Zuid Afrika september 2014
Maandag 8 september
Goedendag alle vrienden kennissen en achterblijvers in Nederland.
Graag wil ik mij even voorstellen.
Mijn naam is Lizan en ik ben vanmorgen, maandag 8 september, als eerste passagier ingestapt bij de buschauffeur om vanuit Bergen weer te starten met een nieuw Zuid Afrikaans avontuur. Op diverse opstapplaatsen stonden er in totaal 19 personen enthousiast te trappelen om met volle grote zware en wat minder zware koffers te mogen boarden.
Ik werd blij verrast door enkele ex-Afrikagangers, die in april met mij deze reis gemaakt hadden, om de groep mee uit te zwaaien…Keilief..Bedankt J en J en T…
Toen de laatsten aan boord waren konden wij richting Amsterdam gaan.
Ná wat huishoudelijke mededelingen, kon ik de boardingpassen uitdelen en zo meteen proberen de namen te oefenen. Helaas werd het mij al meteen moeilijk gemaakt…want er waren 3 heren met dezelfde coupe, die waarschijnlijk al in geen tijden op een kappersstoel hadden gezeten…:)
Rond 13 uur stopten wij op Schiphol, konden lekker snel door gate 9 en om 15.15uur taxieden we naar de baan waar de A380 ons om 15.45 uur geruisloos in hogere sferen bracht.
Iedereen genoot van een lekkere maaltijd, een film ,een muziekje en af en toe door effe de beentjes te strekken. We keken nieuwsgierig naar een trap, die naar de businessclass leidde. Helaas ging dit uitzicht niet verder dan een mooie bar….Bovendien hing er een koord voor dus het bleef alleen maar bij een blik. Het is dat we de champagne nog net niet roken…Goed sparen denk ik.. Charmante stewardessen die zeer vriendelijk waren en de upperclass had knappe stewards, allen smetteloos gekleed.
Met een groundspeed van 896 km/h en een buitentemperatuur van – 54, wat allemaal te volgen was op het scherm vóór ons, landden wij , met een kleine vertraging door een druk vliegverkeer, om 24.05 op airport Dubai. Ned. Tijd was dat 22.05 uur
Met bussen werden we in 10 minuten naar de hal gebracht…Omdat we niet allemaal in dezelfde bus konden, moesten we nog even wachten op de volgende bus…Voordat ik al mijn schaapjes bij elkaar had waren er wel 6 bussen gestopt…Wat een mensenmassa.
Dit keer een heel andere entree als de vorige keer, maar omdat we 2 uur transfertijd hadden, gingen verschillende luitjes op verkenning uit en kwamen met allerlei gespoten geurtjes weer terug bij Gate B 24.
Dinsdag 9 september
Met een boeing 777 en een vlucht van maar liefst 9 uren landden wij op de precies aangegeven tijd om 10.59 uur in CapeTown.
Een geweldig hartelijk welkom door onze gids Hanny en heer chauffeur Gert !
Het weer was fantastisch , dus we konden al richting de Tafelberg. Met een rit door de Strandstraat met af en toe een stop voor het rode stoplicht …hier ROBOT genoemd, een veelkleurige blik op de BoKaap, werden wij door Hanny al snel gewezen op het model van de Tafelberg…De Leeuwenkop, Duivelspiek en Platte Klip. Met de lift naar 1086m hoogte, genietend van de glanzende spreeuwen, hagedissen, rots konijnen en een fantaaaastich uitzicht. Waarvan het Robbeneiland natuurlijk de meeste kriebels gaf.
Via de achterkant van de tafelberg: de 12 apostelen, gemaakt van, of ontstaan door granietrotsen genoten we van de rit langs de Atlantische Oceaan, de Tafelbay, De Houtbay en de rijke Campsbay met zijn witte stranden en palmbomen omringd door luxe huizen. we zagen surfers op hun ” branderplank” en dat in de net verlaten wintertijd.
De veel voorkomende walvissen en haaien werden er helaas niet gespot.
Gert stuurde de bus professioneel slingerend door de berg en hadden een mooi zicht op het wijnland ” Constantia” waar veel rijke mensen wonen met grote tuinen met hoge hekken.
Veel eikenbomen met waarschijnlijk vele eekhoorntjes. Je kunt zien dat de lente in aantocht is…want oh …wat een prachtige kleuren. Gele protea’s, rose heide, witte arondskelken..Amazing..!!!
Uitzicht op de zuidelijke steden met in het midden de vele townships en bij De Gemengde Zee, daar waar de Atlantische en Indische oceaan samenkomen, stond iedereen in de wind enorm te genieten van de vele pinquins.
Ik moet steeds weer lachen als ik de naam hoor van de volgende bergenreeks: nl. De Hottentottenbergen. Geheel onder de wolken met een klein stuk, wat altijd heel helder schijnt te zijn en daarom ook de naam Helderberg draagt.
Rond 18 uur kwamen we in hotel Lord Charles in Sommersetwest, waar onze eerste Zuid Afrikaanse nacht zou zijn. Een groot hotel met vele kamers op één gang.
Na een lekkere douche , en een aperitief in de bar hebben we genoten van een lekker diner. En terwijl iedereen al lang in dromenland verblijft , probeer ik een verbinding te krijgen om jullie al een inkijk te geven op onze eerste Zuid Afrikadag.
Morgen mogen we uitslapen, want we hoeven pas om 7 uur op te staan en vertrekken om 9 uur naar Stellenbosch en Oudtshoorn. Besef aub, dat mijn mailtjes vaak met vertraging binnenkomen, omdat er niet overal een goede verbinding is..
Groetjes van ons allen !!
Woensdag 10 september
Na een fantastische nachtrust in een heel fijn bed en een zeer uitgebreid ontbijt reden we om 9 uur naar Route 62, de langste wijnroute ter wereld. Dat betekent dus ook met de bus een ” lang pad” . (Zo leer ik jullie meteen wat Afrikaans…) We rijden door de droog karoo richting een rehabiliteitencentrum waar we kennis konden maken met de cheeta’s, de snelste dieren op deze aarde. Er werd ons verteld dat zij 80 tot 120 km per uur kunnen halen…
We zagen meer familieleden van de vos, zoals de meerkattenbroertjes. Met de naam Sebastian en Minki…….Deze laatste melding speciaal voor diegenen die dit nu begrijpen en hard gaan lachen…is dit toeval???
We genoten van de rit die ons via aarbeienvelden, wijnlanden, olijfbomen, kaasfabrieken, het wijndorpie Robertson met 24 wijnhuizen en verschillende Padstallekies ( waar nu vele pompoenen en fruit te koop lagen) bracht naar Stellenbosch. De tweede grootste stad van Zuid Afrika. Een universiteit stad en ook wel Eikenstad genoemd vanwege de vele eikenbomen en natuurlijk , zeker bij ons Nederlanders, een zeer bekende wijn….
Er werd even afgeweken van ons normale eetpatroon…Nu was de lunchpauze namelijk ná de wijn proeverij…..Lekker zo ‘s-morgens hoor….de spuugbakkies werden echt niet gebruikt. (ik zag alleen Susanne haar glas erin ledigen…)
We hadden een gekochte wijnflessen boven ons in het bagagerek, zat iedereen lekker te smullen van deze eetverrassing.
Gert chauffeurde behendig over de weg door de bergen, waar we 3x over dezelfde rivier gingen die door deze bergen slingert. Helaas ben ik nu de naam hiervan vergeten…ik dacht Huisrivier….Voordat wij een tunnel van 4 km lunchpakketje meegekregen , dus na deze spannende wijnstop, was ook dit pakketje welkom. Met de die door de Dransteinbergen gaat, inreden, werden we verwelkomd door tientallen bavianen aan de kant van de weg.
We passeren een dorpie, Montagu, met vele kaapshollandse huizen met rieten daken. De rijkdom straalt ervan af….Door de vele warmwaterbronnen in de bergen .Met hun 38 graden natuurlijk erg geliefd. Ondertussen vertelt Hanny honderduit over haar Zuid Afrika.
Wist u overigens dat ZAfrikaantjes geen haren op hun hoofd hebben. Iedereen draagt een pruik, alleen de ouderen zie je vaker met een mooi gekleurde sjaal over het hoofd.
Oooohhhh al die rotsen… het lijkt wel Legoland met elke berg een andere formatie. We komen weer door een dorpie, Ladismith genaamd, met prachtige rode koraalbomen. Kijk snel links rechts, want voordat je het weet ben je het dorp weer uit. Daar is niks mis mee want we genieten van de cactussen, de Eucalyptus, de gombomen en de prachtige Japanse lantaarn, wat net ballonnetjes lijken. Gele, witte en rose fruitbomen in bloei.
