Dag 1 en 2
Na 3 jaar mochten we eindelijk weer! Met heel veel zin vertrokken we richting vliegveld van Düsseldorf voor een vlucht met Qatar airways via Doha naar Jakarta. Paul lukte het om de meeste stoelen nagenoeg vooraan in te bemachtigen. Vriendelijk personeel en royale catering zorgen voor 2 fijne vluchten. Chaotisch was het bij de douane waar via een app alles ingevuld kon worden. Onbegonnen werk. Paul gooide zijn charmes in de strijd. Uiteindelijk volstond het tonen van het paspoort! Na de transfer naar het luxe 4* Fm 7 hotel samen naar het restaurant voor het avondeten. Op tijd naar bed na deze lange reis.
Dag 3
Met een luxe ontbijt achter de kiezen met de shutle van het hotel naar het vliegveld. Daar bleek onze vlucht zonder te melden eerder vertrok! Gelukkig waren we er op tijd. Aangekomen op Sumatra en de nodige mb’s gekocht te hebben bij een telefoonwinkel voor een aantal gasten volgde de eerste Indonesische lunch. Via drukke dorpen met heel veel verkeer en continue iets te kijken want de handel speelt zich vooral langs de doorgaande weg af! Via een gebied waar heel veel palmolie, latex bomen en rijst verbouwd wordt naast tal van andere groente en fruit. Wat opviel was de grote hoeveelheid vuilnis langs de weg. Een vuilniswagen kennen ze hier niet! Vroeger werd alles verpakt in o.a. palm en bananen bladen. Tegenwoordig is dat hier ook plastic. Met enkele stops onderweg o.a. bij een plek waar de palmnoot trossen lagen om uitleg te geven. Later in de middag kwamen we aan in Bukit Lawang waar we via een wiebelbrug naar ons Eco logge liepen. Ons verblijf was in sfeervolle kamers in het butterfly gebouw wat pas 2 jaar oud was met warm en koud water uit de douchekraan! Dit is in dit Eco dorp niet gebruikelijk. De locals waren heerlijk aan het poedelen in de rivier. Een andere vorm van vertier dan in Nederland. Met Jongres onze gids reden we deze avond naar het Opa en Oma restaurant voor een heerlijk Indonesisch diner. De gastvrijheid staat hier hoog in het vaandel.
Dag 4
Na een vroege wake up call zaten we om 6.30 uur al aan het ontbijt waar de brutale macaquen apen zichzelf ook uitgenodigd hadden! Samen met 2 rangers klommen we de jungle in waar we konden zien hoe latex geoogst wordt. Niet veel verder werd onze ranger getipt dat er Orang oetangs in de buurt waren. Wat waren we bof vogels deze ochtend. Na korte tijd stonden we oog in oog met deze prachtige dieren en konden er van heel dichtbij talloze foto’s gemaakt worden. Een prachtig schouwspel om deze dieren bezig te zien met het vergaren van hun dagelijkse voedsel. We trokken daarna verder de jungle in met het nodige kruip en sluipdoor werk. Wat een enorme bomen groeien er hier van tot wel 60 meter kaarsrecht omhoog. Niet veel later kwamen we een groep Thomas leaf apen tegen die de show kwamen stelen. Ze poseerden gewillig vooral nadat er banaantjes tevoorschijn kwamen. Na ongeveer 3 uur kwamen we terug bij de logge waar een douche wel nodig was. Via dezelfde wiebelbrug liepen we naar ons lunchrestaurant om aansluitend via dezelfde weg als op de heenweg weer richting Medan te rijden. Ongelofelijk hoeveel verkeer er op de doorgaans slechte weg zich verplaatst. Als je hier kunt rijden ben je een goede chauffeur. Hoe druk de 3 miljoen inwoners tellende stad kan zijn konden we aan den lijve ondervinden. Na een korte sanitaire stop reden we er voor een groot gedeelte doorheen om richting Brastagi te kunnen gaan; onze volgende halte. We hadden pech want er was op de weg erheen een ongeluk gebeurt met een enorme file als gevolg. Nu zagen we pas echt wat voor een risicopiloten er hier op de weg zitten. Uiteindelijk kwamen we nog voor donker aan bij ons hotel. Het avondeten was in een lokaal restaurant deze avond.
