 5 Zondag 6 Oktober

De volgende ochtend was het een complete verrassing toen de gordijnen open gingen. Een prachtig landschap ontvouwde zich met de stromende Oranjerivier onder ons. Het landschap was een groot schilderij. Ook het ontbijt dat volgens de Shaun norm altijd uitgebreid moet zijn werd in de open lucht geserveerd. Daarna kon er nog een duik genomen worden in het zwembad of een wandeling gemaakt worden over het complex.  Nadat de tassen in de truck geladen waren reden we door een landschap dat grotendeels beplant was met consumptiedruiven die we ook in de Nederlandse winkels kunnen kopen. In Aussenkehr keken we onze ogen uit hoe de landarbeiders in eenvoudige rieten huisjes woonden. Daarna stond de eerste beproeving op ons te wachten. We gingen of Road over een gravel weg de woestijn in. Om te ervaren hoe het voelt om daar rond te lopen in een bizar landschap werd er gestopt en konden we in een stevige wind een korte woestijnwandeling maken. De droge lucht deed ons de ware temperatuur niet raden. Wat een verschuiving van tectonische platen teweeg kan brengen. Vrij. Vroeg in de namiddag kwamen we aan bij Ai Ais dat midden in een Canyon gelegen is met natuurlijke waterbronnen van meer dan 65 graden. Hier werd de lunch geserveerd in de vorm van wraps. Nadat met behulp van een aantal medereizigers de afwas aan de kant was gingen de meesten een wandeling maken in de Canyon.

Dag 6 Maandag 7 Oktober

Na een onrustige nacht met veel wind en hevig onweer dat in de bergen stevig klinkt begonnen we de dag met een ontbijt in het restaurant van het complex. Na een niet al te lange rit over een stomweg kwamen we aan bij de ingang van het Nationaal Park Fish River canyon; de 3e grootste canyon ter wereld na de Grand Canyon in de USA en Blyde River canyon in Zuid-Afrika. Nadat we nog eens 10 kilometer massage hadden gehad kwamen we aan bij een imposant uitzichtpunt over de canyon. Dit is niet vast te leggen in beeld maar moet je echt gezien hebben. Hierna volgde een mooie wandeling langs de ruim richting een ander uitzichtpunt. Hierna ging het richting Keetmanshoop; onze eindbestemming van vandaag. Het landschap veranderde regelmatig maar de droogte was overal terug te zien. Na aankomst in Keetmanshoop bij het Schutzenhaus Guesthouse kon iedereen even opfrissen op zijn kamer. Even later reden we met onze truck allereerst naar Giants Playground wat door Shaun vergeleken werd met JENGA blokken die op elkaar gestapeld zijn. Niets is minder waar want door de speling van de natuur zijn deze enorme granieten blokken uitgesleten en lijken het op elkaar gestapelde blokken in allerlei formaten. Met een beetje fantasie waren er vormen van dieren of mensen in te herkennen. Een rondwandeling zorgde ervoor dat er weer veel foto’s gemaakt werden. Hierna reden we een stukje terug en brachten we een bezoek aan het unieke kokerboom bos. Het enige en inmiddels beschermde kokerbos ter wereld. Hier staan heel bijzonder gevormde bomen van meer dan 200 jaar oud die hun wortels in de lucht hebben! Omdat de zonsondergang naderde konden er weer prachtige plaatjes geschoten worden. Terug in het resort stond na korte tijd het diner op tafel. Deze keer bestaande uit soep, Wiender Schnitzel en een ijsje toe!

Dag 7 Dinsdag 8 Oktober

Na een lekker ontbijten reden we tegen 8.30 uur weg voor een lange daarin richting Solitaire. Aanvankelijk was de weg geasfalteerd zodat ongeveer de helft van de af te legen kilometers snel verliep. Het plan was om in een dorp onze lunch vanuit de truck te serveren. Maar omdat de lokale bevolking wel erg dichtbij kwam werd besloten een stuk verder op de route een boom te zoeken met wat schaduw. Echter waar vindt je in een droge woestijn een groene boom. Niet dus!  Dan toch maar een stop gemaakt op een kale vlakte. Dat hebben we geweten! Er was een soort zandstorm dus we werden samen met ons keukengerei gezandstraald! Bij uitzondering werden de vers gemaakte hamburgers in de truck genuttigd. Snel inpakken en wegwezen. Tegen 5 uur kwamen we aan bij onze accommodatie voor de komende 2 nachten.  Met een prachtig uitzicht op de woestijn en bergen om ons heen was het voor iedereen een complete verrassing. Zelfs een zwembad ontbrak niet. Iedereen was onder de indruk. Het diner werd weer verzorgd vanuit de truck met vandaag naast de bijgerechten Chicken a la King. Jammie.
Morgen een vroeger wekker want we vertrekken om 5.45 uur voor een van de hoogtepunten van dit avontuur; een bezoek aan Duin 45 en Sossus en de Dodenvallei. Een must als je Namibië bezoekt.