We hebben nog een koffiestop in Barrydale met een winkeltje vol gedroogde vruchten en allerlei gemengd met rooibos theesoorten.
Het laatste stuk ontdekken we steeds meer struisvogels en vele bijna verborgen boerderijen. Niet snel daarna stonden we oog in oog met de struisvogel. Er werd op hun eieren gestaan, en men mocht ze laten eten uit een emmer , die je voor je borst moest houden terwijl je met de rug naar dit grote dier stond. Niemand durfde een ritje te wagen maar er waren wel een paar stoere lui die erop durfden te gaan zitten voor een foto…
Om half 7 reden we de poorten van Protea Riempies hotel binnen en voordat we om half 8 gingen eten, kwamen de oohhh’s en aahhh’s over deze prachtige huisjes , aan de bar al snel uit alle monden. Met een overheerlijk buffet én een keuze uit vele desserts, namen we weer afscheid van deze dag, die werkelijk niet stuk kon!!!! Met een grote groep werd er nog genoten in de bar en omdat ik Wifi verbinding had wilde ik ook het thuisfront laten meegenieten en hoop ik, dat u beseft dat er geen zorgen nodig zijn voor deze Reishuisgroep!
Donderdagmorgen staat het ontbijtbuffet om half 7 gereed en gaan we zeker weten, weer opnieuw genieten van de derde ZAdag…
Tot lees! !!!
Donderdag 11 september
Nadat iedereen flink wat foto’s had genomen gingen we om 8.30 uur weer op pad naar ons volgend avontuur. Gewapend met een lunchdoos gevuld met een kippenpoot, 2 sandwiches, ‘n appel, flesje water, blikje fris en n zakje chips. (Hoe krijg je het op…?) Had iedereen weer n plekkie in de bus gevonden.
Alweer een andere natuur , wilgenbomen, wilde peperbomen prachtig mooi uitzichten. Het doel was vandaag de Cango caves. Natuurlijk denk je dan …oh grotten, die hebben we al zo vaak gezien…maar echt alle monden vielen open. Met een uiterst vriendelijke Afrikaanse uitleg, wiens mond ook snel dicht ging toen wij met z’n allen ons limburgs volkslied zongen…je zult het misschien niet geloven, maar het klonk allemachtig prachtig. Het was een uur lang grotten smullen met daarna een lekker kopje koffie in de zon op het terras tussen de bergen. We reden verder door Oudtshoorn met zijn prachtige kerkjes en muses en een kleurrijke aanbieding van plumeau s van de eveneens felgekleurd gekelde dames. We volgden de Auteniqua route. Richting George, de hoofdstad van deze regio. Veel boerderijen, schapen, struisvogels, één van de grootste golfbanen, station van de oude stoomtrein de Auteniqua Coo Tjoe…allerlei oude vervoermiddelen, Veel bosbouw met verschillende dennenbomen, verschillende eucalyptus, er zijn ook 350 soort verschillende aloë’s, bomen planten bloemen.! Rugbystadion, George airport, George hospital. We rijden door met aan de rechterkant de zee en aan de linkerkant de bergen! we passeren Wilderness met veel houten huizen, gaan over de Touwrivier, de Zwartvlei en de Groenvlei en zien de eerste wevertjes, knalgele vogeltjes.
En uiteindelijk arriveren wij in Knysna met het beroemde Seepaardje.
Met een boot op de lagoon, daarna met een tractor met wagonnetjes de berg op. Prachtige flora, proteas, chocoladeboom, st Johns lilly’s, ijsbloemen..
Zo mooi en daarna te voet met een wandelstok naar beneden . Prachtige uitzichten op Knijsna, een pad door de bossen, over keien en rotsen, trapjes omhoog en omlaag en een zandpad direct aan het water…De Middellandse zee route valt erbij in het niet…
In de avond met z’n allen uit eten geweest , waar er ontzettend veel gelachen werd…Dus het was alweer een dag om blij en uitgeput in een spierwit bed te kruipen in Dunes Hotel!
Tot morgen
Vrijdag 12 september
Vandaag, vrijdag, gaat de reis van Plettenbergbay naar TsiTsikamma Village. Om 6 uur zijn Hanny, Henk en ik aan het stappen gegaan richting het klotsende water van de zee. Lekker even over het strand gewandeld om weer op tijd aan het ontbijtbuffet te kunnen deelnemen. Ook op deze dag staat onze gidsmond niet stil en horen wij weer vele Afrikaverhalen. We kregen weer een excursie aangeboden , waar slechts 3 mensen nee tegen zeiden. nl. De Dolfijnenboot. Met ons oranje life-vest aan werden we welkom geheten door een Flinke Jongedame en een knappe bootdriver met flipflopslippers. We werden het water ingeschoten en vlogen over het water. De zee was rustig, maar toch ging het soms akelig op-neer en kregen we flinke slokken lekker zout water. Duizenden robben, van groot tot klein, van stil tot hard schreeuwend, van lui tot super actief…Machtig om te zien, zeker hoe zij zo gemakkelijk die rotsen oproetsen.
Er werd flink gespot, gefotografeerd, gelachen ( behalve een Belgische dame, want die werd zeeziek) en wat een geluk …Jippie….we zagen een walvis. Geen dolfijnenfamilie helaas. Met een reuze vaart werden we het strand opgeschoten en konden we weer veilig uit de boot springen…Ook de Belgische die dankzij het medicijn van onze Jac, een kauwgum, ook deze reis had overleefd. Twee alleraardigste dames van deze organisatie Oceanblue vergezelden ons naar een Township.
En ja…hmhm…dat moet je dus echt met eigen ogen gezien hebben…Wat een armoe, wat een troep maar, geloof het…iedereen zó vrolijk en blij !! We bezochten 2 schooltjes. Met een kleurrijk aantal kids, gekleed in knalgele, rode, groene, blauwe, rose kleertjes. Velen met een flinke snotterbel. De kleinsten vlogen om alle lange benen…We hadden allemaal de zeepjes van de hotels bij elkaar gespaard en konden daar de hoofdonderwijzeres enorm mee verblijden. Een enorme ervaring!!!
We stopten nog even bij de bungyjumpbrug. De hoogste ter wereld, 216 meter. De eerste Afrikaanse souveniers werden aangeschaft.
Om 16.30 reden we Storms River Mouth binnen.
Samen met 4 gasten liepen we over houten trappen door de bossen, langs watervallen om uiteindelijk uit te komen bij een hangbrug. Eenmaal daarover gelopen hadden we een prachtig plekkie voor foto’s.
Via 2 kleinere hangbruggen, 107 treden omhoog en een stukje bospad waren we net voor donker terug .Weer een prachtige overnachting aan het steeds ruwender wordende water. Jammer alleen dat het voor Gert weer extra heen en weer rijden was, omdat het te ver van het restaurant lag. Dat de huisjes dichterbij al bezet waren, merkten we toen we het warme restaurant binnen kwamen en doorgestuurd werden naar een open ruimte die met een open haard en2 heaters op temperatuur werden gehouden. Helaas waanden we ons al snel in een iglo! Want het tochtte aan alle kanten. Het duurde even voordat er een derde heater bij geplaatst werd en voordat deze aanging, overigens door 3 mensen gedaan…hihi.., was de gasfles leeg en ook moest er een extra persoon aan te pas komen voor de haardblokken. Dus u snapt wel..dit was lachen…Uiteindelijk dankzij grote wijnglazen en de aangesjouwde gasflessen en een overheerlijk maal met veel te volle borden, (vooral de spareribs) ging iedereen met een big big smile naar een schoon bed.
Een lieve zwaai voor allemaal van de hele bubs!
Zaterdag 13 september
Gert is keigoed in achteruitrijden is gisterenavond en vandaag gebleken. We werden opgehaald bij onze huisjes, maar de weg was smal en de bus kon niet draaien ..dus in zijn achteruit.. Er waren gasten die boven woonden, maar de meesten moesten 2 lange trappen omlaag. Helaas was er geen porter meegekomen dus besloten we alvast zelf ons koffer te halen. Er kwam nog een black beauty aanhollen om ons alsnog te helpen. Zo merk je wel, dat ook deze eenvoudige Afrikanen niet graag voor een minifooitje hard gaan sjouwen. Eerlijk gezegd zou een Nederlander dat ook nooit doen…..
Bij een QuickSpar mocht ieder voor zich de eigen lunch gaan kopen, wat op een stoepie in de zon lekker werd opgepeuzeld. Jaja Ook dat is Afrika..