Dag 5
Deze ochtend mochten we wat langer blijven liggen en vertrokken we na een uitgebreid ontbijt om 8.30 uur naar de lokale markt. De streek waar we nu zijn is ontzettend vruchtbaar. Elk beschikbaar stukje grond wordt benut om groenten, fruit en bloemen te verbouwen met het hele jaar door dezelfde temperatuur en veel neerslag. Een kleurenleer was het terwijl we tussen de marktkramen doorliepen en er her en der wat gekocht werd voor onderweg. Door het drukke verkeer heen rijdend zagen we een rokende actieve vulkaan die regelmatig een asregen laat neerdalen in de omgeving. Al rijdend naar onze volgende bestemming Samosir was er ontzettend veel bedrijvigheid te zien onderweg. Veel huisnijverheid inpakloodsen kerken etc. Onze volgende stop was bij een traditioneel Batakdorp waar mense nog in eenvoudige huizen van hout wonen gebouwd op palen waar wel 10 gezinnen met tot 80 personen op een klein oppervlak wonen! Hier kregen we uitleg over hun manier van leven. Wat opviel was de grote hoeveelheid vuilnis die overal rond de huizen. Na het uitdelen van meegebracht snoep en brillen vervolgden we onze reis. Na een half uur verder gereden te hebben kwamen we bij de Sipisopiso waterval aan wat mes betekent. Hier ruim de tijd voor foto’s en een drankje. De laatste bezienswaardigheid was een plek waar meerdere koningen in het verleden met hun vrouwen gewoond hadden. Hierna reden we door een prachtig berglandschap met regelmatig uitzicht op het enorme Tobameer richting Parapat waar we voor een oversteek met de hotelboot eerst nog een lunch moment hadden. Hierna gingen de koffers mee de boot op en werden we “prive” naar Tuk Tuk gebracht om in te checken bij ons hotel Toledo Inn. Lekker relaxen met een prachtig uitzicht op het meer vanaf onze kamers of een duik nemen in het meer met een watertemperatuur van zo’n 25 graden. Als verrassing gingen we deze avond bij Samuel en Elsi in hun huiskamer restaurant eten. Na afloop van de heerlijke maaltijd kwam de gitaar tevoorschijn. Er volgde een prachtig optreden met lokale muziek maar ook internationale nummers in tweezang. Op een gegeven moment deed onze gids Jongres zelfs ook mee. Zelfs een polonaise was onderdeel van het hele gebeuren met de nodige lachbui van vooral Elsi. Was het nou een sensor of een sad song. En samen koken, samen eten en samen douchen. De woordspelingen waren niet van de lucht. Al met al een heerlijke avond.
Dag 6
Net nadat we gisterenavond terugkeren begon het enorm te regenen. Dit is hier niet ongebruikelijk in de nachtelijke uren. Deze ochtend was er niets meer van te zien. Na wederom een lekker ontbijt vertrokken we met de hotelboot naar Simanindo. Hier mochten we rondkijken in een 100 jaar oud huis met allerlei attributen uit die vervlogen tijd. Een echt familiehuis want de dochter woonde er nu in. Ook de traditionele woningen konden we bekijken. Na dit bezoek weer op de boot naar het volgende dorp Ambarita. Hier liepen we via een koopgoot waar bijna elk kraampje dezelfde producten aanbod naar een plek waar weer een andere Batak stam gewoond had. Hier zagen we de stenen tafel waar destijds recht gesproken werd en ook mensen achter een muur onthoofd werden! De lokaal bekende koning Salomon onderging hetzelfde lot! Terug naar ons hotel voor een heerlijke lunch met o.a. heerlijke Aspergesoep! Hierna vertrokken we met de boot naar Tomok. Hier nog veel meer verkoop kraampjes! Een verplichte wandeling er doorheen leidde ons naar de oude meer dan 200 jaar oude tombes van de Sidabutar stam. Met een Ulos op de schouder mochten we dit complex betreden. De meeste reizigers verkozen de optie om wandelend terug te gaan naar het hotel. Dit leverde de nodige verrassingsmomenten op en een ander beeld van het eiland. Ananas, mini banaantjes, snakefruit, cashewnoten, pinda’s, rijst en nog veel meer andere producten passeerden onze leergierige ogen onderweg. Na terugkomst volgde er voor velen nog een duik in het Tobameer.
Dag 7
Onze laatste volle dag op Sumatra is helaas alweer aangebroken. Na het ontbijt met meerzicht bracht de hotelboot ons weer naar het “vasteland. Na een korte rit werd er gestopt om de hongerige aapjes vast te leggen op camera. Daarna maakten we niet veel later een volgende stop bij een olifanten sanctuary. Een grote verrassing want na een korte wandeling stonden we oog in oog met 2 olifanten. Na een donatie kon iedereen de olifanten suikerriet voeren en ermee op de foto. Waar maak je dat nou nog mee tegenwoordig. We vervolgden onze rit richting Ciantar en zagen veel zwarte palm langs de weg en ook de verse palmwijn ter verkoop aangeboden. Een stuk verderop kwamen we in een waar orchideeën paradijs terecht. Wat een genot om deze bloemenpracht in een dergelijke hoeveelheid bij elkaar te zien. Uiteindelijk arriveerden we in Siantar waar we allereerst een wandeling over de enorme markt maakten. Echt van alles wordt hier verkocht en als activiteit aangeboden. Een waar doolhof waar we doorheen liepen. Bij de French bakery kon ieder zijn eigen broodjeslunch samenstellen. Net buiten het centrum werd gestopt bij een plek waar we deze samen met een drankje naar keuze konden nuttigen. Het laatste traject naar Medan werd afgelegd via de tolweg wat veel reistijd scheelde. In het Mercure hotel verbleven we deze laatste nacht hier. Gegeten werd in een echt groot lokaal restaurant nadat we een enorme regenbui getrotseerd hadden.