Verslag dag 8 Woensdag 9 Oktober

In de duisternis vertrokken we al hobbelend richting de ingang van het Nationale park dat zijn poort om 7.00 uur opent voor het publiek. De rij was niet erg lang dus we konden al snel genoeg via een geasfalteerde weg richting Duin 45; de meest gefotografeerde duin ter wereld rijden. Dit is geteld vanaf het moment dat je het park in rijdt. We waren niet de enigen die dit bijzonder stuk natuur wilden zien en beklimmen met de tot op 150 meter. De blauwe lucht in contrast met de oranje duinen maakten het een prachtig schouwspel dat weer bijzonder plaatjes opleverde. Ondertussen waren Shaun en Paul samen met Thea bezig het ontbijt in de open lucht voor te bereiden.  Nadat iedereen teruggekeerd was kon er aangeschoven worden voor eieren met spek of een van de andere lekkernijen. Nadat alles ingepakt was reden we verder de vallei in om uit te komen bij de opstapplaats voor de rit van 5 kilometer naar death valley. Ook dit moet je met eigen ogen gezien hebben om te ervaren wat de natuur door het verschuiven van duinen teweeg heeft gebracht. Het mulle duinzand maakte de wandeling niet erg gemakkelijk maar je werd beloond met een zeer uniek natuur fenomeen. Op afstand leek het net een grote schaatsbaan in de woestijn! Terug bij de truck stond de lunch weer voor ons klaar. Aan eten geen gebrek op deze reis! Nadat we het park bijna uitgereden waren redden we naar Sesriem genoemd naar 6 riemen aan elkaar die nodig waren om het water uit deze kloof die destijds met water gevuld was te halen. Terug bij de geroemde lodge was het tijd voor een plons en voor het avondeten stond er Afrikaanse Bobotie op het menu. Het ontstaan werd door Shaun haarfijn uitgelegd. Op tijd naar bed want morgenvroeg om 6.30 uur ontbijtend.

Verslag dag 9 Donderdag 10 Oktober

Iedereen was al weer vroeg present en de temperatuur was al zeer aangenaam zo vroeg in de morgen. Na het ontbijt pakte iedereen weer mee aan om zo snel mogelijk te kunnen vertrekken richting Swakopmund op 330 kilometer verwijderd gelegen aan de Atlantische oceaan. Allereerst een stop in solitair waar de lokale bakker voor ons verse vis saucijzenbroodjes had gebakken voor de lunch van vandaag. Een hele hap bleek achteraf vergeleken met de broodjes die wij in Nederland kennen. Het was sowieso weer een bijzondere plek om te stoppen met hinderden vlinders die op dezelfde struik afkwamen en weer een aantal verroeste autowrakken. Ook de koffie ging erin als koek evenals de zoetigheden die werden aangeboden. Na een 30 minuten rijden stopten we bij Bushman Frank die ons met zijn open terreinwagen met plaats voor iedereen een wel heel bijzondere rit bezorgde. Er liepen in dit gebied heel veel Onixen rond met hun lange horens. Hoe de natuur zichzelf overleeft werd op allerlei manieren duidelijk gemaakt. Om aan grondwater te komen moeten putten geboord worden van meer dan 100 meter diepte en dan nog vaak met geen resultaat! EEn dode plant weer tot leven brengen. Ook dat was een wonder van de natuur. Hoeveel soorten spinnen waarvan sommige dodelijk werd ons ook duidelijk gemaakt. Het oranje zand waar we doorheen reden bleek vol te zitten met ijzer. Met een magneet liet hij zien hoeveel er wel niet in zat. OOk onbegrijpelijk dat mensen die in dit gebied wonen 230 kilometer moeten rijden om voedsel in te slaan! Nog een gezamenlijke groepsfoto samen met Frank de Bushman en we reden verder richting Swakopmund. Munt heeft als betekenis de monding van een rivier. Swakopmund is een verkeerd begrepen woord! Dat de wegen hier niet erg goed zijn wisten we, maar zo’n lange Afrikaanse massage had niemand ooit gehad. Op een uitzicht plek werd gestopt voor de lunch en werden de voorheen ingeslagen broodjes genuttigd. Omdat ze voor sommigen te groot waren kregen de wegwerkers die op deze plek in eenvoudige tentjes leefden wat er over was. Na nog wat gehobbel waren de laatste 100 kilometer tot Walvisbaai sinds kort geasfalteerd. Wat een genot! Even na 16.00 uur kwamen we aan bij de kust van Walvisbaai en zagen we duizenden flamingo’s op zoek naar voedsel. Ze worden met witte veren geboren maar door het eten van garnalen veranderen deze in de kleur roze. Een prachtig gezicht. Het laatste gedeelte van deze rit ging langs de kust waar prachtige villa’s gebouwd waren. Wat een schril contrast met de armoede die we tot nu toe gezin hebben onderweg. Ons hotel voor de komende 2 nachten gaf ons weer het Westerse gevoel even terug. De dag werd afgesloten met uit eten bij Napolitaanse. Als verrassing stond er plots een lokaal Acapella koor bestaande uit 5 personen voor ons om spontaan een mini concert te geven. Natuurlijk kwam de Lion king ook voorbij. Een echt swingende afsluiting van alweer een mooie Namibië dag. Morgen een dagje relaxen.