Door de Ooskaap gaan we richting Port Elizabeth. De 4e grote stad van ZA en ook wel Vriendelijke Stad genoemd. Een grote havenstad, waar altijd de zon schijnt. De Port Elizabethbaai, nu omgedoopt in Nelson mandelabaai heeft vele vakantieoorden, lagunes, rivieren, vele privé dierenparken, veel motorindustrie en een groot voetbalstadion dat werd gebouwd voor WK2010.
Weer rijden we verder over de N2. Vlakke wijde groene landschappen met koeien gaan over in bergen met rivieren en diepe dalen. Om het water van de zee tegen te houden zien we vele cementblokken. Wij ontdekken in de bus dat Thé een privé wekker in zijn stoel heeft zitten want we horen ringring…Moet je ook niet gaan slapen he….
En ja de townships komen we weer voorbij. Er staat een kapot busje aan de kant van de weg, met alle werknemers zittend in het gras…
En daar zijn de citrusbomen, de spekboom, de Blauwwaterbaai. U merkt wel …een en al verrassing…
Om 14.35 u stapt de groep in een open bus om op olifantenavontuur te gaan.
Ben benieuwd met wat voor verhalen zij dadelijk terugkomen.
Ik zit intussen het vrijdag en zaterdag verslag te maken omdat ik hier waarschijnlijk wel weer verbinding heb.
Neem mij niet kwalijk als ook dit niet weggaat richting Holland…want ook dat is Afrika…soms wel…soms niet….
Zondag 14 september
Vanuit een prachtig Zuurberg Mountain Inn zitten we even te profiteren van een goede WiFiverbinding.
Na de gamedrive in het olifantenpark van zaterdagmiddag, die ruim 2 uren duurde, stapte enthousiaste opgewonden blije reishuismensen met een rode toet van de bus.Vele fotos en opnames genomen van hele families olifanten, kudu’s, grote schildpad, zebra’s……Dus ontzettend geboft, ookmet het weer want het was een stralende zon, terwijl het in de ochtend erg bewolkt was .
Om 6 uur kwam er weer aardig wat beweging rondom de prachtige villa’s. Met ligbad en een buiten en binnendouche.
Intussen komt ook iedereen richting ontbijtbuffet en zullen we om 8 uur via het Addopark vertrekken.
Al vóór de klok van 7 uur stonden de koffers al klaar op de stoep vóór onze huisjes en liep iedereen al naar de ontbijtzaal waar een gezellige corpulente Afrikaanse dame met stralend witte tanden al eitjes stond te bakken. Met voor iedereen weer een goed gevulde lunchbox namen we afscheid van deze authentieke Engelse huiskamer met de 2 grote honden en de vele aapjes op het dak en in de boom.
Gisteren de Zuurberg óp en deze ochtend weer de Zuurberg af. De plant in deze berg is een zure plant, vandaar de naam Zuurberg.
Vandaag wordt het een lange buszit van ongeveer 380 km. En je weet nooit hoe lang dat gaat duren. We rijden nog een keer door het Addopark waar weer vele dieren werden gezien. Eerst de wlakvarkentjes (wilde zwijntjes), bokkies, zwarte antilopen en zelfs de kudde buffels werd verrast met een fotosessie…We zien de Egyptische ganzen en meerdere watervogels. We speuren naar de Puffadder, de enige slang die hier voorkomt, maar hij of zij laat zich niet zien. Een blackbacked jackel rent plots over de weg e en later moet Gert flink op de rem voor een stel adhd-springende kudu’s. En jaja, familie Elephant steekt rustig over. We hebben erg lang moeten wachten , voordat we daar door konden rijden. Er was een hele grote die , vooral de kleintjes, wilde beschermen. Het was griezelig om te zien, hoe deze olifantouder kwaad werd en naar een personenauto liep, als deze wilde passeren….Intussen werd ons verteld dat men van olifantenpoep papier maakt, dat een babyolifant per dag 16 uur eet en een volwassen olifant 20 uur per dag aan eten binnen krijgt. Mooi om te zien hoe gemakkelijk een grote tak naar binnen gewerkt wordt. Je begrijpt beslist dat 300 kg eetgerei per dag ook wel snelheid moet hebben. We zien veel spinnen die een heeeel groot web maken en zo vele bomen daarmee versieren. Om 10.45 uur verlaten wij dit prachtige park… Het privat Shamwark games Park verrast ons met een grote buffelkudde.
Ooh Zuid Afrika wat ben je toch mooi!!!!!!
Na veel lange hobbelige zanderige km’s komen we op de N2 richting Grahamstown. Veel termietenhopen aan beide kanten van de weg.
In Grahamstown genieten we bij Wimpy van een heerlijk Bakkie koffie en willen Wim en Maria mij verleiden om een Wimpy’s souvenier mee te nemen….Foeifoei..
We zien de feloranje koraalboom, de rooikraal en….de vele jacaranda’s ,( geïmporteerd uit Rio) helaas pas bijna in bloei.
De pineapples verkoop met een zwaaiende African-woman om ons tot stoppen te dwingen, de vele verschillende aloë’s Baie mooi. Geiten, schapen, bokkies en koeien (waarvan men hier wel 300 soorten vindt)
Je kunt merken dat er steeds minder kleurlingen zijn in deze regio, je ziet niet een blanke , alleen maar zwarte mensen.
Veel oude huisjes , die gebouwd zijn eind 1800 of begin 1900. De in felle gekleurd geklede dames, Xhosa-vrouwen met vaak een kleimasker op hun gezicht, als zonbescherming.
We verlaten de eerste wereld en belanden intussen in de derde wereld….Bij Buffalo river hebben we nog een korte stop waar velen genoten van een lekkere magnum!
Rond 16.00 uur arriveren in Areena Resort met vóór de ingang al volop emoe’s, konijntjes, pauwen. Prachtig gelegen aan een rivier met alweer fantastische huisjes.
Nadat iedereen genoten had van weer een voortreffelijk Afrikaans buffet was het, zeker na de goed gevulde glazen Afrikaanse wijn, voor sommige een hele truc, om , zeker zonder zaklampje, de weg naar huis te vinden…Gelukkig had ik ook nog avonddienst…
Tot zover weer deze fantastische goed geslaagde Afrikaanse zondag.
“Ons sal sien” hoe het morgen weer wordt. Welterusten en van iedereen een blije groet!
Maandag 15 september 2014 Zuid Afrika
Iedereen mocht vandaag uitslapen want om 9 uur zou het ontbijt pas geserveerd worden.
We boften want door Hanny en de verdomd knappe manager kregen we de boottocht over de rivier aangeboden. Uitgezwaaid en geschreeuwd door de vele pauwen stapten we met ons allen in de boot, in de zon, rustig over de rivier ondertussen genietend van de planten, de bloeiende bomen, bananenplanten, citroenbomen de verschillende blesbokkies aan de waterkant en een enorm mooi groot huis van € 1 miljoen… Iedereen weer omhoog krullende mondhoeken naar het eigen huisje. Lekker even helemaal nikskenie doen. Ook dat is een keer heel fijn . Geen push, geen hurry hurry achter ons aan.
Om 16uur gaan we onze voeten en knieën weer wat pushen om deel te nemen aan de Game Walk.
NOG MEER FOTOS OP ONZE FACEBOOK PAGINA WWW.FACEBOOK.COM/REISHUIS OF KLIK HIER
DE KOMENDE DAGEN ZIJN WE IN LESOTHO WAAR ER BIJNA GEEN INTERNETVERBINDING MOGELIJK IS, ZODRA DIT WEL HET GEVAL IS ZAL HET VERSLAG WEER ONLINE GEZET WORDEN!
Dinsdag 16 september
Nog even een foto van de ‘ neushoringvoël ‘(sy het n oranje snawel) en een laatste blik naar de ‘bleshoender’ n pikzwarte watervogel met n witte snawel en di oë is rooi…stapte iedereen in een schone bus die weer even werd tegen gehouden door een pronkende pauw die zichzelf van alle kanten aan ons wilde laten zien. De lunch en drankies voor onderweg werden weer binnen gebracht en zo reden we iets over achten het Areena river resort uit.
Via de Friendly N6 Route, kwamen we door verschillende ‘dorps’ zoals Stutterheim, oorspronkelijk een Duitse zendelingenpost, Rond elk dorpie is een township te vinden. Onze Afrikaanse woordenkennis werd weer effe uitgebreid en weten nu dat een klein dorpje in het Afrikaans ‘één paardstadje’ wordt genoemd en dat Nieke een ‘appelkoosmaag’ had, maar nu gelukkig weer helemaal fit is. We hadden n koffiestoppie in Queenstown, genoemd naar Queen Victoria. Een grotere plaats met mooie huizen, kerken en ook n mooiere township. Meer kleurrijke mensen op straat, al of niet op weg naar hun werk. Een bediende in een Afrikaans gezin krijgt een salaris van rond 4 à 4.500 rand per maand. ( € 300 )
We genieten in de bus van onze lunch en Dana Winner en de namen zoals Baily, Swartwater, Skulpspruit.
