Nadat we 12 jaar achter elkaar met wat inhoudelijke aanpassingen het eiland op een andere manier hebben laten zien dan de meeste toeristen dit zien, vonden we het tijd voor een nieuw weekprogramma. Ook wordt er niet meer met gastchauffeurs gereden maar hebben we inmiddels onze eigen chauffeurs die de tour rijden/begeleiden. Met o.a. een aantal gasten die al eerder hier waren begon de eerste groep op 6 november jl. met de andere kant van dit eiland van de eeuwige lente te bezichtigen.
De eerste dag reden we richting het noorden waar allereerst een bezoek aan het kunstmatige strand van Las Teresitas bezocht werd. Locals genieten hier van zon zee en strand op een kunstmatig aangelegd 1 ½ kilometer wit Sahara zandstrand. Daarna reden we omhoog richting Igueste waar een wandeling met de nodige uitleg gegeven werd. Op korte afstand lag El Semaforo; ofwel de oude vuurtoren van het noorden. Aan de andere kant van het eiland werd Benijo bezocht waar de ruige zee een flinke golfslag veroorzaakte. Hier gelukkig geen massatoerisme. Via Cruz del Carmen waar veel wandelroutes te vinden zijn reden we weer terug naar het zuiden. Op de volgende dag werd het meest zuidelijke punt van het eiland bezocht in het Teno gebergte. Onderweg volgde eerste een stop in Playa San Juan waar nog een echt vissersdorp te vinden is. Na een korte wandeling reden we naar Los Gigantes waar enorme soms wel tot 600 meter hoge kliffen te zien zijn. Via een mooie panorama route reden we de bergen in. Hier ligt het afgelegen dorp Teno Alto. Vroeger werd hier veel mais en graan verbouwd om er Gofio van te maken. Tegenwoordig is er geen landbouw meer en leeft de lokale bevolking van het houden van geiten waar heerlijke kaas van gemaakt wordt. Via Buena vista del Norte klommen we weer omhoog om via Santiago del Teide weer terug te keren naar Los Cristianos. Zoals elke avond bezochten we vandaag ook weer een lokaal restaurant waar andere heerlijkheden op het bord verschijnen dan in de echte toeristen restaurants.
Op de vrije dag kozen een aantal gasten voor een bezoek aan het beroemde Loro Parque; “El must de Canarias” Enkele anderen kozen voor een boottochten om dolfijnen te spotten die rond de Canarische eiland veel te vinden zijn. De volgende dag werd wederom het noorden van het eiland aan een bezoek onderworpen. Allereerst richting Punto Hidalgo waar het panorama wordt gedomineerd door een moderne 50 meter hoge witte vuurtoren. Hier werd een mooie kustwandeling gemaakt. Ook kon men zien dat hier door de locals gebruik gemaakt wordt van natuurlijke zwembaden. Vervolgens kwamen we aan in Messa del Mar waar jaren geleden door een zware novemberstorm de balkons van de eerste drie verdiepingen van een appartementen complex zijn weggeslagen. Ook hier geen massa toerisme zoals in het zuiden. Na een korte rit kwamen we aan in El Pris waar de lokale bevolking nog echt afgezonderd leeft. Vandaag werd het eten ook zeer lokaal genuttigd bij casa Tomas waar Costillas met aardappelen en maïs op het menu stonden. Gezien de enorme drukke werd duidelijk dat dit restaurant op het hele eiland bekendheid geniet.
Ondanks dat een bezoek aan de El Teide; de hoogste vulkaan met zijn ruim 3800 meter al elk jaar op het programma stond werd er deze dag toch door de krater heen gereden. Weliswaar via een andere route dan voorheen. Maar dit natuurgeweld blijft toch nog steeds de moeite van het bezoeken waard. Na een bezoek aan het oude bezoekerscentrum bij El Portillo waar een korte film over het ontstaan van de eilanden te zien was, volgde de afdaling naar Puerto de la Cruz waar men de botanische tuin kon bezoeken of de stad waar het toerisme ooit begonnen is kon aanschouwen. Ons laatste bezoekpunt van deze dag was San Juan de La Rambla met zijn historische centrum en de prachtige ruige kustlijn.
De laatste volle dag op dit eiland van de eeuwige lente waar langs de wegen de kerststerren al in volle bloei stonden reden we allereerst naar Chimiche waar Paul een bijzonder plekje liet zien in oude afgravingen van Jable. Hier werden de nodige kleurrijke foto’s genomen. Via een rit door dorpjes waar men het normale dagelijkse leven kon ervaren werd er een stop gemaakt in een dorp met huizen die meer dan 200 jaar oud waren. Na een afdaling door een afwisselend landschap werd er een bezoek gebracht aan een Aloë vera farm waar we een uitleg kregen hoe deze veelzijdige plant gebruikt wordt om er diverse gezondheidsproducten van te maken. Na een lekkere lunch in het slaapdorp El Puertito waar we konden zien hoe primitief mensen direct aan zee woonden werd de tocht voortgezet richting Santa Lucia. Dit grotdorp direct onder de snelweg herbergt huizen op een wel heel bijzondere plek!
Na deze zeer afwisselende week moesten we helaas alweer afscheid nemen om met een directe vlucht naar Weeze in de namiddag weer voet op Nederlandse bodem te kunnen zetten.