Dag 11 Zaterdag 12 Oktober

Het gehobbel over Namia’s wegen gaat nog even door. Met een wegennetten van 45.387 km is slechts 6387 kilometer geasfalteerd! Na een rijkelijk ontbijt in het Plaze hotel in Swakopmund waar we 2 nachten verbleven rijden we via een stuk geasfalteerde B2 richting Spitzkoppe. Onderweg komen ons talloze bussen tegen waarin mijnwerkers vervoerd worden. In handen van de Chinezen bevindt zich hier een Uranium mijn waar jaarlijks 15 miljoen ton Uranium gewonnen wordt in dagboek op 2 verschillende locaties. Daarnaast wordt er ook zink en lood gewonnen op een andere locatie. Helaas zijn het buitenlandse bedrijven die de exploitatie in hun handen hebben.  Helaas hield het asfalt ook weer op en sloegen we af richting Spitzkoppe die we al op grote afstand konden zien. Na een stop bij een aantal lokale marktkraampjes waar diverse stenen verkocht werden reden we richting de ingang van Spitzkoppe. Hier gingen we onder begeleiding van een lokale gids de Bosjesmannen tekeningen die tot 4000 jaar oud waren bekijken. Een zeer boeiend verhaal volgde op zijn Afrikaans door gids Frans. Hoe slim deze bosjesmannen vroeger al waren werd uitgebreid verteld. Met een beetje fantasie waren er weer allerlei dingen te herkennen in de enorme granieten rotsblokken. Ook de lunch werd hier genuttigd klaargemaakt vanuit de truck. De reis werd vervolgd richting Brandberg; het hoogste gebergte van Namibië met een piek van 2573 meter. Overnachting was in de fraaie Brandberg White lady lodge. Heerlijk zwemmen in een prachtige omgeving met een aantal stokstaartjes die niet bang waren van de gasten en graag op de foto gingen. Sommigen gingen de zonsondergang kijken vanaf een heuvel in het complex. Na het diner was er als verrassing een optreden van een gedeelte van het personeel.

Dag 12 Zondag 13 Oktober

Omdat de temperatuur gisteren tot 41 graden opgelopen was werd besloten vandaag op tijd te vertrekken omdat er een bosjesman wandeling van 2 uur op het programma stond. Niet ver verwijderd van het overnachtingscomplex stond een gids op ons te wachten die ons via een wandeling door een droge rivierbedding en een beetje klimmers binnen 1 uur naar een goed bewaarde plek bracht die inmiddels echt beschermd is om te laten zien wat de bosjesmannen hier achter gelaten hebben. In deze omgeving bevinden zich zeker 1000 van deze afbeeldingen die ook tussen de 2000 en 4000 jaar oud zijn. Voordat we de plek betraden moest water en tassen achter gelaten worden omdat in het verleden toeristen de tekeningen vernield hebben door er water tegenaan te gooien! Nadat we weer terug waren bij de truck moest de dorst flink gelest worden. Drinken drinken drinken is het devies in deze droge en warme omgeving. Hierna reden we naar Khorixas waar we onze lunch genoten in de vorm van pannenkoeken. Nog 100 kilometer hobbelen en dan waren we bij onze lodge voor vannacht; Oppi Koppi gerund door een Nederlands/Belgisch echtpaar. Na een vriendelijke ontvangst kon iedereen naar zijn heerlijk airco gekoelde kamer om bij te komen van de rit van vandaag. De meeste stofkilometers zitten er nu op! Het diner is vanavond aan het zwembad van de luxe lodge.

