Verslag 10-Daagse Wandelvakantie La Gomera & Tenerife 12 tm. 21 Januari 2016

Nadat we al een 5-tal jaren niet alledaagse vakanties naar het Canarische eiland Tenerife in ons programma hebben werd er heel enthousiast gereageerd op deze nieuwe variant. Zoals men inmiddels van ons gewend is ging een grondige voorbereiding hieraan vooraf. Er werd o.a. contact gelegd met een professionele wandelorganisatie op de eilanden zodat niets aan het toeval overgelaten werd. De gasten hadden er veel zin in wat al bleek tijdens de besloten bijeenkomst. Hieronder het verslag van het wandelavontuur dat zeer zeker een vervolg zal krijgen in de toekomst.

Dinsdag 12 Januari 2016

Met een bus van Munckhof reizen werden de gasten door collega Chi op de diverse opstapplaatsen opgehaald voor de rit naar Weeze. Precies volgens schema kwam men aan op Reina Sofia; het vliegveld in het zuiden van het eiland. Hier stonden de lokale gidsen Lizan van Empel en Paul Janssen samen met zijn partner Sebastian de gasten al op te wachten. Tijdens het wachten trof Paul heel toevallig Rene Pluym van het tv programma Rene’s eetbare wereld van RTL4 ook bij de uitgang. Hij ging een maand lang op La gomera om de lokale keuken te ervaren. Nadat de busjes opgehaald waren bij de verhuur reden we samen naar de haven van Los Cristianos voor de oversteek met de Armas ferry naar het naburige wandeleiland La Gomera. In San Sebastian waar we aankwamen was ook ons hotel La Colombina. Deze hoofdstad is vroeger 3 x door Columbus aangedaan voordat hij naar nieuwe werelden voer. Veel herinnerd hier nog aan deze tijd. Na een relaxte namiddag gingen we de eerste avond voor chique. Bij een restaurant aan de haven gingen we eten bij de beste kok van het eiland die internationaal meerdere prijzen gewonnen heeft vanwege zijn kookkunsten. Een verrassende keuken dus meteen al de eerste avond. De eigenaar liet ons als extraatje ook nog kennis maken met de oude taal op het eiland; el Silbo. Zelfs in het Nederlands te gebruiken! Na afloop van de maaltijd hadden we nog een leuke afsluiter van de dag want er werden voor de eerste keer in de geschiedenis tv opnamen gemaakt van een folkloristisch programma met muziek, zang en dans op het kerkplein in een gezellige sfeer. Deze werden op de nationale tv hetzelfde weekend nog uitgezonden! Dit alles als aanloop naar het feest van de heilige San Sebastian op 20 Januari.

Woensdag 13 Januari

Na een goede nachtrust kon men in het hotel genieten van een royaal ontbijtbuffet. Voor wandelaars belangrijk om met een goede bodem te beginnen. Samen met een van onze wandelgidsen reden we de bergen in; een eerste kennismaking met het prachtige landschap, strakblauwe lucht en een aangename temperatuur van rond de 20 graden! Deze eerste dag begonnen we in het dorpje Arure. Hier troffen we ook onze 2^e gids. Omdat we met 2 groepen waren en we een circular wandeling gingen maken met een hoogteverschil van 700 meter!. Evenals alle andere wandeldagen ging de ene groep naar links en de andere naar rechts. Onderweg werd het e.e.a. ander verteld over de vele planten en bloemen die we tegenkwamen. Hier geen winterse omstandigheden! Door een sterk wisselend landschap kwamen we van alles tegen van overzichtelijk landschap met vergezichten tot een bosrijk gebied. Deze wandeling bedoeld als warming up voor de andere dagen eindigde uiteindelijk weer op dezelfde plek als waar we begonnen waren. Nog even een lekker drankje bij het lokale restaurant waar een tolk welkom was en de eerste dag was al voorbij voordat we er erg in hadden. De avond werd opgevuld met een bezoek aan een ander lokaal restaurant. Het geserveerde was zo overmatig dat er na afloop gevraagd werd of men een doggy bag wilde voor al het heerlijke vlees wat er over was. Inclusief onbeperkt drinken, toetje en een Chipito als slaapmutsje bedroeg de schade slechts € 15,- per persoon! Terug in San Sebastian vonden sommigen dat de dag nog niet lang genoeg geduurd had!