Dag 8
Met alweer een vluchtwijziging een dag voor vertrek! Genoten we eerst van een luxe ontbijt aan het zwembad van het hotel. Op naar het vliegveld waar we na het inchecken afscheid namen van onze super gids Jongres. Met enige vertraging vlogen we richting Jakarta; een stad met 13 miljoen inwoners. Hier maakten we kennis met het nieuwe team van gids, chauffeur en bijrijder. Over de drukke tolweg reden we richting Bandung. We waren dus niet de enigen op deze route! Inmiddels hadden de buikjes wel weer trek. Onderweg vertelde onze gids Agung over zijn eiland en een aantal wetenswaardigheden. Er werd gestopt bij een plek waar volop keuze was uit traditioneel en modern eten! De meesten kozen voor een heerlijk broodje bij Subway. Na diverse wegwerkzaamheden arriveerden we uiteindelijk in de 2e meest drukke stad wat betreft verweer in heel Indonesië. Dat hebben we geweten. Zoiets hadden de reizigers nog nooit gezien. Uiteindelijk kwamen we bij het Grand Preanger hotel aan gebouwd in Art deco stijl evenals heel veel gebouwen in deze stad die ook bekend staat z.s de stad van de kinine; een probaat middel tegen Malaria. In onze bitter lemon zit dit goedje trouwens ook wat het de bittere smaak geeft. Hier konden we bijkomen van deze reisdag. Het diner was deze avond in de beroemde Praga straat. Hier bevinden zich veel kunstgalerijen en restaurants. Vanavond op tijd onder de wol want morgen staat er weer een mooi programma naar o.a. een krater en een van de theefabrieken op ons te wachten.
Dag 9
Na een luxe ontbijt met te veel keuzemogelijkheden vertrokken we om 9.00 uur met onze gids Agung richting de Tangkuban Perahu krater. Dichtbij gekomen stapten we over op een klein busje wat ons naar de rand van de krater waar het “heerlijk” naar zwavel rook. Hier hadden we een prachtig uitzicht op dit natuurwonder. Nadat we met het busje weer bij de grote bus terug waren reden we naar het gebied waar de theeplantages zich bevonden. Daar bezochten we de fabriek waar we een rondleiding kregen. Nadat we de fabriek verlaten hadden kiepen we naar een paviljoen om thee te proeven. Voor ons was dat de Jasmijn thee. Daarna kregen we o.a. de witte thee en de green en Black thee te zien. Hierna konden we op eigen gelegenheid de theepla tage in lopen om te zien hoe deze gewassen er uit zagen. De jonge blaadjes worden met de hand geplukt. De grotere bladen worden geschoven en vervolgens gedroogd. Hierna richting Bandung voor een heerlijke lunch. Dankzij de hulp van ons lokaal agentschap konden we alsnog vandaag de Ank.ungschool van Pak Udjo bezoeken voor een overweldigende show met een grote variëteit allemaal. Ondersteund met de instrumenten gemaakt van bamboe. Zelf maakten we ook deel uit van de show want met onze eigen Anklung speelden we diverse melodieën mee na uitleg van een zeer knappe Indonesische schone. Na deze show die ruim 1 ½ uur duurde werd er afgesloten met een gezamenlijke dans met de performer van de show. Een geweldige ervaring die we niet hadden willen missen. Deze avond aten we in een cafe/bakery uit de Nederlandse tijd.
Dag 10
Helaas moesten we deze ochtend Bandung alweer verlaten. Door het drukke verkeer worstelden wij ons de stad uit waar we o.a. langs tal van grote textiel fabrieken reden waarvan sommige met we. 5000 werknemers die allemaal op de scooter of motor naar het werk komen. Tevens zagen we de nieuwe hoge snelheid spoorlijn tussen Jakarta en Bandung die zijn voltooiing naderde. Meer in het buitengebied stond de gloednieuwe schoenenfabriek van Nike en Adidas. We kwamen steeds meer in bergachtig gebied terecht waar zich een geheel andere wereld ontvouwde. Mooiere huizen met dakpannen en volop natuur. Steeds meer rijstterrassen kwamen in beeld. Bij enkele mooie plekken werd gestopt voor de nodige foto’s. We hadden het geluk een grote familie bezig te zien met de oogst op traditionele manier. Met vriendelijke glimlach werden we welkom geheten om mee te komen helpen. Wat een zwaar werk voor de 2 kilo rijst die men maximaal per uur kan oogsten! 1 kilo rijst is ter plaatse te koop voor ongeveer 60 cent! Tijd voor koffie in een lokaal restaurant met prachtig uitzicht over de Sawa’s. Niet veel verder bezochten we Naga dorp waar meer dan 100 gezinnen afgezonderd leven van de bewoonde wereld. Via meer dan 400 trappen omlaag en bijna 500 meter afstand liepen we met iemand van het dorp zelf naar beneden met alle uitleg. Rijst wordt er nog op traditionele wijze gestampt en stroom ontbreekt er in dit dorp! We mochten zijn huis van binnen bekijken wat er netjes en schoon uitzag. Kippen wonen onder hun huizen en ze zijn bijna geheel zelfvoorzienend. Na de flinke klim terug naar boven konden we meteen aanschuiven voor een traditionele lekkere lunch met nasi. Er volgde daarna nog ruim 100 kilometer door vele dorpen en dorpjes met continue iets te zien want alle activiteiten spelen zich af langs de doorgaande wegen. Al met al een kleurrijk schouwspel. Het was al donker toen wij tegen 18.30 uur aankwamen bij het Arnawa hotel in Pangandaran direct aan de oceaan met de kamers direct aan het zwembad gelegen! De vuile was ging naar een lokale wasserij en niet veel later liepen we naar restaurant relax waar een Zwitserse mevrouw al 32 jaar haar gasten welkom heet. Paul had gezorgd voor een westers menu met heerlijk verse tomatensoep en uit Duitsland geïmporteerde Bratwurst met frietjes mayonaise en ketchup! Wat een feest een keer wat anders dan rijst.