Drie maal hadden we een rode Robot…..Er was padwerk. Op het bord stond vermeld: was asseblief geduldig. Wagperiode 10à15 minuten. We boften ook nog eens met een Road Closed. Dus begrepen we duidelijk dat de 315 km, die op ons programma staan vermeld, wel overschreden zouden worden! Bij Wepener gingen we de grens over ,Zuid Afrika uit met een stempel en al lopend Lesotho ( lees Lesoetoe ) binnen.
Deze keer moest iedereen een formulier invullen , terwijl ik al een lijst met persoonlijke gegevens had gemaakt, zoals bij de vorige reis werd gedaan…Dus het nam wel wat tijd in beslag , voordat iedereen weer in de bus stapte. De billtong die ik gaf, werd gretig en snel uit mijn handen getrokken…Ja….., en dan kom je Lesotho binnen. Het armste land van Afrika. Wijd, dor, met de bekende buitentoiletten en de vele mensen .Kinderen in uniform die van school komen en wie weet hoeveel km’s zij nog moeten lopen. Zo ver je kunt kijken, zie je mensen gaan. De meesten gewikkeld in de traditionele dekens en typische hoedjes of wollen mutsen. Schaapsherders, koeiendrijvers of solo gebogen met een stok of zittend aan de kant van de weg in het dorre gras. Maar…allemaal blij lachend en zwaaiend naar de bus.
We hobbelden verder, met vele gaten in de weg. We bereikten de laatste afslag naar Malealea Resort. En als je nu denkt dat we er toen bijna waren…..Het was een zand pad , heeeeeel erg slecht vol gaten zandpad omhoog, met aan één kant een behoorlijke afgrond. De bus schudde van links naar rechts en op en neer…poehpoeh…met een groot applaus zette Gert de bus op de parking en mochten we uitstappen. Het was 17.45 uur en oh ja, we hadden 650 km’s gereden…
De prachtig gelegen huisjes deed alle mondhoeken weer omhoog halen en we zaten al snel vóór de deuren te genieten van een koel Afrikaans pilsje.
Er was nog een bus , ook Nederlanders , dus moesten we nog even wachten voordat we bij het buffet konden aansluiten.
Het eten was weer baie lekker. Buiten op het terras hebben we met ons allen ontzettend genoten. We hebben gezongen en gelachen.
De meesten gingen rond 21.uur naar huis en met een paar hebben we nog buiten gezeten met een pilsje en een wijntje, totdat , klokslag 22 uur het licht uit ging. PIKKEDONKER .. Met een zaklampje naar ons eigen huisje en zo gingen we hier de eerste nacht in ….
De internet verbinding is momenteel zeer slecht, wordt vervolgd
Woensdag 17 september
Na een heel stille nacht met bewaking, er liepen 2 heren van 17 tot 7.30 uur op dit grote terrein, hoorden wij al vóór de klok van zessen, hanengekraai , vogel- en dierengeluiden en werd de pikzwarte omgeving weer langzaam zon gekleurd. De security verzamelde de bierblikjes voor de recycle…. En ook vandaag was iedereen weer vroeg uit de veren. Het lijkt wel of je elke dag vroeger honger krijgt.
Om half 10 ging de stap richting village , met zakken vol kleine dingetjes voor de kinderen van de school waar we een bezoek gingen brengen. Er stonden 4 jonge African mensen die onze gids zouden zijn. We wandelden door de “straten” van dit dorpje waar 400 mensen wonen. Je moest goed kijken waar je liep want het was een pad vol verrassingen. Rood-zanderig met droog gras bedekt en stenen in allerlei maten, natuurlijk heel erg ongelijk en vol schapen/geitenkeutels, op en neer, en neer en op..!
Er kwamen al snel kleine kinderen aanrennen toen men zag dat er felgekleurde ballonnen en potloden werden uitgedeeld. De eigenaar van de enige “supermarkt” deed erg goed zaken en er gingen vele doosjes Zam Buk en vele koejes over de toonbank.
Er kwam een uitleg over de vele aloë s, een fotosessie van het enige varken tussen schotten, een uitleg over de “bierbrouwerij”, een blik in de winkel waar men hun eigengemaakte craft probeerde te verkopen om na een iets zwaardere klim ook nog hun museum binnen te mogen stappen. Er was nog een heel verhaal over de mannelijke of vrouwelijke chief die nu wel of niet in het aangewezen huis woonde en die nu wel of niet een belangrijke in de stad had….So…ook dit is Afrika, de ene vertelt dit, de andere dat, en als je het dan aan nummer 3 vraagt, kunnen wij er zelf wel een verhaal van maken….
Tenslotte mochten we in de Malelea-primaryschool de blije kinderen nog meer laten lachen door de meegebrachte potloden, boekjes, schriften, ballonnen, snoepjes en ze gaan nu zeker aan de slag met de gekleurde elastiekjes om armbandjes te maken.
Deze 3 uur durende zanderige hike met de diverse stops, allemaal in de African Sun, deed ons snakken naar iets te drinken. Waarna de 13uur lunch van spaghetti, vlees, rode bietjes, sla en als dessert een lekker snickertje onze magen ook weer deed verblijden.
De woensdagmiddag werd naar eigen genoegen ingevuld….je kon ‘n beetje wandelen of met een gids de bergen in lopen, mountainbiken biljarten, een”basotho” pony trek maken of gewoon effe niksen vóór het huisje, genietend van rust en zon.
Voordat we het dinerbuffet…gingen openen, genoten we buiten van muziek en dans door Lesotho’s. Allemachtig Prachtig!!!!
Hartstikke gezellig zaten we nog enkele uurtje s met een drankje rondom het open haardvuur en floep…22uur :de elektriciteit ging uit. Met de zaklampjes en sommigen binnen in het huisje romantisch met kaarslicht, sloten we deze dag in Lesotho weer blij voldaan af.
Met de lamp dicht bij ons, ging iedereen weer met n gerust hart de nacht in. In tegenstelling met de aprilreis , nu zonder sokken!
Tot morgen!
Donderdag 18 september
Het was vandaag weer een 6-7-8-dag. Dat betekent de wake-up om 6 uur, ontbijt 7 uur, vertrek 8 uur. Dus om 6 uur speurde de wake-up call naar gesloten gordijntjes…..die al snel geopend werden. Hopelijk heeft iedereen de nacht met behulp van ons zaklampje goed overleefd…
Ná de gebakken Lesotho-eitjes stapten iedereen weer met een big smile de bus in, die door Gert weer hobbelend en wel naar boven werd gestuurd.
Even tussendoor voor de vorige groep: We kwamen niet Janice maar Sammy tegen…..een mooie schone luxe truck! !!!!!
Vandaag gaan we dus Lesotho weer verlaten Terwijl wij ons onderweg verbazen over de eenvoud van de Basotho’s.
De ossekarren, de sombere vervallen huisjes met een blinkend buitentoilet zonder spoelwater , met alleen een gat in de grond… Je ziet overal mensen lopen, joost mag weten waar ze vandaan komen of waar ze naartoe gaan. We gaan over de maloti-route richting Maseru, de hoofdstad . Midden op de weg stopt een taxi, een busje waar zoveel mogelijk mensen worden uitgenodigd binnen te komen…
Als we de buitenwijken van Maseru binnen komen, zie al wat meer beschaving. Gospelkerken, shopcentre, golfbaan, zelfs een Kentucky Fried Chickenn, betere mooiere stenen huizen, school, bed en breakfast houses. Het is nog wel steeds de Derde Wereld, dus niet te vergelijken met ons rijke Europa. 100 KM’s en 2 uren later stapten we de grens weer over en Oranje Vrijstaat( ook Broodmandje genoemd…) weer binnen. We moesten even wachten , want er stonden veel auto’s die onze Gert vóór moest laten gaan.
De hoofdstad van Oranje vrijstaat is Bloemfontein. De taal is Zoeloe, Engels en Afrikaans. Aan de kant van de weg richting Ladybrand zitten veel ZZPers hun zelfgemaakte beelden van zandsteen te verkopen. Ons heb nie tijd nie om te stop. In Ladybrand vonden we weer n Wimpy voor n lekker bakkie en als je snel was ook effe verbinding met wifi….Over de R26 rijden we door Ficksburg en zien weer bij elkaar gebonden golfplaten waar weer een drukke verkoophandel plaats vond. Maikels Hairsalon had ook een klant op zijn stoel. Vele groene overalls,( gemeentewerken groenvoorziening? ) , passeren township met genummerde huisjes, en daartussen een heel groot kerkhof, een farmstal, kersieverkoop, asperges velden, n lorrie vol uien en sinaasappels en veel termietenhopen. EN stoppen bij het kunstenaarsplaatsje Clarens.