Donderdag 14 Januari

Op deze 2^e wandeldag moesten de kuiten goed gesmeerd worden want er stond ons een tocht van 16 kilometer te wachten. Ook vandaag weer een schitterende dag wat het weer betreft. We reden weer de bergen in, maar stopten nu op een andere startplek. Via Pajaritos en El Cedro door het nationaal park van Garajonay met een hoogteverschil van uiteindelijk 600 meter bleek later. De warming up had zijn nut wel getoond want vandaag in een totaal ander landschap ook een heel andere wandeling. Het is heel moeilijk om elke tocht tot in detail te beschrijven maar de afwisseling was enorm. Ondanks de warmte doken we bijv. opeens de struiken in waar de temperatuur voelde alsof je een koelkast binnenliep. Even verderop een bloemenzee waar je midden doorheen liep. Prachtig hoe de natuur hier zijn gang kan gaan. De tweede groep klom meteen naar het hoogste punt van het eiland terwijl de andere groep dat op het einde van de wandeling zou doen. Doordat op dit eiland de erosie al duizenden jaren zijn werk heeft kunnen doen zonder nieuwe vulkaanuitbarstingen ziet La gomera er van boven uit als een citruspers met al zijn kloven en ravijnen. Een wandelsprookje was het gedeelte waar we over natuurstenen straat liepen richting een kapelletje nabij El Cedro. Voor beide groepen was dit het laagste punt op de route. Dat betekende een flinke klim naar boven om weer terug te geraken bij de auto’s. Nu bleek dat een beetje conditie wel gewenst was! Uiteindelijk werd door iedereen de eindstreep behaald na ongeveer 7 uur gewandeld te hebben. ’S Avond gingen we weer terug naar ons eetadres van gisteren. Hetzij dit keer met een andere menu.

Vrijdag 15 Januari

Vandaag helaas alweer onze laatste wandeldag op La Gomera. Na een wederom goed verzorgd ontbijt trokken we nogmaals de bergen in. Ook de weergoden waren ons weer optimaal gezind. Vandaag stond een wandeling van Degollada via Las Lajas weer terug naar het beginpunt op het programma. Ook vandaag weer een totaal ander landschap waarvan we konden genieten. Al eerder hadden we de Taginaste gezien; een inheemse bloem. Vandaag ook weer veel bloeiende margrieten, mimosa en laurier. Voor sommigen begon het met een lange afdaling van bijna 2 uur naar Las Lajas terwijl de andere groep geleidelijk begon te stijgen en daarna de daling in zou zetten via omgekeerde richting. Ook hier weer volop lente te zien met veel bloeiende struiken. Bij Casa Manco! maakte een van de groepen kwartier voor de middagpauze terwijl de anderen nog bezig waren met de afdaling en gedeeltelijke klim. Een van de zwaarste, maar wel mooiste routes bleek naderhand. Omdat er de mogelijkheid was om onderweg ervoor te kiezen met een taxi terug te gaan, kozen enkelen voor deze optie. De meesten echter maakten de hele route wandelend af. Even na 15.00 uur was iedereen weer terug in San Sebastian om de koffers in te laden. Om 16.30 uur vertrokken we met de Ferry weer richting Tenerife. Omdat we eigenlijk met 2 groepen onderweg waren werden we hier opgesplitst in 2 accommodaties. Echter het ontbijt werd wel op eenzelfde locaties geserveerd. Deze avond gingen we naar een Guachinche genaamd El Cordero ofwel het schaap. Bij de ingang van dit grote restaurant staat dan ook een gigantisch ficus schaap. Ook hier weer te veel wat op tafel kwam. Maar dat waren we inmiddels gewend.

Zaterdag 16 Januari

Vandaag voor iedereen een rustdag. Echter de meesten wilden toch de dag nuttig besteden. Dus er werd door iedereen van alles ondernomen. Met de stralende zon erbij was dit geen enkel probleem.