Dag 11
Deze ochtend lekker begonnen voor sommigen met een duik in het zwembad pal voor de deur van de hotelkamer. Ook het ontbijt werd verzorgd aan het zwembad. Om 9.00 uur vertrokken we met de hele groep voor een Becak tour door de omgeving. De laatste keer moest er nog getrapt worden. Ook hier wordt gemoderniseerd want het zitgedeelte is inmiddels voor een brommer geplaatst! Met de hele kolonie van 14 stuks allereerst richting de kust waar in 2006 de Tsunami vele levens heeft opgeëist. Hier konden we zien hoe vissers een kilometer lang touw uit de zee trokken met daaraan vast een sleepnet. De vangst varieert sterk met uitlopers tot 200 kg per keer. Dit gaat tot 5 keer per dag. We vervolgden onze toch door kleine kampungs ofwel woonwijken waar iedereen ons vriendelijk toelichten en zwaaide. Wat een aardige bevolking vond iedereen in de groep. Na enige tijd maakten we een volgende stop waar we konden zien hoe palmsuiker gemaakt werd. De kokosnoot heeft ontzettend veel gebruiksmogelijkheden. Van kokossuiker, kokosmelk, de kokosnoot zoals wij hem kunnen kopen, maar ook de bast als potgrond, touw, houtskool, matten en zelfs als vulling voor matrassen! De eigenaar liet zien hoe behendig hij in een enkele tientallen meters hoge boom k.om om daar de emmer met suikerwater na een verse snede weer te wisselen voor een nieuwe. Natuurlijk waren er enkele waaghalzen die dit ook wilden proberen. En natuurlijk moest er ook geproefd worden. Aan de andere kant van de weg konden we zien hoe sojabonen verwerkt werden tot 2 verschillende etenswaren. Overal waar je keek zag je wel iets groeien wat gebruikt werd op een of andere manier. Onze tour ging verder en na enkele kilometers gereden te hebben in het traditionele vervoermiddel stopten we bij een kroepoek fabriekje waar de hele binnenplaats vol lag met verschillende kleuren van deze lekkernij. Binnen waren 2 dames bezig de inmiddels in palmolie gebakken kroepoek in te pakken voor de verkoop. 6 stuks voor omgerekend ongeveer 15 cent! Niet veel verderop stond de bus op ons te wachten om verder te rijden naar de bekende Green Canyon. Het water zag inderdaad helemaal groen en bestaat uit brak water omdat het water uit de bergen zich door de eb en vloed beweging zich vermengd. Met kleine bootjes met aan beide kanten een bamboe “zijspan” voor de balans voeren we al kronkelend naar de plek waar het zoete water al knetterend omlaag kwam. Hier konden we even uitstappen om van dit mooie natuurwonder te genieten. Op de terugweg kwam een boot een leguaan tegen en een andere boot een dwergaapje dat zich snel uit de voeten maakte. Ik zou het ook gedaan hebben J. Terug aan land genoten we een lokale lunch waar alleen water en thee geserveerd werd. De terugweg naar het hotel ging grotendeels langs de Indische oceaan. Ook zagen we enorm veel garnalen kwekerijen die zo’n 125.000 Rupiah per kilo opleveren. De zeegarnalen tot 300.000 Rupiah per kilo. Na een laatste fotostop bij de grote golven reden we terug naar het hotel waar iedereen de rest van de middag zelf kon invullen.