Dag 13 Maandag 14 Oktober

Omdat de hele groep graag het Himba dorp wilde bezoeken had deze dag een andere start dan de planning. Op iets meer dan 1 kilometer vanaf de lodge bevond zich een echt Himba dorp waar we welkom werden geheten door een van de dorpelingen die
Engels sprak. De rest van de bevolking spreekt hun eigen taal. Al snel zagen we de lemen huisjes die gebouwd worden met een constructie van takken, leem en de uitwerpselen van de koeien. Zo’ n rondavel  gaat gemiddeld 20 jaar mee. Sommigen waren dan ook aan vervanging toe. Een groep vrouwen stonden ons op te wachten aan het begin van het dorp. De gids vertelde over hun haatdragend, versierselen en de betekenis ervan. Het moment van de eerste keer ongesteld worden is de overgang van meisje naar vrouw. Er is geen geboortebeperking. Als een man getrouwd is mag hij maar 1 vrouw hebben. Ongetrouwde mannen kunnen er meerdere vrouwen op na houden. De uitleg van de sieraden die ze droegen was ook erg interessant. Om de enkels droegen ze ijzeren sieraden om te beschermen tegen slangen. Aande versierselen om de enkele kon je zien hoeveel kinderen ze hadden. Een klein meisje heeft een andere hardrock dan een jongetje. De kinderen gaan tegenwoordig wel naar school. Maar sommigen kinderen worden kaal geschoren en blijven hun leven lang in het dorp om een voortzetting van tradities te waarborgen. Vrouwen koken, en zorgen voor de kinderen. Ze wassen zichzelf nooit maar smeren zich in met geurende kruiden en een rode kleuren gemaakt van oker met kruiden. In het midden van de kraal (de rondavel huisjes is van takken een grote kring gemaakt. Hierin worden s’nachts de dieren opgeborgen om ze te beschermen. De ingang van de kraal is recht tegenover de rondavel van het dorpshoofd.  Sommige vrouwen waren bezig met het maken van souvenirs en sieraden. Een hele openbaring hoe men de tradities als Christen hier behoudt voor de toekomst. Niemand had dit bezoek willen missen.  Hierna reden we richting Outlook voor een koffie en toiletstop. Na weer een tijdje gereden te hebben zochten we een boom op om een beetje schaduw te hebben. Gelukkig een gemakkelijke luncht met diverse gevulde broodjes. Daarna richting de ingang van het Etosha National Park. De weg naar onze lodge was nog 75 kilometer lang maar duurde langer dan gedacht want regelmatig moest er op de hobbelige weg gestopt worden als we weer wilde dieren zagen waaronder Impala’s, Giraffen en op een gegeven moment ook een kudde Olifanten. Veel later dan gepland kwamen we aan bij onze lodge waar men de kamers ook nog eens over het hele complex verspreid had!  Sommigen gingen naar de waterplaats om de dieren te zien drinken bij de schemering. Na de warme maaltijd vanuit de truck op tijd naar bed want morgen weer een mooie dag voor de boeg.

Dag 14 Dinsdag 15 Oktober

Deze ochtend stond in het teken van een gamedrive door het park. Het geluk was diverse keren aan onze zijde want er moest regelmatig gestopt worden om de nodige foto’s en film te maken van al het wild wat we tegen kwamen. Soms van heel dichtbij en soms wat verder weg. De hele ochtend werd met deze drive gevuld.  Aangekomen bij het Okaukuejo Resort bij de hoofdingang van het park werd de lunch vanuit de truck geserveerd met deze keer een grote pan met pasta.  Nadat iedereen zijn sleutels had en de tassen naar de kamers gebracht waren was het even tijd voor wat ontspanning. Wat later op de middag vertrok Derrick met de meeste gasten voor een namiddag game drive met een bezoek aan diverse drinkplaatsen. Tot grote verrassing trof men o.s. Een grote groep van wel 8 leeuwinnen aan die zich als groep verplaatsten. Als kers op de taart stak er een grote groep olifanten de weg over met veel baby olifantjes erbij die net van de drinkplaats bij het resort vandaan kwamen. De dag kon niet meer stuk. Na het avondeten in de open lucht ging iedereen op tijd zijn bedje opzoeken want morgen een flinke rit richting de hoofdstad Windhoek.