Een uurtje en een lunch later stapten we weer de bus in richting Harrismith. Door het Golden Gate Nat. Park met prachtige zandstenen bergen, ontelbare rotsformaties met steeds de Drakensbergen in zicht. We gaan de N3 Toll Route op. Een mooie 4 baans weg, erg druk , vooral vrachtverkeer. Door bergpass…Oh Afrika, wat ben je toch mooi!! met je vele bergen, rotsen, vlaktes in allerlei kleuren en de vele bomen. Steeds opnieuw weer een ander uitzicht. We gaan door het stadje Winterton en de spoorlijn van één baan, waar mensen overlopen, doet je denken in een film te zitten. We zien eindelijk een bord afslag Didima camp , nog 40 km. En dat is afslag even weer meer milkshaken in de bus……Onder de Cathedral Peak kijken we in diepe dalen, met vaak een viertal huisjes en rondavels bij elkaar .
Omdat ook Hanny en Gert nog nooit hier waren geweest, wisten we niet wat ons te wachten stond….en onze monden vielen open toen we om 18 uur het didima Resort binnen stapten….Het lijkt op een sprookjesbos…Jammer dat het al donker was, met een zaklamp werden we door vrolijke dames naar ons plekkie gebracht. Enorme grote 2persoons villa’s…morgenvroeg maar gauw kijken hoe het eruit ziet…
Na een lekker avondbuffet ging iedereen richting bed, want ook 580 kms in de bus is op African-Milkshake-Roads een zware vakantiebezigheid hoor….
Het was een dag met een lach
Vrijdag 19 september
Goedemorgen vanuit de Drakensbergen.
Gisteravond was het heiig in de bergen, en nu ik hier om half 7 buiten zit te schrijven en de zon zich nog niet laat zien is het nog frisjes.
Nog geen nieuwsgierige Reishuizers op het terrein…Waarschijnlijk geniet men nog binnen, we hoeven tenslotte pas om 8 uur te ontbijten.
En ik ga op zoek naar internetverbinding, hopelijk gaat dat lukken want anders lopen jullie, als lezers, wel erg achter…maar u weet het:
Ons zijn in Afrika!!!!! En we beseffen hoeveel wij boffen!
《 Helaas…ik probeer in mijn verslag van de afgelopen dagen in de conferentiezaal te versturen….wat niet lukt, alles blijft veilig in mijn Postvak. Dus nog effe geduld , misschien morgen in het hotel in Durban..》
Vandaag de wandelschoenen aan, want we gaan door de bergen stappen om, naar de beschilderingen van de bosmannetjes. 3 mensen blijven achter, want we ontdekten al gauw dat het een flinke klim zou worden, ondanks dat onze gidsen Beckie en Wiseman het een eenvoudige 3 uur durende bezigheid vonden.
Nou nou….we hebben het geweten…Klimmeren en klauteren, roetsjend en remmend. De stops waren zeker verdiend onderweg. Genietend van de nieuwe aanwas . Zoveel verschillende fel door de zon gekleurde bloemen, met in de verte elanden rustend en klauterend tegen de berg, we zien de bottlebrushboom met een prachtige rood/oranje bloem, De baboonberg, we worden vergezeld door een mooie grote felgekleurde vlinder en er vliegt een yellow belbitekyte boven ons. De gids vertelt over de kleine gele bloem die bij een lange bewerking , waarbij ook de ingewanden van de wilde dieren een belangrijke rol spelen…..waardoor het een bepaald soort drug wordt, zorgt voor een stevige opkikker als je iets mankeert of voor een grote wens, die hierbij , bij inname van dit brouwsel , zeker in vervulling moet gaan…
Nog n beetje tabasco erbij….opdrinken….daarna effe overgeven…..en alles sal goe kom….Succes!!!!!!
We komen uit bij de Doreen Watervallen , omringd door de geelhoutboom, koolbomen en de in knop staande protea’s.
Deze nationale prachtige bloem, zo wordt verteld, komt eigenlijk alleen maar voor in De Kaap en is…door vogels meegebracht en uitgepoept op de Drakensbergen…..Jammer dat er sommigen helemaal uitgebloeid zijn maar ook verschillenden al volop in knop staan.
En weer valt je mond open van het prachtige uitzicht, tussen deze hoge bergen voel je je een heel nietig klein mensje….
Een van onze mannen, haakt af i.v.m. n zweepslag en nog een van de dames durft de moeilijke klim op en daarna ook weer af, richting bosmantekeningen niet aan. Zij gaan rustig aan de afdaling in, terwijl de rest via een andere route voorzichtig het pad omlaag volgt waarna we blij om 13.45 uur ! dus bijna 3 uren later, elkaar beneden weer troffen. Een flinke schouderklop is prima op zijn plaat!!!
Nog een gezellige plaats om ons lunchpakket te verorberen, waar sommigen onder ons genoten van een overheerrrrrrlijke cappuccino!
De middag werd door iedereen rustig doorgebracht M.a.w …het is heel stil in het sprookjesbos
Zaterdag 20 september
Met miezerregen wakker worden in Didima resort in Drakensbergen….geen bezoek van de bavianenfamily. Gisteren liepen ze tussen de huizen met baby’s op en onder hun ..Met spijt nemen we weer afscheid van dit prachtige park en vertrekken weer naar ons volgende plekkie. We rijden terug naar Winterton. De vele ” winkeltjes” glinsteren met druppels op het dak, we zien, buiten een paar wandelaars onder de plu, nog niet veel beweging, wel een alleen gaande koe die op haar gemakkie de weg oversteekt, wat grote zwart-rood-witte kippen aan de rand van de weg, met ook nog ‘n paar paarden en wel heel slimme geiten die weten waar ze kunnen oversteken. Door de vele boerderijen die hier te vinden zijn, komt het verhaal gemakkelijk over de Afrikaanse eetgewoonten van de maïspap,( die door jong en oud, arm en heel rijk toch dagelijks wordt gegeten ), de spinazie en de pompoensoep. Baie lekker…Een groep wel heel enthousiaste fietsers probeert de berg op te klimmen en de 2 bezemwagens zullen er zeker niet voor niets achter hobbelen En weer genieten we van het steeds weer veranderde uitzicht. Vooral van de nu steeds meer voorkomende acacia-parapluboom , n doornboom, en de vele aloë’s.
We stoppen voor de lunch in Howick, een heel leuk plaatsje met een waterval van 96 m, talrijke kraampjes, heel leuke winkeltjes en een lekkere lunch. De 2 uurstop werd met groot gemak tot de laatste minuut gevuld.
We passeren de “Valley of the 1000 hills” die door de Zoeloes Plaats van de kameeldoorn wordt genoemd.
Tientallen politieauto’s op onze route naar Durban staan aan alle kanten van de weg.
Er blijkt vanavond een grote voetbalwedstrijd te zijn , waardoor er flink gecontroleerd moet worden. Hanny vertelt dat er tevens gechecked wordt op het bezit van een rijbewijs…. De hoofdstad Pietermaritzburg is erg druk. Vele zwarte mensen, geen blanke te bekennen.. Eindelijk zien we de oh zo prachtige jacaranda’s met hun felpaarse kleur en net in bloei, erg opvallen tussen de lichtrose seringenbomen. Allemachtig wassit prachtig!!!!!
Tegen 15 uur komen we aan in Durban vol felgeel uitgedoste soccersupporters! En stoppen bij het Garden court Hotel, aan het strand van deze drukke stad. We gaan nog even wandelen over de boulevard , dicht bij elkaar want het schijnt een gevaarlijke stad te zijn..
Onze heren hadden het druk met het maken van foto’s….Vele in badpak gehulde of juist aan het verkledend zijnde big mamma’s….Tjonge wat is big…? Dit is more than double big…Och de heren ook weer gelukkig…
Om 19 uur gaan we met taxibusjes naar een Seefoodrestaurant en enkele blijven in het hotel , omte genieten van een meatmaaltijd.
Ons sal sien…
Ben heel blij dat eindelijk mijn post naar Holland is gevlogen..
Hopelijk geniet u allen hiervan en ik weet zeker dat iedereen hier vanuit Durban jullie wil verblijden met een Dikke Knuffel!