Dag 12
Na een muzikaal ontbijt met in de achtertuin een fitness groep die met de ochtendgymnastiek bezig waren stapten we om 8.30 in de bus richting Wonosobo; een rit van bijna 200 km. Het was niet zo druk op de weg in het begin terwijl we door de uitgestrekte rijstvelden reden zo ver als je oog rijkt. Al het werk gebeurt hier grotendeels nog met de hand. Nadat we de grens naar midden Java waren overgestoken stopten we bij een steenfabriek, waar uit een mengeling van klei en het kaf van de rijst vormen gevuld worden met deze massa. Ze worden te drogen gelegd en daarna opgestapeld met onderin een ruim die vrij gehouden wordt om met het kaf van de rijst vuur te stoken. Dit duurt enkele dagen. Daarna wordt deze “oven” weer afgebroken en de stenen gesorteerd op kwaliteit. En dat voor een prijs van 500 Rupiah per stuk ofwel 3 cent! Onderweg ook veel andere gewassen zoals sjalotjes, waterspinazie en soms ook al tabak. De lunch was in een restaurant op de route met uitzicht over de sawa’s. Het verkeer werd steeds intensiever. Vooral de vrachtwagens geladen met zand en grote stenen zorgden voor het nodige oponthoud onderweg. Met een gemiddelde snelheid van 30 km. schiet het niet erg op. Na nog een stop bij ee kronkelende kali ofwel rivier met prachtige terrassen kwamen we uiteindelijk aan in Wonosobo bij het Kresna hotel waar Juliana en Bernard ooit ook geslapen hebben. In de hal stond een heel Gamelan instrumentarium opgesteld dat af en toe gebruikt wordt door oude mannen die deze speeltechniek nog beheersen. De rest van de dag was ter vrije besteding.
Dag 13
Omdat het in deze omgeving altijd veel regent in de late namiddag en avond vertrokken we al om 8.00 uur met een lokaal busje met meer pk’s richting het Dieng plateau op meer dan 2000 meter gelegen. Dit dorp met zijn 120.000 inwoners is sterk agrarisch want de grond hier is ontzettend vruchtbaar. Werkelijk elk vrij stukje land hoe klein ook wordt gebruikt om iets te verbouwen. Aardappelen voor MC. Donald worden hier bijvoorbeeld geteeld. Maar ook tabak worteltjes diverse soorten kool, maïs, boontjes, pepertjes, paprika, tomaten. Te veel om op te noemen. Als enige plek ter wereld groeit hier de Careca ofwel mini Papaya. En dat alles zonder hulp van machines. Halverwege op een mooi uitzichtpunt over de ontelbare terrassen kregen we de tijd om foto’s te maken. We vervolgden onze klim door de diverse dorpjes om uiteindelijk bij de oudste tempels van Indonesië aan te komen. Met een sarongs uit respect voor het geloof bezochten we het complex. Soms waren wij de attractie voor de locals! Daarna reden we naar een mooi uitzicht over het kleurenmeer. Dit natuurwonder is ook zeer speciaal door de bronnen die in dit meer omhoog borrelen. We waren op deze weekenddag niet de enigen. Onze laatste bezoekplek vandaag was de borrelende krater waar de geur van zwavel overdadig aanwezig was. Een nationale maatschappij heeft hier een installatie geplaatst waarmee het gas onttrokken wordt om vervolgend getransporteerd wordt om gasflessen af te vullen om te koken. Door de wolken reden we weer terug naar beneden voor een heerlijke lunch bij restaurant Asia waar de eigenaresse op het laatst nog binnen kwam en Paul meteen herkende. Hierna reden we ïn ruim 2 ½ uur richting Mageling waar we in het luxe 5* hotel Puri Asri incheckten. Iedereen werd verrast door de luxe. De badkamer had geen muur maar een glaswand zodat je direct in contact stond met degene die de badkamer gebruikte! Het diner was deze avond in het fraaie restaurant van het complex.
Dag 14 Zondag 18 juni
Evenals bij eerdere edities van deze prachtige reis zouden de reizigers het niet erg gevonden hebben nog een aantal dagen op dit 5* complex te blijven, maar helaas. We reden i ruim een half uur tijd naar het beroemde Borubudur complex. Sinds korte moet er extra bijbetaald worden om tot de Stupa’s het immense bouwwerk te beklimmen. Ook het schoeisel dat gedragen mag worden! Iedereen kreeg derhalve speciale slippers uitgereikt als souvenir! Een interessante rondleiding met een lokale gids volgde. Uit respect om te kunnen buigen zijn de treden naar boven extra hoog gemaakt. De reliëfs op de muren vertellen een heel verhaal. Iedereen liet zich na afloop met paard en koets weer terug brengen naar de ingang waar de lokale verkopers massaal probeerden hun waar aan de man te brengen. Hierna reden we naar ons lunchadres waar tevens een demonstratie te zien was hoe zilveren sieraden gemaakt werden. Wat een priegelwerk! Hierna reden we richting Jogyakarta. Een zeer geringe afstand, maar vanwege het vele verkeer reden we gemiddeld niet meer dan 30 km. per uur! Aangekomen bij het Plaza hotel met zijn prachtige interieur kon iedereen bijkomen van deze mooie dag. Voor de avond was er gereserveerd in een India’s en Europees restaurant. Serveren van wijn is voor Moslims toch erg moeilijk. Witte wijn willen ze warm serveren en rode wijn koud!