Zondag 17 Januari

Omdat onze wandelroute vandaag slechts 40 minuten verwijderd was van onze logeerplek konden we op ons gemak ontbijten. Via de gloednieuwe autosnelweg reden we via een bergpas naar Santiago del Teide voor een wandeling in een gebied waar de laatste erupties hebben plaatsgevonden op het eiland. Onderweg kon je veel amandelbomen in bloei zien staan. Met de roze bloesem staken ze mooi af tegen het landschap. Onze nieuwe wederom enthousiaste gidsen Nauzet en Juanma stonden al op ons te wachten bij het vertrekpunt. Omdat het sinds medio oktober niet meer geregend had smeekten de lokale boeren om water. De zgn. Trade winds die ook op La Gomera voor de nodige neerslag zorgen in de vorm van neervallende wolken komen op deze plek ook voor. Ondanks dat het eigenlijk een periode met soms neerslag zou moeten zijn konden de jassen in korte tijd al weer uit. Vandaag een laag/medium wandeling van zo’n 12 kilometer. Met een hoogteverschil van slechts 270 meter niet de zwaarste. Het landschap varieerde sterk gedurende de tocht. Van bebossing, een dorpje, midden door een lavaveld tot bloemenpracht. Door het open weer ook weer mooie vergezichten. Dus natuurlijk ook weer veel foto’s. Op de terugweg werd gestopt bij een van de nieuwste shoppingmalls; Siam mall. Hier konden we genieten van een lekker kopje koffie en de boodschapjes doen voor de volgende dag. De avond werd afgesloten met een bezoek aan het restaurant waarvan een neef van Sebastian de eigenaar was. Ook hier weer niet alledaagse maar wel heerlijke tapas.

Maandag 18 Januari

Omdat we vandaag al vroeg moesten vertrekken werd een ontbijtpakketje uitgereikt aan de deelnemers. We moesten vandaag nl. 2 uur rijden naar onze wandelbestemming; Chamorga. Via de autosnelweg reden we allereerst richting noorden naar de hoofdstad Santa Cruz. Via het grote havengebied kwamen we uiteindelijk bij San Andres. Hier begonnen we aan de klim omhoog. Aanvankelijk dachten we in de bewolking te moeten gaan wandelen. Onderweg reden we namelijk regelmatig door de mystieke wolken heen. Dat bleek echter bedrog. Toen we ook hier de bergpas over waren kwamen we wederom in een zonnige omgeving terecht. Ongelofelijk dat men hier ooit een dorpje heeft gesticht. Helemaal aan het einde van de wereld. Onze gidsen waren ook al aanwezig dus we konden al meteen op pad in een gebied dat uiteindelijk door de meesten als een van de mooiste werd betiteld tot nu toe. Via een rondwandeling met een pittige moeilijkheidsgraad en een afstand van bijna 10 kilometer met een hoogteverschil van 666 meter kwamen we door een sterk wisselend landschap met wederom veel bloeiende bloemen en planten. Ook liepen er her en der wilde geiten rond. Via de faro ofwel vuurtoren liepen we naar het laagste punt waar beide groepen hun lunch nuttigden. De huizen hier aan de kust waren grotendeels verlaten door de oorspronkelijke bewoners; de Guanches. De klim naar boven vergde het nodige van de wandelaars. Onderweg kwamen we ook veel drakenbomen tegen die hun naam te danken hebben aan de rode kleur van het sap wat in de stam opgesloten zit. Moe maar zeer voldaan kwamen we weer in het dorpje met zijn hooguit 50 bewoners terecht. Nog even een drankje bij het lokale restaurant en daarna weer terug naar het zuiden van het eiland. Onderweg werd nog een stop gemaakt bij de bedevaartsplaats Candelaria. Hier is ooit met een storm de zwarte Madonna terecht gekomen. Elke dag komen hier mensen van heinde en verre bloemen brengen om te bedanken. Omdat we laat terug kwamen werd besloten meteen door te rijden naar een heus kiprestaurant in Adeje waar je alleen maar kiprestaurants vindt. Via een sterk hellende weg kwamen we bij de locatie aan. Niets teveel gezegd over de smaak van de kip want die was voortreffelijk getuige de weinige stukjes die over waren aan het einde van de maaltijd. Met een luid “ruëndje” middels een Chupito werd deze maaltijd afgesloten.