Hoie Tot zondag in uw mailbox!,
Zondag 21 september
Onze 6-7-8 uur zondag begon met een heel uitgebreid ontbijt en een Philips koffieapparaat met Nederlandse gebruiksaanwijzing. Iedereen ging, na de bagage-check weer blij, gezond en gelukkig, met een lunchpakket, de bus in…….en 5 minuten daarna nog steeds gezond en gelukkig maar iets minder blij, en zonder onze lunch…de bus weer uit…..De koppeling was stuk…..Er werd druk heen en weer gebeld. Er zou een reparatie-man komen…Maar wanneer dat zou gebeuren….
Het zou in ieder geval iemand uit Durban zijn. Hopelijk was het niet een enthousiaste voetbalsupporter van de gewonnen club, want dan zou hij wel eens flink doorgefeest kunnen hebben.
Het werd 11 uur ..en helaas was er nog niemand gearriveerd….De telefoons van onze gids en chauffeur werden letterlijk roodgloeiend. Er werd ons door de Afrikaanse touroperator beloofd dat hij onderweg was en dan het probleem binnen 2 uren zou kunnen hebben opgelost.
We besloten in deze gevaarlijke stad , om dicht bij de bus te blijven. Dat betekende óf het hotelterras óf vlak voor onze neuzen on the beach. De lunch werd uit de bus gehaald en de reparateur lag onder de bus flink zijn best te doen.
Helaas zonder resultaat. …..Er moest dus een nieuwe bus komen. Maar…..door de grote drukte i.v.m. gehouden conferenties, schaakwedstrijden en misschien ook wel de vele voetbalsupporters die weer richting huis gebracht moesten worden, was er geen bus beschikbaar en zou de busmaatschappij vanuit Johannesburg een bus sturen die er dan maandag zou kunnen zijn.
Uiteindelijk gingen wij met 2 kleine busjes, met aanhanger voor de bagage en 2 ervaren chauffeurs, waarvan één Onze Hanny, de rit toch nog beginnen om tegen 22 uur te belanden in St. Lucia bij Shonalanga Resort.
Ondanks de late aankomst stond men daar te wachten met een lekkere Braai , waarvan de meeste gasten van ons ook, met de ingekochte wijn, nog lekker van genoten. Chauffeur Gert zou maandag met de vervangende bus ons weer opvangen.
Iedereen dus vol goede hoop, maar wel moe, de korte nacht in, want om half 5 zou bij iedereen de wekker aflopen..
Maandag 22 september
“Ongelooflijk” maar echt waar …niemand die zich had verslapen…. Iedereen kei-benieuwd wat deze lange dag in het verschiet zou hebben.
Jippie…..3 drivers met open jeep nodigden ons gastvrij uit om in te stappen.
De plastic ramen werden goed geslot en, de dekens lagen gereed, iedereen met extra laagjes kleding gewapend…en “There we went”. Pikkedonker en koud reden we richting Hluhule-iMFOLOZIpark, met een oppervlakte van 96000 ha, waarvan 6% weg en de rest dus wildernis is.
We zagen de eerste impala’s, een grote gier , African wild baled Vulture, bovenop een nest in de top van de boom, de kleinste bijeneter, een geel/groen/zwart gekleurde vogel, zebra’s met hun zwart en witte strepen, die bij iedere zebra anders zijn, een witte neushoorn met een jong, en ooohhhh een groep van 10 leeuwen, waarvan de laatste mank liep.., schoof langzaam achter de bosjes en struiken tevoorschijn.
Aanvallend…wachtend ….zachtjes toesluipend… van links en rechts…op zoek naar een prooi. Och arme…zou de buffel dat niet in de gaten hebben. ?.en zouden de leeuwen de buffolo’s echt ruiken….Spannend om naar te kijken joh….Het leek wel of de leeuwen werkoverleg hadden …
Ineens werden we afgeleid door een hyena…..hardlopend over de vlakte….met zijn lange voorpoten en kortere achterpootjes…alle jeeps draaiden om, om dit prachtige dier van de Big 5 niet uit het oog te verliezen.
We hadden goed zicht, de begroeing was nl. Een heel stuk weggebrand en de nieuwe planten kleurden al felgroen. Van de 600 olifanten in dit park, zagen we er maar eentje…De hyena was weer verdwenen en toen we terugreden zagen we ook de buffel nog rustig liggen…dus gelukkig niet opgegeten door de leeuwen. Binnen één uur, hadden we de Big 4 al gespot….
Er hingen baboons in de bomen en de eagle ‘bateleur’ , een zwart/oranje Kite en…..de African hoopoe, Afrikaanse hop, met de kuif niet omhoog, maar alarmerend naar achter…Mooi mooi mooi man…
We stopten op een plekkie waar de tafelkleden op de houten tafels werden gelegd en genoten van ons ontbijt, met koffie, thee, melk, appelsap, broodjes, biscuitjes, cornflakes en fruit….in de zon!!!
Met het vogelboek van onze driver in de hand , zagen we de donkerbruine ‘Hamerkop’, een felblauwe ‘Staring’, een zwarte ooievaar met een rode snavel….en een grote ‘Jackal Buzzard en in de verte zag mr. Driver een leeuw met 2 kleintjes , Only for his eyes…wij konden ze nl. niet ontdekken . Wel nog enkele giraffen, koedoe’s en zebra’s.
Het was een goede test om nu te ontdekken of je ver- of bijziend bent…
We reden weer terug richting Shonalanga door dorpies met veel gekleurde ‘huisies’ , zelfs een ‘rosse buurt’…fel rose…
School, op n boomstam zittende meisjes met ,misschien wel, hun huiswerk…overstekende koeien, autokerkhof en heel veel vuil , zoals papier en veeeel plastic langs de weg Enkele ‘gemeentewerkers’ die aan de rand van de weg lopen en vroegen ons af wat deze mensen eigenlijk doen…In ieder geval een lange stok om al die troep op te prikken.
Hartelijk was het afscheid van de 3 drivers, waarvan één wel heel erg de mensen aan het lachen kreeg….En Thé weet nu ook , waarom hij Spoorloos niet meer in hoef te schakelen , want hij heeft er nu een mooie donkere Afrikaanse broer bij!!!!
Ná een kopje koffie in St Lucia, liepen wij naar de boot, met alweer een lunchbox, en zagen we hele groepen Neushoorns, mooie reigers, krokodillen, zwaluwnesten hoog bovenin het viaduct en een groepje Duitse touristen die ons af en toe het zicht voorop de boot wegnamen. Gelukkig stond Gert met de bus ons bij de boot op te wachten en werd door iedereen weer blij.
Dus óp naar Swaziland…..
We reden dezelfde weg als zondagavond, de ” SAVED BY HANNY” route…maar het leek wel een kermisattractie…
Iedereen in de bus veerde zowat tegen het plafond aan…..we gierden van het lachen en een voor een werden de achterste stoelen geruild naar de voorsten. Oeffffff……gestopt bij supermarkt Pick and Pay….iedereen weer uit de bus…..
De luchtvering was stuk!!!!!! Er kwam een heel reparatieteam……Maar toen die eindelijk het probleem hadden opgelost , was het te laat om vóór de sluitingstijd van 22uur de grens van Swaziland te bereiken.
Na veel telefoneerverkeer naar alle betrokken reisorganisatie’s kwamen we tenslotte uit in een prachtig ProteaHotel in het Hluhluwepark….Hartstikke moe, zeker ná de smachtende douche….gingen we weer opgelucht een ZA nacht in.
Dinsdag 23 september 2014 ZA.
We zouden vandaag om 8 uur vertrekken om op tijd weer nieuwe stempels van departure SouthAfrica en entry Swaziland in onze paspoorten te krijgen…
Helaas was één van onze dames voor de 2e keer in deze reis ziek geworden.
Na doktersbezoek wilden zij met manlief niet de reis in Swaziland en de komende Krugerparkdagen ondernemen en bleven zij achter in het hotel om later in Johannesburg weer bij ons aan te sluiten…Vervelend, zielig, jammer…
Wat is dit toch een ontzettend leuke groep, niemand moppert, iedereen heeft oor en oog voor elkaar. Als alle kinderen en kleinkinderen van hen dezelfde genen hebben. Mensen ze zijn echt fantastisch voor elkaar en voor ons tourleidend -En dan bedoel ik echt geen tourlijdend -drietal! Baie Dankie .
Het werd 9 uur toen wij vertrokken en zonder milkshakes, zelfs niet een kleine…., toerden wij langs vele rietsuiker en ananas velden naar een koffie-, pin-, snoep- stoppie vóór de border van de Swazies Golela genoemd. EN ….. we werden zelfs nog uitgezwaaid door een drietal prachtige giraffen.