Dag 15 Maandag 19 Juni
Vandaag blijven we in de stad. Allereerst werd er een bezoek gebracht aan Kabul; de meest bekende persoon wat betreft het maken van Batik kunst. Na een uitleg over het arbeidsintensieve proces konden we een kijkje nemen in het enorme atelier. Menigeen ging niet met lege handen naar huis! De volgende stop was bij de sigarenfabriek waar nijvere dames bezig waren van het basisproducten hoogwaardige sigaren voor de lokale consumptie en export naar o.a. Cuba! te maken. De planken die gebruikt werden kwamen uit Helmond! En de oeroude persmachines uit Eindhoven! In de hoogtijdagen werkten hier 1250 mensen. Nu nog 210! Tijd voor koffie. Maar geen ordinair kopje maar Kopi Luwak. Deze koffiebonen zijn gefermenteerd door de Cevet kat die alleen op Sumatra en Java voorkomt. Zij eten de lekkerste bonen op en geven er een zeer speciale smaak aan. Natuurlijk moest er geproefd worden. En eerlijk gezegd volgens de kenners niet verkeerd. De prijs in Europa meer dan € 60 -! Per kilo. Vervolgens reden we richting het Prambanan tempel complex. Voorafgaand bezochten we een schaduwpoppen theater en atelier met uitleg hoe deze meer dan 100 verschillende personages gemaakt werden met aansluitend een demonstratie met ondersteuning van Gamelan muziekinstrumenten. Een complete voorstelling kan wel 5 tot 6 uur duren! De aansluitende lunch op een prachtige locatie aan een rivier mocht weer voortreffelijk smaken. Op korte afstand lag het complex van de Prambanan dat wederom met een lokale gids bezocht werd om een indruk te krijgen wat hier vele eeuwen geleden tot stand is gebracht. Het verschil met de Borubudur is dat hier nog alles in originele staat hersteld is. Omdat de enorme warmte met een hoge luchtvochtigheid sommigen binnen de groep echt parten speelde werd door de gids besloten om deze intensieve dag af te sluiten in een winkelcentrum met airco. Voor het avondeten hoeven we de deur niet uit want dit is gereserveerd in ons hotel.
Dag 16 dinsdag 20 juni
Vandaag gaan we weer verkassen. Na een wederom luxe ontbijt gingen we richting Kediri. Omdat het Batik atelier in Jogyakarta na de Covid gesloten is gebleven had Agung een ander adres voor ons in petto. Geen verkeerde keuze bleek achteraf want het assortiment was enorm dus werd er aardig wat geshopt en zelfs meteen gedragen! Niet veel later werd gestopt bij een Holland Bakery gerund door een Chinees! Waar ieder zijn eigen broodjes lunch voor de lunch kon uitzoeken uit een uitgebreid assortiment. In Solo kregen we een rondleiding door een zeer vriendelijke Nederlands sprekende gids die vertelde over de geschiedenis van dit Paleis. Hierna reden we de tolweg op richting Kediri. Op een van de parkeerplaatsen bezochten we een in retro stijl ingerichte Coffee shop waar de broodjes genuttigd werden. De laatste 60 kilometer gingen over smalle binnenwegen waar o.a. veel sjalotjes en suikerriet geteeld werden. Van elke 100 kilo ruw materiaal blijft slecht 7 kg suiker over! Tegen 17.00 uur arriveerden we in het luxe 4 sterren hotel dat eigendom is van een grote sigaretten fabrikant waar elke dag 6 miljoen sigaretten worden geproduceerd. Het avondeten was ook bijzonder want alles kwam tegelijkertijd op tafel van soep tm. nagerecht!
Dag 17 woensdag 21 juni
Er is er een jarig hoera hoera! Cris vierde vandaag zijn 77e verjaardag. Dat heeft hij geweten. Na het ontbijt werd hij door Crea Helmy geridderd met een prachtige rozet met lampjes erin. Iedereen op de foto natuurlijk. Niet alleen voor ons eigen album, maar ook het personeel was gretig met het maken van foto’s van ons. Wij waren wederom de attractie. Op weg naar Malang. Na enige tijd verlieten we Kediri en reden we de bergen in over een van de mooiste routes op Java. Wat een prachtige natuur heeft dit land. We hadden voor vandaag een andere kortere route dan gepland na een lange reisdag gisteren. De Durian vrucht was overal volop te zien in de kraampjes langs de weg. Onze eerste stop was bij een groot meer waar tijd was voor een fotostop. Niet veel verder onze volgende stop bij de prachtige Pare waterval. Ook de kinderen van het plaatselijke school vonden ons een attractie. Doordat de zon heerlijk scheen konden er hele mooie foto’s gemaakt worden op een plek die niet overlopen is door de toeristen. Een stuk verderop was er een dagelijkse groenten, fruit, planten en allerhande markt. Hier zagen we voor het eerst ook appels die in deze omgeving geteeld worden en oorspronkelijke een Nederlandse herkomst hebben. We hadden inmiddels ook al veel beelden van koeien her en der zien staan. Omdat hier veel olifanten gras groeit worden dit gemaaid met de hand en als voer gebruikt voor de koeien die hier op stal staan. Vaak maximaal 5 per boer. De melk wordt geleverd aan Nestlé die hier een zuivelfabriek heeft neergezet. Het is een oorspronkelijk project van Campina. Via Batu met zijn heerlijke klimaat en mooie huizen waar menig Nederlander zijn oude dag doorbrengt en waar diverse grote privé universiteiten te vinden zijn kwamen we aan in Malang. Hier stapten we uit voor een bezoek aan de dagelijkse vogeltjesmarkt waar echt niet alleen vogeltjes te zien waren. Ook ander pluimvee, maar ook katten aapjes egels en zelfs vleermuizen die als huisdier gehouden worden. Tijd voor de lunch. Deze keer bij Toko Oen; een van de oudste koffiehuizen in Malang uit de Nederlandse tijd. Samen met Agung werd er nog een korte wandeling gemaakt richting het oude postkantoor en de Alun alun. Na het inchecken bij het Santika hotel nam menigeen nog even een duik in het hotelzwembad. Omdat iedereen er voor gekozen had om de zonsopgang bij de Bromo te gaan zien wat een nachtelijke onderneming betekent vanavond een vroeg feestelijk diner met de jarige en vroeg naar bed want om 00.30 uur loopt de wekker al af!