Dinsdag 19 Januari

Helaas alweer onze laatste wandeldag vandaag. Omdat we gisteren geen tijd hadden gehad om een lunch in te slaan werd besloten onderweg te stoppen bij de beste Pasteleria van Arona. De keuze was eigenlijk te groot. Onderweg naar het nationaal park El Teide waar onze laatste wandeling ging plaatsvinden zagen we weer volop Amandelbomen, bloeiende kerststerren in struikvorm, Strelitzia’s en heel veel Druivenakkers. Ook vandaag alsof het niet op kon het beste weer van de wereld. De route werd als hoog omschreven vanwege de hoogte waarop we liepen. Echter niemand bleek er last van te hebben. Met een afstand van 8 kilometer een van de kortste routes in het programma. Stralend blauwe luchten dus regelmatig prachtige uitzichten tijdens de rit naar de 2200 meter waarop we gingen wandelen. Bij het kerkje waar we ons verzamelden was het op dit moment van de dag nog vrij rustig. Iedereen was gewaarschuwd goed te smeren want op deze hoogte pakt de zon erg snel. Hier troffen we wederom Taginaste die in mei juni in bloei staat met bloemstengels van wel 3 meter!, de woestijnroos, en de wolfsmelk waar rubber uit gewonnen wordt en natuurlijk veel agaven. Door een kleurrijk landschap met gesteenten in allerlei soorten waaronder puimsteen en grillige rotsen door de diverse uitbarstingen en erosie ontstaan liepen we op een vrij constante hoogte. We passeerden o.a. een bouwwerk wat vroeger als sanatorium gediend had. Uiteindelijk kwamen beide groepen vrij kort na elkaar weer bij het kerkje terug. Nog lekker even nagenieten bij het restaurant op het terras en nadat we afscheid hadden genomen van de gidsen weer naar beneden gereden. Onderweg werd in Vilaflor nog gestopt bij El Pino Gordo ofwel een pijnboom met een omtrek van 9 meter! En een leeftijd van 800 jaar! Omdat het eiland vooral bestaat uit gesteente vindt men er geen standaard kerkhof. Om dit te laten zien werd er in Arona gestopt bij het Cemeterio van deze gemeente. Paul vertelde hoe de traditie van begraven hier plaatsvindt. De overledenen worden daarna in nissen geschoven. Bij ons vaak alleen met Allerheiligen aandacht voor de overledenen. Hier het hele jaar door met altijd verse bloemen bij het graf. Nadat iedereen zich had opgefrist reden we naar vleesrestaurant Era de las Mosas voor ons gezamenlijke afscheidsdiner. Ook hier weer een all-in prijs voor eten en drank van slechts € 15,-! Na de traditionele Chupito reden we in korte tijd weer terug naar huis.

Woensdag 20 Januari

Op deze voorlaatste dag trok iedereen zijn eigen plan. Een busje reed naar Puerto de la Cruz voor een bezoek aan Loro park. Weer anderen gingen een extra wandeling maken. Ook moest er door sommigen nog geshopt worden tijden de Rabajas ofwel opruiming. Een enkeling ging naar Adeje waar een jaarlijkse traditie plaatsvond ter gelegenheid van San Sebastian. Op dit gebeuren waar jaarlijks meer dan 20.000 mensen op af komen Vindt er eerst een kerkdienst plaats waarna middels een processie St. Sebastianus de kerk uitgedragen worden begeleidt door wel 100 paarden in een tocht naar het strand van La Caleta. Hier werden de paarden de zee in gestuurd om gedoopt te worden en ze een gezond leven toe te wensen. Een belevenis op zich. En ook vandaag weer het mooiste wereld van de wereld. Je krijgt wat je verdient!

Donderdag 21 Januari

Helaas gingen deze dagen te snel voorbij, maar dan blijven ze ook nog langer in het geheugen zitten. Met een ontbijtpakketje voor onderweg reden we richting vliegveld waar het niet druk was bij de incheckbalie van Ryanair. Zelfs 10 minuten voor de geplande tijd werden we al weggeduwd van het platform en konden we aan de terugvlucht naar Weeze beginnen. Het viel wel een beetje tegen toen we tegen 16.30 uur uitstapten met de temperaturen die we gewend waren. De bus stond al op ons te wachten dus we konden meteen aanrijden nadat iedereen was ingestapt. Via dezelfde route werd iedereen weer naar de opstapplaats gebracht. Nadat Paul de chauffeur had verteld over het “Reundje” op Tenerife kregen we in Venray deze traktatie ook nog als extraatje tijdens onze rit. Zo kwam er een einde aan een sportieve vakantie waarvan sommigen toch een hele andere voorstelling hadden voordat ze er aan begonnen.

ZIE VOOR FOTO’S ONZE FACEBOOK PAGINA KLIK HIER