Met de douaniers van ZA hebben we nog flink mogen lachen , maar de heren achter het luikje in Swaziland deden hun werk niet met enthousiasme…..
Misschien zijn ze jaloers op hun koning met zijn vele vrouwen en heeeel veel kinderen en dan ook nog zijn vele huizen….
Dit koninkrijk grenst aan de provincies Kwazulu Natal en Mpumalanga en aan Mozambique.
We rijden van het droge Laagveld naar het vele nattere Hoogveld. Meest stenen huisjes, ver van elkaar, in pasteltinten schitterend in de zon. Veel geitenfamilys en zelfs suikerriet etende koeien midden op de weg. In de dorpies is nie so druk nê…maar in Manzini lopen heel wat meer Afrikanen De grootste stad met veel gospelkerken, veel gebouwen, scholen en ook grotere mooie huizen. We zien daarna zelfs giraffen en Blauwbalaapies, “We gaan nie hier bavianen nie sien”
Kijk links, kijk rechts….wijd….hoog…diep….en deschitterende Jacarandabomen, zonde dat er zoveel vuil langs de weg ligt.
Om 14 uur ….stap wij af de bus…bij Mantenga village en konden we regelrecht , tussen de aapies naar het lunchbuffet.
We genoten van een fantastisch optreden van een dans en zang groep….Echt tè gek…wat een passie, wat een emotie wat een entertainment.
We werden ook hier blij verrast met de huisjes midden in de bossen.
Na het eten bleven we nog gezellig nagenieten op het terras en gingen met een Big Smile en een zaklantaarn via de wat ongelijke bospaadjes weer op zoek naar de deur van de juiste sleutel.
Hopend dat ook onze achtergebleven Jac en Nieke van een betere nachtrust kunnen genieten zeg ik namens ons allen vanuit hier
Welterusten war!
Woensdag 24 september
Iedereen werd als een echte Afrikaan wakker, dat betekende dat er tussen 6 en 7 uur al velen over de bospaadjes dwaalden tussen de vele blauwballetjesapen. En zelfs nyala’s , gestreepte bokkies, vergezelden ons .
Om 9 uur klauterden we over stenen en stronken, om uit te komen bij een waterval.
Daarna was er op het terrein van Mantenga een bezoek aan een culture village. Vol passie vertelde onze zwarte gids over het leven van vroeger in de rieten hutten. Er zat een oma van 75 jaar op een kleed op de grond, kleden en wat sieraadjes te verkopen. Interessant om iets meer te weten van de bewoners van deze grote hutten. Men zegt, dat er nog steeds stammen zijn die op deze manier leven.
Helaas stond de bus weer te ronken en zonder bustrubbels konden we weer vertrekken. Dat ook hier alles een boeiend uitzicht gaf, zul je intussen wel begrijpen. Elk 50 km is er een andere view…
Mooi groen, palmbomen, mooie stenen huizen, veel golfbanen, veel hotels of guesthouses verandert net zo snel in droog dor, suikerriet, bananenbomen en kleine ronde hutjes, vierkante huisjes.
Swaziland is veel rijker dan Lesotho. Er is meer werkgelegenheid, goede scholen en de mensen zijn ontzettend vriendelijk. We rijden van het laagland naar het hoogland. Diepe dalen en hoge bergen. Boven op de top van de berg woont de koning in zijn Hkoyoyo Royal Residence.
We stoppen nog even bij Magugadam, een groot stuwmeer voor een mooie fotoshot.
In Ngawenya bezoeken we een glasfabriek waar flink ingekocht werd. Rondom waren hele leuke winkeltjes waar ook vaak een Hollandse portemonnee open ging om de Rande achter te laten.
In de zon , op het gras, tussen vele pauwen werden de lunchpakketjes weer verorberd. Nog een uur in de bus en we kregen weer de departure en entry stempels. En we voelden ons meteen weer thuis in South Africa in de provincie Mpumalanga met als hoofdstad Nelspruit.
Voordat we onze nieuwe lodges voor de komende nacht hadden gevonden, moesten we nog een heel eind rijden over een smal en vol gaten zandpad…
Vannacht dus in Thanda ani resort met 2 huisjes onder één kap , beetje sobertjes, maar wel met een grote bar en groot terras. Er wacht een Braai op ons en daarna vroeg ons bed in .
Het hoogtepunt van onze reis…Krügerpark ….gaat onze ogen op scherp stellen.
We vertrekken om 5 uur met de bus naar een van de vele ingangen en stappen daarna over in open jeeps. Van 6 tot 16 uur wordt het kou lijden, spotten, buiten ontbijten, warm worden, buiten lunchen , nog warmer worden en hopelijk heeeel veel dieren zien.
Een lieve zwaai vanuit de middle of nowhere!!!!
Donderdag 25 september
Iedereen was weer vroeg uit de veren om , met een breakfast-en lunchpakket om 5 uur bij de bus te staan. Dag Thanda Nani (= love each other ) park, we gaan lekker naar Krugerpark van 62.000 km4 en met 300.000 impala’s.
Er stonden al verschillende auto’s voor het hek bij ingang Malelane te wachten. Ingangshekken gaan om 6 uur oop!
2 drivers, een volle blanke met de naam DiDi en een smalle zwarte ome Afrikaan , Frankie genaamd , ontvingen ons ….natuurlijk met open armen…, in de jeep van Kurt Safari’s Co. Na de nodige administratieve werkzaamheden konden we vertrekken.
In het eerste uur ontdekten de zitters in onze jeep nieuwe talenten van zichzelf…We werden nl. verheven tot ware vogelspotters..!!!!! Ongelooflijk al die voëls van die kruger-wildtuin…..Via het boek van Frankieboy, werd ik enorm wijs gemaakt.
Daar gaan we : Hornbill met grote gele bek, Roller met wel 10 verschillende kleuren, Black burchell coucal, Longtailed Shrike, beeeater fel geel groen rood met wit borstje, Brownheaded parrot , vele starlings ( spreeuw) glanzend in zwart, blauw en rooivlek met en zonder ‘n lang stert’ Nooit geweten dat er zoveel verschillende ijsvogels zijn. Wat een prachtig kleurrijk vogelgebeuren . Ook imponerend waren de grotere arend en de gieren en de statige reigers en Egyptische gansen.
In de kleinere termieten zagen we het in en uitgaan van mangoos ( Dwergmuishond )
En dan natuurlijk de vele impala’s met hun McDonaldkontje, de reusachtige olifanten met hun flapperende oren, De gevaarlijke nijlpaarden en de imposante neushoorns, met hun goede oren en slechte ogen, sierlijke giraffen, vrolijke zebra’s, grote en kleine Koedoe’s, die uit stilstand 1.80 m hoog kan springen en met een aanloopje zelfs 3 m kan halen. Wij zagen er een achter apen aan rennen…
Hyena’s die ín en bij het water lagen, vlakvarkentjes, statige waterbokkies, cliffspringer op de rotsen met met n witte vlinder en een zwart met oranje en zilver rockbird.
Cheeta’s onder een boom in de schaduw. Tussen al deze prachtige dierenwereld de Marulaboom, witte en gele gardenia’s, sterk ruikende mintstruiken. Jammer genoeg geen leeuw en ook gen luiperd nie…
Bij Skukuza hadden we tussendoor toch nog tijd om de inhoud van onze lunchzak leeg te maken. Met kleine , moe turende oogjes verlieten wij via Numbi Gate het park en brachten de jeeps ons naar Nkambeni. Een heeeeeel druk resort met effe een chaotische binnenkomst omdat er 4 groepen tegelijkertijd aankwamen.
Huisjes op palen met het dak en muren van tentdoek en…n binnen- en buitendouche! Buiten genoten we van een lekker uitgebreide braai. Houtvuur in het midden. Zang, dans en tromgeroffel erbij. En zo namen we ook van deze boeiende avond afscheid van Nkambeni aan de rand van het Krugerpark.
Ons sal sien wat morge kom….
Vrijdag 26 september
Om 3uur vlogen er al helikopters boven ons. Een geel/groene van het park, een blauwe van de politie en een wit/rode i.vm het bezoek van de minister van tourisme. Dus het was een ‘ baie’ vroege wake-up call voor de bewoners van Nkambeni.
Om 5.15 waren er sterke Afrikaanse DAMES al aan het sjouwen met de koffers….WAAR ZIJN DIE AFRICAN MEN?????De groep werd gesplitst, er waren liefhebbers voor opnieuw een gamedrive in een jeep en de anderen reden in de bus door dit grote , populaire, erg drukke en ‘s-werelds meest bekende Krügerpark. Onze ogen werden weer afgestemd op heel scherp.