Dag 18 donderdag 22 juni
Een heel korte nacht deze keer! Iedereen in de groep had er voor gekozen om de zonsopgang bij de Bromo mee te maken. Met ee luxe ontbijtpakket voor onderweg vertrokken we om 1.00 uur deze nacht voor een rit over de nieuwe tolweg waar het ook ’s nachts nog goed bevolkt is richting de Bromo vulkaan. Na een rit van 2 uur kwamen we aan op de plek waar onze bus verruild werd voor 3 jeeps. Hier drongen zich de eerste verkopers zich al op met mutsen, dassen en handschoenen. Maar zo koud was het niet. Hierna reden we naar 2700 meter hoogte waar we ons installeerden om de zon zien opkomen boven de wolken. We hadden een perfecte dag gekozen na achteraf bleek. Prachtige foto’s waren het gevolg samen met een bijzondere belevenis. Hierna reden we een zandvallei in met onze jeeps. Een ware stormloop van brommers volgde die iedereen graag naar de voet van de vulkaan wilde brengen. De meesten klommen via de 200 trappen naar boven om dit natuurspektakel vanaf de rand te bekijken. Na terugkomst bij de plek waar de bus stond had iedereen wel stevige trek in het ontbijt. Met een slapende bus bergafwaarts richting Jember voor de lunch. Onderweg ontzettend veel suikerplantages op een oppervlakte van bijna 18.000 hectare dat door een Nederlands irrigatiesysteem bewatert wordt. Van elke 100 kg suikerriet blijft ongeveer 7 kg suiker over. Ook hier weer veel cassave planten te zien. Deze kunnen geoogst worden als een blad 8 of maximaal 9 vingers telt. In het gebied rond Jember is er veel opslag van geoogste rijst vanwege het klimaat. Ook zie je hier veel grote bamboe tabaksschuren. Hier worden de bladen na de oogst opgehangen aan touwen en 14 dagen gedroogd. Even verderop stopten we plotseling want een loo werker was bezig koffiebessen te breken op een groot veld. Een zwaar karwei. De bonen worden te drogen gelegd en daarna door de vrouwen gelezen! Van elke 50 kg. bessen met bonen erin b.ijft slechts 13 tot 14ckg koffie over! Een bergachtige rit met veel verkeer volgde. Vrachtwagens te vol beladen met suikerriet en zand klommen moeizaam omhoog. Uiteindelijk kwamen we aan bij onze slaapplek voor de komende 2 nachten; Kaliberu Cottages.
Dag 19 vrijdag 23 juni
Vandaag weer even uitslapen. Helaas werden sommigen al om 4.30 uur in de ochtend gewekt door de diverse moskeeën in de buurt die met hun klaagzang opriepen voor het eerste gebed van de dag. Dit gebeurt rond zonsopgang. Even na 9.00 uur reden we richting de plantage van Glenmore. Een Engelsman heeft hier vroeger een plantage gesticht die nog steeds zijn naam draagt. Ook het woongebied draagt zelfs zijn naam. Via een smalle weg manoeuvreerde onze bus zich naar het complex in de bergen. Hier kregen we te zien hoe de geoogste latex met behulp van miereneter in 24 uur verwerkt werd tot rubbermatten. Nadat ze geperst zijn gaan ze een droogmolen in om de 18% vocht te reduceren tot 0%. Hierna worden ze gesorteerd en verpakt in balen om verscheept te worden. Helaas was er geen oogsttijd van koffie en cacao te zien maar met een van de weinige cacao vruchten die te vinden waren konden we toch uitleg krijgen over het intensieve proces van de oogst. De omgeving stond ook vol met tal van vruchten omen zoals Sursak en de Durian. Ook zagen we de zin. Nederlandse teakboom met wit hout dat gebruikt wordt om de huls van sigaretten van te maken. Tijd voor koffie met heerlijk vers gebakken pisang goreng. Een jongeman verkocht allerlei koffie soorten en diverse specerijen voor een Indonesische prijs zoals foelie, nootmuskaat, zwarte peper en vanille stokjes. Terug op de hoofdweg werd er gestopt op een plek waar diverse winkels met ter plaatse vervaardigde kookwaren verkocht werden. Het blonk er van alle kanten! Tijd voor een lokale Indonesische lunch met altijd weer lekkere vers gemaakte soep. Deze keer met noedels en witte rijst erbij. Terug bij het hotel complex zochten enkele deelnemers direct het zwembad op terwijl de rest met Agung en Paul meegingen naar de ernaast gelegen plantage om te zien hoe o.a. zwarte peper, kaneel, vanille, koffie, pitaya en andere tropische planten en vruchten groeiden. Een van de plantage medewerkers klom 100 keer per dag in een van de vele palmbomen om op een hoogte van minimaal 15 meter het sap van de kokospalm in kannetje naar beneden te brengen. En dat zonder trap maar behendig als een aap! Als verrassing staat er vandaag een kookworkshop op het programma bij een familie in een nabij gelegen dorp.