Verslag dag 15 Woensdag 16 oktober

Vandaag een wat langere rit voor de boeg want de afstanden hier zijn enorm. Na enige tijd gereden te hebben werd gestopt bij een enorme termieten heuvel in een landschap wat er vol mee staat. Van onze gids Shaun kregen we een zeer uitgebreide uitleg hoe een termieten heuvel gebouwd word en hoeveel miljoenen dieren er in wonnen Te beginnen met de koningin van 15 centimeter die continue eieren legt, de koning van slechts 5 centimeter, de werkers, en de soldaten. Hoe slim deze insecten zijn werd heel snel duidelijk. OOk waarom de top in een bepaalde richting gebouwd werd. Na dit zeer boeiende verhaal reden we richting Windhoek.  Later op de middag kwamen we aan in Windhoek op een mooie buitenlocatie waar heerlijke wraps voor ons klaarstonden. Hier was ook een workshop gevestigd waar lokale mensen gepusht werden om actief te zijn met het maken van producten. Omdat het Duits oorlogs museum vroeg ging sluiten reden we daar zo snel mogelijk heen. Dit enorme gebouw met 7 verdiepingen herbergt de geschiedenis van wat deden Duitsers betekent hebben voor dit land tijdens de oorlog vanaf begin jaren 40 en erna. In de hele stad wordt nog steeds Duits gesproken. Op naar ons logement voor deze nacht. Vanavond op eigen gelegenheid diner bij het beroemde Joe’s beerhouse  in de stad.

Verslag dag 16 Donderdag 17 oktober

Na een niet al te vroeg ontbijt reden we klokslag 7.30 uur de stad uit voor de langste rit op deze reis richting Ghanzi. Omdat er niet overal openbare toiletten zijn was het regelmatig een Bushi Bushi stop voor degenen met hoge nood. Bij een tankstation werd de lunch verzorgd vanuit de truck met verse broodjes en vissticks met salade. Op naar de laatste etappe! Net voor de afslag naar Ghanzi bevond zich een enorme koeien boerderij. De geur was op grote afstand waar te nemen. We doken de rimboe in via een 5 kilometer lang zandpad dag eindigde bij de Ghanzi trailblazers; Een lokale volksstammen die hun tradities ook nog goed bewaard hebben. De meesten van ons sliepen deze keer in rondavels waarvan sommigen met een buitendouche. OOk stonden er zeer primitieve rondavels maar die waren voor camping gasten bedoeld. Er was een zang en dansvoorstelling door de lokale bevolking en daarna gezellig bij het kampvuur gegeten.Verslag dag 17 Vrijdag 18 oktober

Vandaag lekker lang uitslapen.  Pas om 8.30 uur werd het ontbijt geserveerd vanuit onze eigen truck omdat er ter plaatse ook verder geen voorzieningen waren in dit bijzondere maar primitieve onderkomen met een bijzondere ervaring. Gelukkig al wel WiFi!!! Na een stop om in te slaan voor de lunch reden we deze dag naar Manu; een toeristenplaats van waaruit de tochten per jeep of meesten per vliegtuigjes de Delta in gaan. Ons. Sepia hotel was een welkome afwisseling waar we 2 dagen zouden gaan verblijven. De heerlijke harige broodjes mochten iedereen wel bekomen en daarna was het tijd voor ontspanningen in of bij het grote zwembad van het complex met een heerlijk drankje erbij. Dat de keukenbrigade ook van afwisseling houdt bleek deze avond. Er waren 2 grote bakken lasagne gemaakt die ook helemaal leeg eindigden! Shaun vertelde na de maaltijd een heel boeiend verhaal over dit land dat toch ook de nodige problemen kent. Morgen een bijzondere dag want de meesten gaan een rondvlucht maken boven de delta terwijl een ander gedeelte voor een game drive met o.a varen met een Mocoro bootje op het programma heeft staan. Voor elk wat wils dus. Of gewoon ontspannen bij het zwembad.
Dag 17 Vrijdag 18 Oktober
Nadat we weer lekker vroeg uit de veren waren met een ontbijt geserveerd vanuit de truck reden we over asfalt richting Manu gelegen aan een rivier. Door de grote droogte liep er echter weinig water doorheen zagen we bij aankomst. Op deze mooie locatie met een groot zwembad kon ieder meteen naar zijn kamer om de spullen weg te brengen en daarna stond de lunch al voor iedereen klaar. De onlangs gerenoveerde kamers konden iedereen welbehagen! De namiddag lekker relaxen aan het zwembad of genieten van de koelte of bleef in  de heerlijke gekoelde kamers. Ook het avondeten werd vanuit de truck verzorgd met elke dag weer een verrassing wat de “koks” hadden voorbereid.