We zagen een stel rustig kuierende parelhoenders , een groep van 13 buffels, nyala’s , en een grote groep bavianen, rennend over de weg, slingerend in de boom of vlooien plukkend op de grond. Een snelle stop bij Pretoriuskop.
En weer grote en kleine elephants. Mooi om te zien hoe , bij het oversteken van de weg, moeder olifant laat weten aan de bestuurders van de wachtende auto’s dat ze op moeten passen want één van haar babys komt er nog aan. Aan de andere kant van de weg staat ze volop te flapperen met de oren en te slaan met haar slurf…Oppassen jullie. …..
En…..yeah…file op de brug van de Sabierivier….Leeuwen .. Ahwel met een telelens erbij, zijn ze perfect in beelden te vangen.. De impala’s aan de rand van het water voelen het gevaar….
De interesse voor de Rhino’s is snel verdwenen… Op de brug komen we onze reisgenoten in de jeep tegen…..dus de tamtam heeft snel zijn best gedaan…
En dan bevorderen wij nu Wim als ‘krokodillenspotter’ ….want hij ontdekte er eentje op grote afstand!
Er wordt nog flink gediscussieerd en door de verrekijker gekeken, wat er op een verre tak beweegt…helaas we geven het op.
Dan maar genieten van enkele bosbokkies. Ook niet lelijk hoor! Een visarend en een lunchestoppie om daarna bij Phabeni het park te verlaten.
Om 3 uur troffen we de anderen rood gebrand bij de gate en konden we gezamenlijk weer verder naar onze laatste bestemming Gecko lodges in Hazyview.
Vanavond ons laatste diner, de vrolijke gastvrouw en haar man vergezelden ons naar de huisjes waar een douche erg welkom was en vertelden dat er een barbeque wacht.
Dus tot morgen weer met een laatste zwaai vanuit een fantastisch Zuid Afrika
Zaterdag 27 september
” Sambona ” ( goedemorgen ) vanuit Gecko Lodges in Hazyview !!!!
Een prachtige paradijsachtige omgeving! Zelfs de kleine aapies voelen zich hier thuis en dansen en springen , met n nieuwsgierige blik, rondom.
Gelukkig hadden ook Nieke en Jac zich weer kunnen aansluiten bij ons en genoten we met deze weer complete club
buiten onder een warme Afrika-hemel van een lekker en heel gezellig diner.
Hay kwam woorden en tranen tekort om Hanny, Gert en mij in het zonnetje te zetten. En iedereen was het er roerend mee eens, waarom deze groep het, samen met ons drietjes, zo ontzettend fijn heeft gehad.
Nog één maal een 6-7-8 dag ! En dan óp naar Johannesburg!
Hay kwam woorden en tranen tekort om Hanny, Gert en mij in het zonnetje te zetten. En iedereen was het er roerend mee eens, waarom deze groep het, samen met ons drietjes, zo ontzettend fijn heeft gehad. Nog één maal een 6-7-8 dag ! En dan óp naar Johannesburg!
De barbequegeuren lokten ons vrijdagavond naar buiten waar wij met ons allen voor de laatste keer in Zuid Afrika een TjingTjing riepen. Voordat het dessert werd gebracht werden wij drietjes, Hanny Gert en ondergetekende, aardig in het zonnetje gezet. Er kwamen leuke, lieve, lovende en treffende….woorden als dank voor de fijne weken. Zelfs ik begon ervan te blozen en mijn rebbeltje was effe stil. Iedereen ging met een lach naar ‘n korte nach….
Vanmorgen klopte er een knappe wake-up call-man op alle deuren en stapten we, na het ontbijt, de bus in.
We reden door het toeristische Hazyview en genoten van de vele fruitbomen. Mango, papaya’s, avocado’s met hun opvallende witte stammen, macadamabomen, bananen in plastic gevangen, tegen de muskieten.
Koortsboom zelfs de stam is groen, en de bekende doornbomen, dat is de parapluboom die je alleen maar van films kent en ook hier zaten er Afrikaantjes onder zo’n boom….wat besef je toch weer hoe bevoorrecht je bent om dit met eigen ogen te kunnen zien…
Over het Lowveld zien we White River, ook een ingang van het Nationale Krügerpark.
Het gehele Krügerpark is omgeven door één groot township wat ‘Bosbokrand’ wordt genoemd. Er is daar dan ook veel werkgelegenheid voor vele van deze mensen. Het salaris is erg laag, ongeveer 2 à 3000 rand per maand( rond €200 )
Het is zaterdag , en toch zijn de scholen open voor de sport en ook om tv te kijken “De Laerschool Witte Rivier”.
Mooie palmbomen en prachtige paarse jacaranda’s.
We naderen Nelspruit de hoofdstad van Mpumalanga en zien het Mbombalastadion van het WK voetbal. Door de vorm van een giraffe, ook wel “Kameelperd” genoemd. We stoppen bij n klein padstalletje, met netten vol sinaasappels en binnen vele soorten noten en jam.
En dan ook nog zó prachtig gelegen aan n water en tussen vele bomen. Bij Waterval Boven, een laatste cameraklik op de bergen en klippen, voordat we de vlakte ingaan We voelen ons als ” Bobbejaan klim die berg, so hastig en so lastig “…van Laag- naar Hoogveld, Transvaal. Alles is vaal, zelfs het gras.
Bij Millys stoppen we bij een picknicktafel, want deze keer hadden we geen lunchpakket, maar borden , die gevuld werden met aardappelsalade, (Onze gastvrouw was een Duitse) gekookte eieren, kippenpootjes, broodjes en ‘n vegetarische prikker.
Ons zag daar een heel oude bus staan met aan de deur een hangslot en op de achterruit stond: Nooduitgang, Stamp die ruit uit!!!
Bij Paardeplaats zien we tulpenvelden die door bedrijf Hadeco naar Europa worden geëxporteerd.
Ons laatste stoppie was bij Alzu. Een restaurant, winkel en een heel mooie en groene plek met vele dieren. ( struisvogels, elanden, Neushoorns,buffels en zebra’s).
En toen kwam de luchthaven in zicht….De porters stonden al klaar om de koffers uit de bus te halen. Afscheid van Gert die met zijn bus terug ging naar Kaapstad. Met de trolleys op de roltrappen naar boven om ons aan de balie te melden.
Afscheid van Hanny die met een vlucht vanavond terugreist naar CapeTown. En dat ging niet bij iedereen zonder tranen…
Dagdag, zwaaizwaai, snifsnif….
En ook een Haie naar 4 personen van onze club, die later zouden vliegen. Om half 2 vertrokken we met de 777 en 6419 km’s en 7.5 uren later stapten we airport Dubai binnen.Nog even enkele uurtjes “wagperiode” en we mochten ons verheugen op boarding in het grootste vliegtuig van de vloot: A380-500.
De planning was 18.25 uur vertrek , helaas stonden we stil…men zei 15 minuten ……..stop and go…buiten schijnt een blije zon,
kwamen uiteindelijk om 07.30 los van de grond en begonnen we aan de 5172 km’s naar Amsterdam Nog 6.5 uur en dan wacht hopelijk de bus die ons weer veilig afzet.
En nu vanuit een Nederlandse prachtige lodge een laatste berichtje van ons.
Zondagavond iedereen weer veilig thuis afgezet.
Doodop …..dat wel….
Eigenlijk wil je niet gaan douchen, je wilt immers alle afcheidsknuffels van iedereen nog effe bij je houden nè..?
Ook weet ik intussen dat het laatste quartet, die later waren vertrokken, ook weer genoten hebben van hun eigen hollandse bed.
De wasmachines draaien, de souveniers worden uitgepakt, de foto’s worden
beslist al bekeken, de eerste enthousiaste verhalen worden met handen en voeten verteld….de lach op ons gezicht blijft nog even zitten….
Lieve Lieve mensen….al vaak heb ik het deze weken gezegd: Jullie waren een enorme fijne, gezellige, begrijpende, lieve groep….
Baie dankie Hanny…Baie dankie Gert….Baie dankie South Africa voor alle adembenemende fantastische weken die niet meer van ons netvlies zal verdwijnen.
Ik zal jullie baie missen, de gezamenlijke gebakken eitjes bij het ontbijt, de gezamenlijke bus-shake, de gezamenlijke ooooh’s en aaaah’s, de gezamenlijke blikken kijk links, kijk rechts, de gezamenlijke knuffels bij de giraffe , de gezamenlijke TjingTjings…
Ik vond het Toppie om met jullie te mogen zijn en hoop dat u allen nog heel vaak blij wakker wordt met deze fantastische ZA- herinneringen!!
Het gaat u allen goed!
“ONS SAL SIEN”
Lieve groetjes Liz@n