Dag 20 Zaterdag 24 juni
Na een zeer geslaagde kookworkshop gisterenavond waaraan bijna iedereen wel iets had bijgedragen en daarna natuurlijk mee had opgegeten namen we afscheid van de gastvrouw en haar medewerkers. Voor herhaling vatbaar. Al vroeg vertrokken we vanwege het tijdverschil richting de haven van Ketapang om vervolgens over te steken naar Gilimanuk op Bali. Onderweg stopten we eerst nog bij een van de mooiste rijstterrassen van Java. Helaas hadden we pech want het was erg druk in de ferry haven. Met de nodige vertraging mochten we uiteindelijk toch aan boord. Ook aan de overkant moesten we wachten alvorens we aan konden meren. Via een route waar we o.a. veel Makak apen zich langs de doorgaande weg ophielden. Hier werd een fotostop gemaakt waarbij deze apen toestromen terwijl er apen nootjes uit de bus toegeworpen werden. Via de kustweg waarbij we de Indische oceaan regelmatig zagen kwamen we uiteindelijk in Lovina aan waar we genoten van onze eerste Balinese lunch. Op tijd voor een mooie zonsondergang en een duik in zee of in het zwembad konden we nog even genieten van het complex direct aan zee. Het avondeten was op een paar minuten rijden van het complex waar de gastheer die Paul al jaren kent vertelde wat het menu was; Dagverse vissoorten of kip. We werden extra verwend omdat hij weer blij was de Reishuis gasten te ontvangen na 3 jaar afwezigheid. Niet al te laat naar bed want de wekker liep de volgende ochtend om 5.30 uur af om dolfijnen te gaan spotten samen met een mooie zonsopgang die trouwens van een andere kant komt dan in Nederland!
Dag 21 zondag 25 juni
In het donker liep iedereen deze vroege ochtend richting de kalme Indische oceaan om vervolgens met 2 bootjes met zijspan de open zee op te varen die hier trouwens bijna altijd als een spiegel erbij ligt. Zo ook vandaag. Er konden prachtige foto’s gemaakt worden en er waren veel dolfijnen te zien deze ochtend. Als toegift werden er ook een bezoek gebracht aan een gebied met koraalriffen. Met voer werden de vissen gelokt. Na een breakbeat on the beach reden we met de koffers in de bus richting Sanur via een bergpas op ruim 1000 meter hoogte. Onderweg vertelde onze gids het e.e.a. over Bali. Rijst wordt vaak op het voorhoofd geplakt. Het is het symbool van geluk. De Hindoe gelovigen brengen 3 x per dag een offer naar de tempel thuis of de grote dorpsgemeenschap. Iedereen hier heeft een huisregel. Een erg mooie tempel aan huis betekent status. De 3 belangrijkste figuren in hun ge.oof zijn; Shiwa; de vernielen. Wisnu; de beschermer. En Bragma de opbouwer. Naarmate we verder klommen zagen we steeds meer kruidnagelpoeder in bloei staan. Een groot gedeelte wordt verwerkt in de Kretek sigaretten terwijl er veel export is als keukenspecerij. Het juiste moment van oogsten is heel belangrijk. Daarna moet het met de hand gesorteerd worden op kwaliteit en daarna gedroogd. We stoppen op een plek waar een zgn. tweeling meer te zien was. Met een prachtig zicht erop konden we weer mooie foto’s maken. Ook hier weer veel apen waarvan diverse met een baby op de buik! Een man had een plek ingericht waar enorme leguanen, vleermuizen en een enorme Python die op Bali in de natuur voorkomt. Enkelen waaronder onze gids liet hem omhangen! Verder ging onze toch naar het enorme watertemperatuur complex waar we niet de enige bezoekers waren. Een prachtig aangelegd complex waarvan enkele tempels ook echt in het grote kratermeer lagen. Tijd voor de lunch. Deze keer in buffetvorm met deze keer o.a. zwarte rijst als toetje. Bij de Windhu Sari art markt werden de nodige souvenirtjes voor thuis ingeslagen. Door het drukke verkeer worstelden we ons uiteindelijk naar ons laatste hotel voor deze reis. Met de enorme stuurmanskunst loodste onze chauffeur de bus door een smalle straat die volgeparkeerd stond met brommers en scooters. Een groot applaus volgde. De avond was eens ter vrije besteding zonder gezamenlijk diner.