Dag 18 Zaterdag 19 Oktober

Een 4-tal gasten had er voor gekozen om op deze vrije dag een dagtocht te maken naar de Otavango Delta waarom deze plek bekend staat. Zij kwamen aan het eind van de dag zeer enthousiast terug en hadden ook weer veel wilde dieren gezien en daarnaast in een houten Macoro bootje gevaren. De rest van de groep had er voor gekozen om een scenische flight te maken boven een gedeelte van de enorme delta. Het vliegveld lag om de hoek dus dat was een kort ritje erheen. Ondanks dat je in het binnenland blijft moest er toch een paspoort overlegd worden. Met 2 kleine vliegtuigjes werd er op iets meer dan 150 meter boven de grond gevlogen voor een mooi overzicht. Na afloop moest er evenals eerder op de dag weer geshopt worden. Er werd wel flink onderhandeld over de prijs. Er bleef natuurlijk weer het e.e.a. Aan de vingers plakken! Voor de avond was er gereserveerd aan het zwembad bij het restaurant van het complex. Wat betreft organisatie is hier nog veel te winnen. Ieder personeelslid doet wat hij zelf wil zodat er de nodige verwarring ontstond wat betreft de betaling van de consumpties!

Dag 19 Zondag 20 Oktober

Omdat we optimaal wilden genieten van de nieuwe locatie die door iedereen achteraf als de mooiste van de hele reis werd genoemd vertrokken we op tijd deze ochtend. Het Elephant Sands resort wat zijn naam letterlijk recht aan doet was een complete verrassing. Het begon al bij aankomst toen de truck zich vastreed in het mulle zand. Er moest een grote traktor aan te pas komen om ons los te trekken. We bleken niet de enigen te zijn deze dag. Het laatste stukje dus te voet. Meteen zagen we al wat deze plek zo uniek maakt. Direct naast het restaurant met terras en zwembad ligt een waterplas wat olifanten 24 uur per dag hun dorst van wel 150 liter per dag komen lessen. Er is wel een rangorde te zien in het gedrag van deze enorme beesten. En sommige mannetjes waren wel erg heet gebakerd deze dag! De slurf werd in de put gestopt om vervolgens water op te zuigen en in hun bek te deponeren. Een machtig schouwspel waarbij wij op de eerste rang zaten op slechts enkele meters afstand van deze dieren. Hier kun je uren naar kijken. Deze middag was het weer pannenkoeken dag. Omdat er weer een aantal over waren mocht het personeel van de lodge ook meegenieten van de bakkunsten.  Het diner in buffetvorm werd op het terras in het bijzijn van de olifanten genuttigd. Deze dieren hebben echter geen trek in pons voedsel want ze eten alleen maar bladeren en takken. Na afloop van het buffet mocht je niet op eigen gelegenheid naar je tent of Chalet lopen maar werd je met een jeep gebracht! De olifanten komen namelijk van alle kanten naar de waterpoel gelopen en mag je niet in de weg lopen.

Dag 20 Maandag 21 Oktober

Deze ochtend na een nacht vol olifanten geluiden en volgens sommigen ook van een leeuw kwamen we gelukkig niet vast te zitten bij vertrek maar moest er wel een noodstop gemaakt worden voor een grote groep Impala’s en Kuddu’s die bij een waterplas aan het drinken waren. Omdat we door een nationaal park reden zagen we regelmatig nog dieren op afstand. Plotseling dook er een grote groep Struisvogels met heel veel kleine struisvogeltjes op. Dit zie je ook niet elke dag!  Kort na het middaguur kwamen we aan bij de Thebe River lodge. Direct gelegen aan de Chobe rivier. In de namiddag was er een boottocht waarvan iedereen na 3 uur gevaren te hebben zeer enthousiast terug kwam. Ze hadden zoveel dieren gezien die de revue nog niet eerder gepasseerd waren. Vanavond het laatste diner vanuit de truck gezellig in een kring met de traditionele Boboti die weer gretig aftrek vond. Bijna iedereen zocht op tijd zijn bedje op want morgen staat een vroeg vertrek gepland vanwege het lange oponthoud bij de grens naar Zimbabwe.